Vestfirska fréttablaðið - 25.07.1985, Blaðsíða 5

5
s2
vestfirska
TTABLADID
ið eða hafnað. Ef daman býðst ekki
til að borga gerir karlmaðurinn
það.
Hafi stefnumót tekist vel þykir
sjálfsagt að bjóða dömunni strax út
aftur. Neiti hún þá án skýringa er
líklegast að hún hafi ekki áhuga á
öðru stefnumóti.
Það skal tekið fram að þó kona
samþykki að fara á stefnumót er
hún ekki að skuldbinda sig til kyn-
ferðislegra athafna.
ENGIN RIFRILDI
Helstu menningarþjóðum
Evrópu þykir gott að rífast. Frakk-
ar yrða varla hver á annan án þess
að þræta svolítið. Bandaríkjamenn
sneiða aftur á móti hjá rifrildum í
iríkin
lengstu lög. Ef rifrildi er hins vegar
óumflýjanlegt kjósa þeir að rífast á
lágu nótunum, þ.e.a.s. bæla niður
reiði sina ef þeir mögulega geta og
tala í samræðutón. Þeim líður illa í
rifrildi og finnst hreinlega dónalegt
af útlendingum að ætla að fara að
karpa við þá um stefnu Reagans í
utanríkismálum eða eitthvað því
um líkt.
f títtnefndri handbók háskólans í
Iowa segir að Bandaríkjamenn
ætlist almennt ekki til að fólk opni
sig mikið í samræðum. Létt hjal,
„small talk” — án langra þagna,
sem þeim þykja verulega óþægi-
legar — er nóg til að halda uppi
notalegum samræðum. „Það er að-
eins við mjög nána vini sem
Ameríkanar eru tilbúnir að ræða
persónuleg málefni,” segir í bók-
inni. Meðan aðrar þjóðir leggja á-
herslu á að skynja hið mannlega
eða tilfinningalega í boðskap þess
sem rætt er við, sækjast Banda-
ríkjamenn eftir huggulegum stað-
reyndum um allt og ekkert. Þeir
leggja mikið upp úr því að vera
hressir í viðmóti og virka þá stund-
um svolítið drjúgir með sig.
Nú skyldu menn varast að draga
þá ályktun af áðursögðu að
Bandaríkjamenn séu ófærir um
merkilegra vitsmunastarf en það
sem felst í léttu hjali um veður og
íþróttir. Þá hefðu þeir aldrei komist
til tunglsins.
fþróttir eru gjaldgengt umræðuefni.
-I
Guðmundur Bernharðsson:
Byrjaði að skrifa um áttrætt
— og hefur nú skrifað tvær bækur
Guðmundur Bernharðsson
frá Ástúni á Ingjaldssandi byrj-
aði ekki að skrifa fyrr en hann
varð áttræður. Hann er nú orð-
inn 86 ára og hefur þegar gefið
út eina bók og önnur er væntan-
leg í haust. Geri aðrir öldungar
betur.
Fyrsta bók Guðmundar hét
Smalamennska og ást. Þar er að
finna ýmsar frásagnir og sögur,
auk dulræns efnis. Guðmundur
talar m.a. við draug frá himna-
ríki, skammar hann fyrir að
hafa drepið langafa sinn, en
draugsi ber af sér sökina mjög
myndarlega.
Bókin sem Guðmundur
hyggst gefa út í haust hefur
hlotið heitið Bærinn í hlíðinni.
Að sögn Guðmundar er hún
nokkurs konar ágrip af menn-
ingarsögu. Einkum verður rak-
in saga Ingjaldssands, hvernig
„samvinna og félagsstörf gerðu
hina mestu útnesjabyggð sem
byggilegasta“. Ennfremur er
sagt frá stofnun kúabús ísfirð-
inga 1927, en að sögn Guð-
mundar voru þar unnin braut-
ryðjendastörf í íslenskum land-
búnaði. Ennfremur mun Guð-
mundur segja frá veru sinni á
Jaðri í Noregi, en þar dvaldi
hann í eitt og hálft ár við jarð-
yrkjunám.
„Búskapur fsafjarðarbæjar er
alveg gleymdur,“ segir Guð-
mundur þegar hann er inntur
nánar eftir kúabúi ísfirðinga.
Forsíðan á bók Guðmundar.
„Á búið í Tungu komu fyrstu
dráttarvélarnar og kveiktu í
bændum inn um allt Djúp. Það
sem rak á eftir var mjólkurleysi
og veikindi á mjólkursvæðinu.”
Guðmundur var bóndi lengst
af og segist hafa notið sinnar
skólagöngu í Noregi alla sína
búskapartíð. „Ég kom með
margt sem enginn þekkti þá í
mínu héraði. Það kunni til
dæmis enginn að tengja plóg
aftan í hesta.“
Aðspurður um það hvort
hann hafi verið lengi að skrifa
bækur sínar svarar Guðmund-
ur: „Því miður er tíminn of
langur. Þegar ég var áttræður
byrjaði ég á að kaupa mér ritvél.
Henni hafði ég aldrei snert á,
en langað til alla ævi. Það tekur
mig þvi langan tíma að vélrita,
ég er að tippa og tippa á þetta
og tippa vitleysu og rífa sundur,
enda fékk ég enga tilsögn. En
það getur samt farið svo að við
þetta pár manns grafist eitthvað
upp sem kannski enginn veit.
Og það er einnritt það sem er í
þessum bókum mínum, þar eru
hlutir sem enginn getur sagt frá
nema ég gamall kallinn. Og
það er nú svoleiðis með mig að
ég hef bara ekki frið fyrir efn-
inu, það leitar svo stíft á mig.
Ég á til dæmis í vandræðum
með að leggja mig á daginn.
Hitt er svo annað að það verða
alltaf göt í þessu hjá svona
körlum eins og mér, enda hef ég
ekki tök á að lesa mér mikið til,“
sagði Guðmundur Bemharðs-
son frá Ástúni.
Þess má geta að fyrri bók
Guðmundar er nánast uppseld,
en síðast þegar við vissum voru
þó til nokkur eintök í Bókhlöð-
unni á ísafirði.
TIL SÖLU er hlutur í versluninni Irpu. Upplýsingar gefnar í síma 4168 eða hjá Ragnari Haraldssyni í síma 7570. Starfsfólk óskast í heilt og hálft starf. Kaupfélag ísfirðinga Útibúið í Hnífsdal

Ovænt sjónarhorn í Slunkaríki
Þarna sjást myndir frá ísafirði.
Nú stendur yfir í Slunkaríki á
ísafirði Ijósmyndasýning Svölu
Jónsdóttur. Sýnir hún 21 mynd og
eru þær allar teknar á sfðustu 4 ár-
um, flestar á Reykjavíkursvæðinu,
en einnig i Noregi og á Irlandi. Þá
eru þrjár myndanna frá Isafirði.
Allar myndirnar á sýningunni,
utan ein, eru af húsum, eða öllu
heldur húsapörtum, því Svala hef-
ur greinilega gaman af að taka
eitthvert ákveðið atriði út úr heild-
inni. Heimur mynda hennar er því
brotakenndur og áhorfandinn fer
ekki út með neina heildaryfirsýn
yfir eitt né neitt. Myndbygging
Svölu virðist vera all nýstárleg og
oft tekst henni að finna sjónarhorn
sem kemur nánast flatt upp á
mann. Var það mál þeirra sem
rákust inn á sýninguna á.meðan
blaðamaður staldraði við að þessi
sýning Svölu bæri frumleika
mannsins gott vitni.
Svala Jónsdóttir er fædd árið
1957 í Reykjavík. Hún hóf nám við
Myndlista- og handíðaskóla ís-
lands árið 1978 og útskrifaðist úr
grafíkdeild árið 1982, en hélt síðan
áfram námi við sama skóla í aug-
lýsingadeild og lauk prófi 1985.
Svala hefur ferðast víða, bæði inn-
anlands og utan, og hefur mynda-
vélina við höndina hvert sem hún
fer.
Svala hefur tekið þátt í mörgum
samsýningum og þá ávallt sýnt
grafíkverk. Þetta er hennar fyrsta
einkasýning og jafnframt fyrsta
ljósmyndasýningin. Sýningin verð-
ur opin til 1. ágúst.