Vestfirska fréttablaðið - 31.10.1985, Blaðsíða 5

vestfirska
fRETTABLADIÐ
nokkuð ólíkt því sem við höfum
áður gert. Dálítið svona harðari
músík. Þó liggja mjög sterkir
straumar í síðustu plötu.
— Hvað er það annars sem þið
hafið verið að gera annað en að
vinna að þessari plötu?
Við erum nýlega komnir heim
frá því að spila á Norrokk tónleik-
unum úti í Kaupmannahöfn. Það
var geysilega skemmtilegt og lær-
dómsríkt að fá tækifæri til þess að
troða upp á tónleikum af þessari
stærðargráðu. Að koma í annað
land og spila á ókunnum stað,
heyra hvað aðrir eru að gera. Þessir
tónleikar eru samnorrænt fyrir-
bæri. Hér heima eru þeir skipu-
lagðir af SATT og það eru hliðstæð
samtök úti sem sjá um alla skipu-
lagningu.
— Hvernig stóð svo Grafík saman-
borið við aðrar hljómsveitir á
Norðurlöndum?
Eins og listamönnum sæmir
færist Rúnar undan því að svara
þessu, svo það kemur í hlut
Tryggva upptökumeistara, en hann
var meðreiðarsveinn Grafíkur á
þessu ferðalagi til Danmerkur.
„Það var auðheyrt að þeir skáru
sig talsvert úr. Það var eins og
margar þessar hljómsveitir sem
þama komu fram væm svolítið á
eftir tímanum. Það var eins og þær
skorti heilstæðan svip. Mér fannst
Grafík bera af hvað varðar per-
sónulegan sterkan stíl og heil-
steypta músík.”
GRAFÍK HEFUR SÉRSTÖÐU
— Gaf þessi konsert einhverja
mynd af því sem er að gerast í
þessari tónlist annars staðar á
Norðurlöndum?
Ég er ekki viss um að þessi tónlist
sé að ske annars staðar en hér, segir
Tryggvi takkameistari. Þessi teg-
und af rokktónlist er lítið í gangi á
hinum Norðurlöndunum.
— Hvaða hljómsveit er helst hægt
að líkja Grafík við?
Hér setur Tryggvi upp spekings-
svip og lýsir því yfir að Grafík
minni hann alltaf á bresku hljóm-
sveitina Simple Minds, samt sé
þeirra tónlist í rauninni gjörólík því
sem Grafík er að gera.
„Það er svolítið erfitt að segja
hvað það er sem gerir tónlist Graf-
íkur svo sérstaka. Ég hef hlustað
mikið á hljómsveitir sem eru að
gera svipaða hluti, hljómsveitir sem
em frægar um alla Evrópu og selja
mikið af plötum. Ég sé ekkert því til
fyrirstöðu að fara að flytja Grafík
út og selja tónlistina þeirra á er-
lendum markaði alveg eins og ...
fisk!”
SELJUM POPPTONLIST EINS
OG FROSINN FISK
— Nú slá menn á léttari strengi
um hríð og tala um það hvemig
mætti flytja út popptónlist í neyt-
endapakkningum rétt eins og fros-
inn fisk. Gengur samtalið svo um
hríð og er komið á dreif út um víð-
an völl þegar ég man allt í einu eftir
því til hvers ég er þama, set upp
blaðamannsandlitið og spyr Rúnar
út í mannaskipan í hljómsveitinni.
„Undanfarin ár hefur hljóm-
sveitin verið skipuð þremur mönn-
um, Rúnar Þórisson á gítar, Rafn
Jónsson á trommur og Helgi
Bjömsson sem syngur. Síðan öm
Jónsson fyrrum bassaleikari
hljómsveitarinnar hætti höfum við
notast við lausamenn. Jakob
Magnússon hefur unnið með okkur
sem bassaleikari og einnig Harald-
ur Þorsteinsson. Vilberg Viggósson
sem spilaði með okkur á hljómborð
er við nám úti í Hollandi. Hjörtur
Howser hefur aðallega séð um
hljómborðin. Það hefur dálítið
mikið að segja að menn þekkist vel
og Rafn og öm voru, þegar öm
hætti, búnir að spila saman í ellefu
ár. Ég kom síðan inní þetta sam-
starf í kringum 1977 og hef spilað
með þeim meira og minna síðan.
Það er sterkt tónlistarlegt samband
á milli okkar, við vitum mjög vel
hvað hinn viil og hvert stefnir.
Helgi kemur svo seinna inn í þetta
samstarf, en hann féll frá upp hafi
mjög vel inní það.
FERNIR STÚRIR
HUÚMLEIKAR
Hljómsveitin hefur lítið komið
fram opinberlega undanfarið en
eftir að platan kemur út er ætlunin
að halda stóra tónleika. Einn á
hverju landshomi, við ætlum að
spila dagana 16. til 18. desember á
Egilsstöðum, Akureyri, Isafirði og í
Laugardalshöllinni. Þetta á að ger-
ast á fjórum dögum svo það er eins
gott að veðrið setji ekki strik í
reikninginn. Þetta er kannski dálít-
ið glæfralega skipulagt miðað við
árstíma, en maður verður að vera
hóflega bjartsýnn. Með okkur á
þessu ferðalagi er ráðgert að verði
hljómsveitin Skriðjöklar frá Akur-
eyri, en þeir sigruðu sem kunnugt
er í hljómsveitakeppni sem haldin
var um verslunarmannahelgina í
Atlavík.
ÞÚ FÆRO ALDREI SIGRAÐ
ÞINN FÆÐINGARHREPP....
— Nú eigið þið aðdáendur um allt
land. Eru aðdáendur fyrir vestan
tryggari en annars staðar?
Kannski það og kannski ekki.
Það virðist vera einhver blanda af
stolti og einhvers konar kergju eða
öfund. Auðvitað eigum við mjög
marga trygga aðdáendur á Vest-
fjörðum en það er eins og það megi
ekki ganga of vel þá er það ekkert
of vel séð.
Um hríð snúast umræður um
viðhorf Isfirðinga gagnvart sínum
listamönnum bæði heima og
heiman. Er komið víða við og vitn-
að jöfnum höndum í Garðar Hólm
og Jón úr Vör „Þú færð aldrei sigr-
að þinn fæðingarhrepp..." Tryggvi
upptökumaður blandar sér lítt eða
ekki í þessa umræðu. Hann glottir
stórkostlega yfir sumu sem sagt er,
hann er sjálfur frá Norðfirði sem
hefur, eins og Isafjörður, alið af sér
marga góða tónlistarmenn. Tryggvi
hefur aukinheldur ýmsar óprent-
hæfar skoðanir á muninum á
landsbyggðarbúum og þeim sem
fylla höfuðborgina. En talið berst
um síðir að framtíðinni.
Sjálfsagt líður Grafík undir lok
eins og fleiri góðar hljómsveitir,
segir Rúnar. Ég veit ekki hvað tek-
ur við. Þetta er það sem á hug
manns allan í augnablikinu. Auk
þess hef ég verið að læra á gítar og
er að búa mig undir sjöunda stig af
átta í gítarleik.
— Hvemig samræmist klassískur
gítarleikur því sem Grafík er að
spila?
Það samræmist náttúrulega bæði
vel og illa, maður er kannski í
sæmilegri þjálfun, ég er jú með gít-
arinn í höndunum allan daginn,
það sem ég læri í klassíkinni kemur
mér víst til góða í poppinu. Það er
þó alltaf viss togstreita. Klassíkin er
svo öguð, þetta er allt miklu villt-
ara, meiri geðsveiflur.
En tónlistin er mitt lif, ér er í
skólanum að vinna við tónlist, utan
hans, ég er með nemendur í gítar-
leik, þannig að það má segja að það
komist lítið annað að. Það þarf að
hafa talsvert fyrir því að ná ein-
hverjum árangri í tónhst.
GRAFÍK Á ERLENDUM
MARKAÐ
— Berst nú talið að frekari fram-
tíðaráformum hljómsveitarinnar
og nú loks læðist það upp úr þeim
félögum að fyrirhugað er að gefa út
tveggja laga plötu með Grafík eftir
áramótin. Þessi plata verður sett á
markað í Bretlandi. Tryggvi heldur
um það langa og skorinorða tölu
hvemig hljómsveit eins og Grafík
eigi fullt erindi á erlendan markað.
Það er sko ekkert mál að setja
svona lagað á markað í útlöndum
ef það er eitthvert vit í því, bætir
hann við eins og honum einum er
lagið. Þessari plötu verður fylgt
eftir með myndbandi einu ógnar-
vönduðu sem ætlunin er að gera við
eitt laganna á plötunni og er
reyndar byrjað að hanna. Ætlunin
er að hafa samvinnu við erlend
fyrirtæki um markaðssetningu og
fleira í þeim dúr.
— Ég spyr Rúnar hvernig það
leggist í hann í hann að fara að selja
útlendingum tónlist?
„Maður veit náttúrulega ekkert
hvemig þetta á eftir að ganga, en
mér finnst spennandi að víkka að-
eins sjóndeildarhringinn. Þegar á
allt er litið þá er þessi markaður
héma heima fremur lítill og hefur
það eflaust átt sinn þátt í því hvað
margar íslenskar hljómsveitir hafa
orðið skammlífar.
— Myndbandið sem er verið að
hanna fyrir hljómsveitina verður
gert af Karli Óskarssyni kvik-
myndatökumanni og fleirum, en
Karl er þekktur fagmaður á sínu
sviði. Rúnar segir að þetta sé farið
að gegna æ stærra hlutverki jafnvel
héma heima, þeir sem séu með gott
myndband við sína tónlist virðist
eiga betra með að ná til fólksins.
Það er alveg ljóst að þetta vídeó-
ævintýri verður feykidýrt, en þeir
félagar em sammála um að hér
skuli hvergi sparað til þess að gera
þetta sem best úr garði.
MYNDBÖND VIÐ TÚNLIST,
NÆSTUM NAUÐSYNLEG
Dýr myndbönd sem gerð em
eingöngu fyrir íslenskan markað
em frekar hæpin fjárfesting, en þar
sem hér er stefnt á erlendan mark-
að er áríðandi að vanda verkið.
Þessu myndbandi yrði komið á
framfæri á skemmtistöðum hér á
landi og svo auðvitað í hinu sívin-
sæla Skonrokki, þaðan sem það
lendir inn á spólur hjá þorra lands-
manna sem láta það nægja en kau-
pa ekki plötuna. Sama fyrirbærið
kemur upp hjá rás tvö. Nú er farið
að senda út í FM stereó, þannig að
hægt er að ná mjög góðum upp-
tökum úr útvarpinu. Þetta þýðir
það að þær plötur sem fá mikla
spilun á rásinni seljast síður en
hinar því að það eru allir búnir að
taka þær upp. Vinsældir á rás tvö
em ákvarðaðar með tilliti til plötu-
sölu að hluta til þannig að þar með
erum við komnir í hring....
— Það er farið að líða á nóttina,
komið fram yfir miðnætti. Við
höfum setið yfir lútsterku kaffi og
spjallað um allt milli himins og
jarðar undir tónlist þeirri sem á að
fara að vinna, það er að vísu bara
gmnnur með söng, sem ekki verður
notaður en gefur samt góða mynd
af því hvað hér er á ferðinni. Hér
kveður við hreinan tón og þéttan.
Þeir félagar sökkva sér brátt nið-
ur í vinnuna og láta sem ekkert sé
þótt blaðasnápur skríði þar um
borð og bekki mundandi ljós-
myndatæki. Rúnar er sestur með
gítarinn inní upptökuherbergið og
spilar eins og sá sem valdið hefur.
Hann og Tryggvi skiptast á orðum
gegnum kerfið, það em flest lítt
skiljanlegir frasar, því tónlistin á
sitt slangur eins og aðrar iðngrein-
ar.
Það hallar óðum á nóttina og
fyrir utan gluggann er borgin að
setja sig í næturstellingar, það má
heyra hlátra í fólki sem er á leið út
að skemmta sér, fótatak, hróp og
köll og umferðin drynur undir eins
og fossniður.
Skyndilega vindur sér inn úr
dyrunum ungur maður, hár og
grannur, öruggur með sig. Þar er
kominn Helgi Bjömsson nýstiginn
af sviðinu niðri í Iðnó þar sem hann
leikur Ársæl glímukappa í söng-
leiknum um Land míns föður. Það
breytist andrúmsloftið þegar Helgi
kemur, hann hendir af sér frakk-
anum út í hom og er óðar farinn að
tala við Tryggva á einhverju óskilj-
anlegu tónlistarslangri. Hann talar
hratt og ákaft með öllum líkaman-
um, dansar um gólfið til þess að
sýna hvað hann á við, keðjureykj-
andi filterlausar sígarettur.
Við tölum aðeins saman um
tónlistina sem hann á svo stóran
þátt í, um Isafjörð og fleira. En það
er orðið framorðið og ég vil helst
ekki þvælast meira en orðið er fyrir
vinnandi fólki, svo að ég smelli
nokkmm myndum af Helga. Tek
síðan saman föggur mínar, þakka
fyrir kaffið og hverf út í rigninguna
og nóttina á vit borgarinnar.