Vestfirska fréttablaðið - 17.12.1985, Blaðsíða 14

vestíirska
14
i
rRETTABLADID
sem krakki og á margar góðar
minningar frá skíðaferðum í
nágrenni Grenivíkur í tungls-
ljósi. Mest gaman þótti að vera
á skíðum þegar hæfilega var
skýjað, þannig að þegar dró
fyrir tunglið þá renndi maður
sér í algjöru myrkri, það var oft
æsispennandi. f hlíðinni utan
við Grenivík var mjög gott
skíðaland en þetta var fyrir tíma
lyftanna þannig að ég man eftir
dögum sem maður hafði ekki
tíma nema fyrir eina ferð, þá
tók kannski tvo tíma að paufast
upp og síðan örskotsferð niður
og þá tók því ekki að fara aðra
ferð því þá lenti maður í myrkri.
Eins var ég öllum stundum í
fótbolta þegar ég var krakki og
náði meira að segja svo langt að
vera tekinn í pollaliðið á
Grenivík. Þetta með skíðunum
lagði maður á hilluna á náms-
árunum.
AF FRÆGUM FÓTBOLTALEIK
Ég spilaði síðast fótbolta á
prestastefnunni á Eiðum, það
var geysilega skemmtilegur
leikur. Þá var skipt í lið og keppt
á milli Suðurstiftisins og Norð-
urstiftisins. Þeir voru að vísu
nokkuð fleiri frá Suðurstiftinu
en það kom ekki að sök, við frá
Norðurstiftinu unnum þá engu
að síður. Dómprófasturinn
Faðir og sonur. Sr. Kristján Valur Ingólfsson ásamt Bóasi, syni sínum.
sínum undir augnlokið á nú- man eftir því að það þótti svo
verandi dómkirkjupresti. Ég sérstæður atburður að prófast-
dæmdi leikinn embættis síns
vegna og fórst það mjög vel úr
hendi. Við Norðanmenn vorum
mun betri, þó ég muni nú ekki
lengur markahlutföll úr leikn-
um, það kom nefnilega í ljós að
það var kostur að við vorum svo
miklu færri, hinir þvældust
mest hver fyrir öðrum því þeir
voru svo margir. Við höfðum
líka nokkra góða fótboltamenn
í okkar liði, sérstaklega man ég
eftir Pétri Þórarinssyni, þá
presti á Möðruvöllum og síðan
á Hálsi í Fnjóskadal. Að leik
loknum þá var dómprófastur-
inn tolleraður og þá vildi til það
óvenjulega óhapp að hann
krækti tánni á svörtu skónum
Bækur
Bókaútgáfan öm og örlygur
hefur gefið út bók Magnúsar
Magnússonar, hins góðkunna sjón-
varpsmanns f Bretlandi, sem nefn-
ist, Á söguslóðum Biblfunnar. Hér
er skyggnst að baki frægra þátta
sem sýndir vora i breska sjónvarp-
inu og sfðar f því fslenska. Þetta er
bók sem veldur deilum og vekur
spuraingar.
Magnús Magnússon vinnur hér
úr ógrynni lítt kunnra heimilda og
kynnir lesandanum niðurstöðumar
á alþýðlegan hátt. Þessi bók er eins
konar vegahandbók um söguslóðir
Biblíunnar, sem eru fslendingum
svo framandi en þó svo nálægar í
sögu og menningu.
Bókin var sett í Leturval og
prentuð og bundin í Ungverja-
landi.

urinn skyldi sparka í augað á
prestinum að Ami Johnsen sem
hafði verið sendur frá Morgun-
blaðinu til þess að fjalla um
prestastefnuna, hann skrifaði
aldrei orð af viti um stefnuna
sjálfa, en langt mál og myndir
birtust um fótboltaleikinn.
Ég tel mjög æskilegt að menn
leiki sér annað slagið, losi um
bamið í sér. Því það eina sem
skilur okkur frá bömunum er
árafjöldinn. Það er einna helst á
jólunum að menn leyfi sér að
vera manneskjur. Þá er mönn-
um leyfilegt að láta tilfinningar
sínar í Ijós, það er geysimikil-
vægt að menn hafi þennan
möguleika á að opna dálítið inn
á sálina.