Vestfirska fréttablaðið - 05.09.1985, Page 2

vestfirska
HtETTABLAS'D
rHETTABLAÐID
spyr:
Munt þú sakna
bjórlíkisins?
OddurJónsson.
„Ég er hlutlaus í því máli, ég
drekk ekki".
Hermann Hákonarson.
„Mér finnst þetta vera sull,
og vildi helst fá alvörubjór”.
Ásthlldur Þórðardóttir.
„Mér finnst öll þessi bjór-
vitleysa vera ein hringavit-
leysa”.
Guðmundur Jónsson.
„Mér er alveg sama þótt
búiö sé aö banna þetta bjór-
líki”.
Þorlákur Baxter.
„Ég sakna einskis”.
Vestfirska fréttablaðið kemur út á fimmtudögum kl. 17:30. Ritstjórnarskrifstofa og auglýsingamóttaka að Hafnarstræti 14 er opin virka daga kl. 10:00
til 12:00 og 13:00 17:00. Síminn er 4011. Ritstjóri: Ólafur Guðmundsson. Blaðamaður: Páll Ásgeirsson. Fjármál og dreifing: Guðrún Halldórsdóttir.
Útgefandi og ábyrgðarmaður: Árni Sigurðsson, Fagraholti 12, ísafirði, sími 3100. Prentun: Prentstofan (srún hf. ísafirði. Verð í lausasölu kr. 25,00.
Auglýsingaverð kr. 140,00 dcm. Áskriftarverð er lausasöluverð reiknað hálfsárslega eftirá.
Magnús Reynir Guðmundsson, bæjarritari:
Sjómenn og bændur gerðir að
glæpamönnum í augum alþjóðar
Þeir eru ekki öfundsverðir ís-
lensku ráðherramir um þessar
mundir. Ýmist eru þeir gagnrýndir
fyrir aðgerðarleysi eða rangar á-
kvarðanir og má eflaust segja að í
mörgum tilfellum sé hvort tveggja
rétt. Hér er þó eins og oftar hægara
um að tala.
Staða þjóðarbúsins er nú slík að
teflt er á tæpasta vað og erlendar
skuldir ættu að halda vöku fyrir
öllum hugsandi tslendingum.
Spumingin er sú, hvort við getum
náð okkur upp úr feni fyrirhyggju-
leysisins. Og þá með hvaða ráðum.
Það er skylda ríkisstjómarinnar að
reyna, til þess er hún kosin og á að
hafa frumkvæði. En þar sem staðið
hefur á frumkvæðinu og enn virðist
í ýmsum ráðuneytum sofið á verð-
inum, verður hér reynt að gefa örfá
góð ráð.
Kjami málsins er þó sá, að
nauðsynlegt er að framleiða meira
og draga jafnframt úr eyðslu. Þessi
stóri sannleikur ætti að vera öllum
ljós, jafnt ráðherrum sem okkur
hinum óbreyttu hermönnum.
SJÁVARÚTVEGUR:
Það var neyðarúrræði, hugsað til
skamms tíma, að setja á kvótakerfi í
sjávarútvegi. t dag má, að dómi
sérfróðra manna, skipstjómar-
manna og annarra sjómanna m.a.)
afnema þetta kerfi. Það eitt myndi
færa þjóðarbúinu mikla fjármuni,
sem gætu nýst, eins og hinn reyndi
skipstjóri Hörður Guðbjartsson
sagði í sjónvarpsviðtali fyrir
skömmu, til að grynnka á erlendu
skuldunum.
Það hefur sjaldan eða aldrei ver-
ið jafn mikill fiskur á miðunum og
nú í sumar. Fiskurinn er m.a. kom-
inn frá Grænlandi, sannanir fyrir
því eru þau fjölmörgu merki í
þorski, sem veiðst hefur á Vest-
fjarðamiðum nú í sumar. Fiski-
fræðingar lemja sem fyrr hausnum
við steininn, þegar þessar stað-
reyndir eru lagðar á borðið hjá
þeim og er slíkt framferði síst til
þess fallið að skapa það traust á
milli þeirra og sjómanna, sem svo
oft hefur verið talað um nauðsyn á.
Það var ekki gert ráð fyrir Græn-
landsþorski, þegar þorskkvótinn
fyrir þetta ár var ákveðinn. Auk
þess hefur sýnt sig, að ýmsir ár-
gangar, sem fiskifræðingar töldu
lélega miðað við niðurstöður úr
klakrannsóknum, koma mun betur
út en ætlað var. Fiskifræðingar
verða að viðurkenna vanmátt sinn
og ættu að hætta að gefa upp tölur
um stærð fiskstofna, sem reynslan
hefur sýnt að eru í fjölmörgum til-
fellum algjörlega út í hött. Sjávar-
útvegsráðherra verður nú að taka
af skarið og leyfa meiri veiði. Þjóð-
in hefur ekki efni á að láta allan
þennan auð ganga sér úr greipum.
Og nú þegar sjómenn og útgerðar-
menn hafa farið að ráðum góðra
manna og veitt skammtinn sinn
með sem minstum tilkostnaði í
undangenginni aflahrotu og eru nú
nær búnir með hann, blasir við að
um framleiðslu á afurðum fyrir
okkar helstu markaði verður varla
að ræða á síðustu fjórum mánuðum
ársins hjá frystihúsunum. Hver
ætlar að taka ábyrgð á því að þessir
markaðir hrynji. Segir nú ekki
mannleg skynsemi til sín á æðri
stöðum?
Og nú má ekki skreppa fram
fyrir landsteinanna til að fá sér i
soðið, herskip íslenska kerfisins
liggja í Djúpkjaftinum og vama
mönnum útgöngu. Og að banna
handfæraveiðar á þeim forsendum
að þær veiðar gangi að þorskstofn-
inum dauðum, er megnasta sví-
virðing.
Magnús Reynir Guðmundsson.
LANDBÚNAÐUR:
Látið hefur verið undan kröfum
um jafnrétti búgreina. Alifugla- og
svínarækt er lögð að jöfnu við
hefðbundinn landbúnað, þótt hin-
ar nýju búgreinar byggi á innfluttu
rándýru fóðri. Hinir gömlu bændur
hafa mátt þola samdrátt í fram-
leiðslu og tekjumissi og fjölmiðlar
margir hafa gengið svo langt að tala
um bændur landsins sem land-
ráðamenn og afætur. Markvisst er
unnið að því að grafa undan ís-
lenskum landbúnaði og formaður
Sjálfstæðisflokksins, þingmaður
bænda á Suðurlandi, gengur þar
fremstur í flokki. Og landbúnaðar-
ráðherra hefur ekki staðist hinn
mikla þrýsting, úr ýmsum áttum,
sem skyldi. En kjami málsins er sá,
að íslensk mold hefur ekki fengið
tækifæri til að skila þeim afrakstri,
okkur til handa, sem þyrfti í hinni
erfiðu fjárhagsstöðu þjóðarinnar,
þegar draga þarf sem allra mest úr
gjaldeyrissóun. I þessari stöðu
verðum við að taka því að vara sem
byggir á innfluttu fóðri sé dýrari en
sú sem íslenska graslendið fram-
leiðir.
Hver hefði trúað því fyrir
nokkrum áratugum að bændur og
sjómenn þessa lands þyrftu að
læðast með veggjum til að forðast
aðkast stórs hluta þjóðarinnar, sem
fjölmiðlar ýmsir bera ábyrgð á með
skrifum sínum og málflutningi.
Og fyrir hvaða sakir? Jú, fyrir
þær sakir að afla þjóðarbúinu of
mikils gjaldeyris með því að draga
fisk úr sjó eða með framleiðslu á
vöru sem ekki byggir á galdeyris-
sóun og milliliðabraski.
VERSLUN:
Á meðan dregið hefur úr fram-
leiðslu í landinu og hinar hefð-
bundnu atvinnugreinar hnepptar í
fjötra, hefur verslunin blómstrað.
Gjaldeyri hefur nánast verið troðið
upp á stórkaupmenn, ódýrum
gjaldeyri, sem oft hefur verið á
boðstólum vegna rangrar gengis-
skráningar, í þeirri von að inn-
flutningur verði nú sem allra mest-
ur. Og þetta hefur verið gert undir
Karl Geirmundsson.
Bæring Jónsson.
Ekkert bjórlíki eflir
hálfan mánuð
Svo sem kunnugt er af frétt-
um hefur dómsmálaráðherra
bannað sölu bjórlfkis eftir 15.
september n.k. Hér á ísafirði
hefur bjórlíki verið selt á tveim-
ur stöðum aðallega, Uppsölum
og Þinghóli. Þeir staðir hafa
verið opnir frá fimmtudags-
kvöldi til sunnudagskvölds sem
þýðir að fimmtudaginn 19.
september verður bjórlíki ekki
afgreitt á þessum stöðum. Við
höfum samband við fram-
kvæmdastjóra þessara staða og
spurðum þá hvemig þeim litist á
þessar aðgerðir dómsmálaráð-
herra.
Karl Geirmundsson, fram-
kvæmdastjóri Uppsala, sagðist
hafa orðið var við minnkandi
sölu og minni áhuga á bjórlík-
inu. Sagðist hann ekki sakna
þess, því töluverð vinna væri í
kringum þetta, en það væri leitt
að geta ekki þjónað þeim sem
kysu bjórlíkið fremur en léttvín
og sterka drykki. Taldi hann að
menn myndu finna einhver ráð
við þessu og gat þess, að málið
yrði tekið fyrir á aðalfundi
Sambands veitinga- og gisti-
húsaeigenda nú í vikunni.
Bæring Jónsson, fram-
kvæmdastjóri Þinghóls, sagðist
aldrei hafa verið spenntur fyrir
bjórlíkinu. Sagði hann, að salan
í þessu hjá þeim væri ekki mikil
og það væri einskis að sakna
þótt búið væri að banna bjór-
líkið. Sagðist hann ekki hafa
mikla trú á því að fólk færi að
láta blanda það fyrir framan sig.
Þeir yrðu bara að leyfa al-
mennilegan bjór í staðinn fyrir
þetta sull.
yfirskini frjálsræðis og viðskipta-
frelsis og alls ekki litið á fjárhags-
legt bolmagn þjóðarinnar til kaup-
æðis af þessu tagi. Engar hömlur
hafa verið settar gegn lítt þörfum
eða óþörfum innflutningi, t.d.
kartöflum svo eitt dæmi sé nefnt. Á
sama tíma og henda þarf vegna of-
framleiðslu stórum hluta af ís-
lenskri kartöfluframleiðslu flytjum
við inn kartöflur í stórum stíl. Hvað
á þetta að þýða? Á milli gjaldeyris-
öflunar og gjaldeyriseyðslu eru alls
engin tengsl hjá okkur íslendingum
og virðist markvisst stefnt að því að
setja þjóðina á hausinn. Láta taka
hana upp í skuld. Eitt er það þó sem
ekki má kaupa og það eru fiskiskip.
Skipasmíðar á Islandi hafa verið
drepnar sem atvinnugrein og stétt
skipasmiða útrýmt. Hér er unnið í
framhaldi þeirrar stefnu að sjávar-
útvegur hefur verið hnepptur í
fjötra. Skip eru allt of mörg í land-
inu að dómi spekinganna og þeim
ber að fækka. Þjóðin skal lifa á
verslun og milliliðastarfsemi, það
virðist mottóið. Skipastóll íslend-
inga er ekki of stór og það er glap-
ræði að láta fiskiskipin drabbast
niður. Með því er verið að grafa
undan tilveru þjóðarinnar. Þetta
skyldu allir ráðherrarnir muna,
ekki síst þeir sem aldir eru upp í
ísafjarðardjúpi við útræði, en
einnig þeir sem stundað hafa sjó frá
Homafirði.
Það er kvalræði að þurfa að
skrifa svona grein að hjá því verður
ekki komist, þegar stjómendur
landsins vaða í villu og svima.
Blómamerki
Hjálpræðis-
hersins
Nú eru flestir búnir með sumarfríið
sitt og skólarnir eru í þann veginn
að hefjast, enda kominn september.
Um árabil hafa hermenn Hjálp-
ræðishersins selt blómamerki i
september til styrktar starfi hans,
og svo verður einnig í ár.
Söludagamir verða miðvikudag-
ur, fimmtudagur og föstudagur, 4.
— 6. september.
Ágóðinn af sölu merkjanna fer
til styrktar vetrarstarfi Hjálpræðis-
hersins, einkum til starfsins meðal
barna og unglinga.
Á undanfömum árum hefur
sölufólki verið ágætlega tekið, og
hafa merkin selst vel. Við efumst
ekki um að svo verði einnig í ár.
Blómamerkin kosta kr. 50 að þessu
sinni.
Blómabúðin
Sími 4134