Vestfirska fréttablaðið - 09.02.1984, Blaðsíða 3

TBtflralB
Bréf tfl Sollu
Hæ sexý skvísa.
Jæja, þá er maður kominn í
dreifbýlið og ómögulegt að
segja hvenær maður sleppur
héðan aftur, það virðist ekki
vera flogið hingað nema endr-
um og eins. Annars veit ég
sveimér ekki hvort ég meika
það út vikuna án þín. Hér virðist
ekki vera feitan gölt að flá í
kvennamálonum, svo maður
noti nú gullaldarmálið. Ég
meina, þetta eru eintómar smá-
gellur hérna, hinar sjálfsagt all-
ar að stúdera í borginni. Annars
veit maður aldrei hvað leynist
innanum freðfiskinn. En það
kemst nú engin með bobbing-
ana þar sem þú hefur rassinn,
krúttípúttið mitt.
Við strákarnir í bandinu spil-
uðum hérna í Sjallanum á helg-
inni og ég verð nú að segja að
ég gef ekki mikið fyrir públik-
úmið. Það fattaði ekki tötsið í
músíkinni, náði ekki núönson-
um í textonum. Þetta lið var allt
á eyrnasneplunum, í því að
búsa og fríka út, ekki í nokkru
ástandi til að meðtaka svona
eyrnakonfekt eins og við vorum
að spila. Ég segi það ekki, mað-
ur getur svosem skilið frústra-
sjónina í þessum krökkum —
eða hvernig mundir þú fíla að
vera í ormatínslu allan daginn
ha? Ætli þú vildir ekki frekar
vera í sálfræðinni. Hvernig
gengur annars með sækóana-
lýsuna? Ertu nokkuð komin
með mig á hreint? Þú ættir að
koma hingað og analýsera liðið
í slorinu.
ÚTÍ
BLÁVSN
I dag skrífar
Rúnar Helgi
Ég er alveg sjúr að þessu
pleisi hefur farið aftur í kúltúrn-
um síðan ég var hérna hjá
Vimma 1922 — ja mikið djöfull
er orðið langt síðan, þá var ég
ennþá í literatúrnum. í þá daga
voru menn að pæla í músík og
fílósófíu. Nú hanga allir yfir
spilakössum hérna á Harmabæ
eða þrillerum og klámurum í
vídeóinu, leikklúbburinn meira
að segja í andarslitronum skilst
mér. Og að spássera hérna um
á kvöldin er eins og að ganga
um yfirgefinn ísaldarbæ, varla
annað en afdánkuð gamal-
menni á ferli.
Þetta pleis er sveimér þá eins
og hvítur freðfiskkassi sem
gleymst hefur að loka fyrir og
senda á Ameríkumarkað. Enda
er farið að slá í hann. Svo er
þetta svo djöfull ísólerað og
rímót, enda hangir þetta neðaní
heimskautsbaugnum. Raf-
magnið dettur alltaf út annað
slagið — fór tilaðmynda í miðju
lagi hjá okkur á ballinu, einmitt
þegar ég var að ná dampi í
söngnum. Blöð og póst fær
maður ekki nema once in a
while, alveg makalaust. Ég fatta
ekki hvað verið er að halda útí
píbúlli á svona útkjálkum, fer-
lega expensíft fyrir okkur
borgarbúa að þurfa að pró-
dúsera bryggjur og flugvelli fyr-
ir svona fáar hræður, svo mað-
ur tali nú ekki um snjóinn sem
alltaf er verið að transportera
með til og frá.
Samt virðast sumir innbyggj-
arar vera ofsa happý hérna, tala
um hvað fjöllin séu bjútífúl,
hvað vegalengdirnar séu stutt-
ar og svona. Auðvitað eru
vegalengdirnar svona stuttar af
því menn komast ekkert fyrir
snjó og ófærum fjallvegum. Ég
meina, þaö er kannski alltílagi
að vera túrhestur með kameru
hérna í einn dag eða svo, bara
til að sjá hvernig þetta er. En að
búa hérna í áravís væri eins og
að láta pakka sér í blokk, —
manni liggur bara við dípress-
jón að vera hérna í nokkra
daga. Ég held það hafi verið
meiriháttar misteik hjá okkur að
koma hingað til að kompósera
plötuna, enda gengur það ekki
rassgat. Það er ekki nokkur in-
spírasjón úr þessum gadd-
freðnu fjöllum, maður sér ekki
einu sinni sólina hérna fyrir
þeim. Svo er peningalyktin al-
veg að kæfa mann — hvað ætla
þeir eiginlega að halda lengi
áfram að veiða fisk sem ekki er
til? Eins og ég segi, mér finnst
það ætti að flytja allt þetta fólk í
bæinn, það er bæði dýrt og
hættulegt að búa hérna. Eina
nóttina vorum við tilamynda
reknir eins og rollur í Húsó af
því almannavarnanefndin var
eitthvað nervus yfir snjóflóðum.
Allt útaf því að einhver barna-
vagn eyðilagðist í einhverju
smáskítasnjóflóði. Mikið að þeir
taka ekki fólk uppúr kirkjugörð-
onum.
Svona er þetta allt hérna. Ég
vona bara að þetta fari að
smella saman með músíkina hjá
okkur svo ég komist suður í
hlýjuna hjá þér (hér má ekkert
kynda af því elektrisitetið og
olían eru svo dýr.) Það er alveg
ægilegt að fara einn í bælið á
kvöldin, maður skelfur eins og
heróínisti. Mundu bara að eng-
in stelpa er sexýari en þú — og
láttu þig ekki dreyma um að þú
finnir neinn betri en mig. See
you!
Þinn Tobbi.
Verkalýðsfélagið Baldur:
Vantar stóra hópa þjóð-
félagsins á v ígvöllinn
Okkur hefur borist fundar-
samþykkt sem gerð var á fundi
stjórnar og trúnaðarmannaráðs
Verkalýðsfélagsins Baldurs á
ísafirði 1. febrúar s.l. Þar segir
að fundarmenn fagni þeim ár-
angri sem náðst hafi f glímunni
við verðbólguna, en lýsi furðu
sinni á því að launþegar einir
skuli eiga að bera þær byrðar
sem árangur þessi byggist á.
Þá segir að fundarmenn óttist
að svo harkalega hafi með
þessu verið gengið á hlut lág-
launafólks, lífeyrisþega og ör-
yrkja að framfærslumöguleiki
þessa fólks sé kominn í þrot.
Sfðan segir:
„Verkalýðshreyfingin hefur
alltaf verið fús að leggja sitt
fram í baráttu fyrir efnahags-
bata þessarar þjóðar, en á víg-
völlinn virðist vanta stóra hópa
þjóðfélagsins sem breiðari bök-
in hafa en almennt launafólk.
Fundurinn gerir kröfu til þess
að atvinnureksturinn, banka-
kerfið, stórkaupmenn, og er-
lend auðfélög á íslandi, ásamt
öðrum sem ekkert hafa lagt
fram til sameiginlegra hags-
bóta, verði tafarlaust krafðir um
þeirra framlag, en verkafólki
skilað til baka hluta af því sem
það hefur gefið eftir af um-
sömdum launum sínum. Það
mætti gera með því að lögfesta
15.000 - króna lágmarks launa-
taxta fyrir fulla dagvinnu á mán-
uði og tryggja jafnframt á þessu
ári kaupmátt síðasta ársfjórö-
ungs1983."
Ur heimspressunni:
Húsmæður hlæja minna
Konur eru slgurvegarar árs-
Ins 1983. Fyrri slgurvegarar,
karlmenn, eru orðnlr hlægileg-
ir. Þeir þjást af ástarbrjálæði.
Þeir grátblðja um tryggð. Af og
til rekur hin leðurklædda kona
stígvélið í magann á þeim.
Karlmenn eru fórnarlömb, vart
meðaumkvunarverðir lengur,
fyrst og frremst afurðir elgin
hugaróra um kveneðli og eró-
tík.
Það er hin villta kvenvera. hið
erótíska skrímsli, konan, hin ó-
þekkta vera, semer hetja okkar
ringulreið þjáningarinnar, þar
sem sá fastheldni fer halloka:
karlmaðurinn. Hin sigursæla
kona (og dauði Carmens er hjá
Saura tákn niðurlægingar karl-
mannsins) er kona eftir-
kvenfrelsis-áranna.
HÚSMÆÐUR HLÆJA MINNA
Það skýtur dálítið skökku við
þegar blaðið segir frá því á öðrum
stað að einungis 8% þýskra karla
— giftra eða í sambúð — deili
heimilisverkum jafnt með konu
sinni. Jafnvel þó konan sé í fullu
Útivinnandi konur oft í tvöföldu starfi.
daga. Hún sýnir ástarfýsn sína,
ekki höfuð sitt, því greind hennar
er sjálfgefin.
Þetta segir þýska tímaritið „Die
Zeit" vera boðskap tveggja vin-
sælustu kvikmynda síðasta árs í
Þýskalandi: „Carmen" eftir
Spánverjann Carlos Saura og
„Die flambierte Frau" eftir Rob-
ert van Ackeren. Um ein milljón
Þjóðverja hefur barið þessar
myndir augum og segir blaðið að
enginn hafi búist við slíkum vin-
sældum. Þá segir að það hafi
skiljanlega vakið reiði kvenrétt-
indakvenna að margar konur sjái
átrúnaðargoð sitt í Carmen. Þessi
reiði sé þó ástæðulaus, því ekki sé
um afturhvarf til dýrkunar hins
kvenlega að ræða í þessum mynd-
um. Þær fjalli fyrst og fremst um
starfi utan heimilis lítur dæmið
ekki miklu betur út; tæplega
fimmti hver karlmaður er þá til
þjónustu reiðubúinn heima hjá
sér.
Þar sem faðirinn tekur þátt í
heimilisverkum eru börnin vilj-
ugri við það.
Næstum % þeirra kvenna á
aldrinum 20 — 39 sem hafa dreg-
ið sig útaf vinnumarkaðnum
vegna fjölskyldunnar, íhugar að
snúa þangað aftur.
Húsmæður hlæja sjaldnar en
útivinnandi konur.
Ekki er ástæða til að ætla að
börnin séu vanrækt vegna úti-
vinnu móður: karlar og börn
kváðu uppúr um að útivinnan
væri að flestu leyti til góðs. En
þegar karlar voru spurðir um
3
FASTEIGNA-
VIÐSKIPTI
ÍSAFJÖRÐUR:
Stórholt 11,3 herb. íbúð á
1. hæð. Laus 1. mars.
Hafraholt 52, rúmlega fok-
helt tvílyft einbýlishús úr
timbri, ca. 140 ferm. ásamt
bílskúr. Skipti möguleg á 3
— 4 herb. blokkaríbúð.
Strandgata 5, ca. 120 ferm.
íbúð á neðri hæð í tvíbýlis-
húsi. Laus fljótlega.
Túngata 3, 5 herb. íbúð í
suðurenda. Allt sér.
Lyngholt 8, 138 ferm. ein-
býlishús ásamt bílgeymslu.
Laust 1. júní n.k.
Mjallargata 9, einbýlishús
úr timbri. Stór eignarlóð.
Laust 1. maí.
Tangagata 8a, 2ja herb.
íbúð á efri hæð.
Hafraholt 18, raðhús ásamt
bílskúr. Skipti á húseign í
Hnífsdal koma til greina.
Sundstræti 29, 2ja herb.
íbúð. Sérinngangur.
Fitjateigur 6, ca. 130 ferm.
einbýlishús. Getur losnað
fljótlega.
Lyngholt 11, fokhelt einbýl-
ishús ásamt bílskúr.
Silfurgata 12, lítið einbýlis-
hús. Laust fljótlega.
Góuholt 5, rúmlega fokhelt
135 ferm. einbýlishús ásamt
bílskúr.
Urðarvegur 74, raðhús í
smíðum.
Stekkjargata 4, lítið einbýl-
ishús. Selst með góðum
kjörum, ef samið er strax.
BOLUNGARVÍK:
Traðarstígur 3, ca. 160
ferm. einbýlishús ásamt bíl-
skúr og stóru rými í kjallara.
Laust eftir samkomulagi.
Skipti á íbúð á ísafirði eða í
Reykjavík koma til greina.
Stigahlíð 2, 2ja herb. íbúð
á jarðhæð.
Þjóðólfsvegur 14,3ja herb.
íbúð á 2. hæð.
Holtabrun 16, 4ra herb.
íbúð á 1. hafeð.
Heiðarbrún 4, 138 ferm.
einbýlishús ásamt bílskúr.
Arnar Geir
Hinriksson hdl.
Silfurtorgi 1,
ísafirði sími 4144
sameiningu móðurhlutverks og
starfs sögðu 83% þeirra: „Það
væri betra að móðirin væri
heima." 43% töldu að sambúðin
gengi betur ef konan væri ekki
útivinnandi.
Að sögn Die Zeit virðist því
vera erfitt að útrýma þeirri skoð-
un karla að húsmóðurstarfið sé
heppilegast fyrir fjölskylduna,
jafnvel meðal þeirra sem segja að
samræður á heimilinu verði líf-
legri þegar konan vinnur úti, kon-
an verði ánægðari og þar með
fjölskyldan.
Hvernig skyldu íslenskir karl-
menn líta á málin?
Munið smá-
auglýsing-
amar