Vestfirska fréttablaðið - 19.12.1985, Blaðsíða 7

vestíirska
TTAfiLADID
7
iamál
Höfnin á ísafirði er miðpunktur atvinnulífsins. Það
er því mildlvægt að hún sé í stakk búin til þess að sinna
þeim verkefnum sem fyrir liggja. Nú hefúr í nokkur
ár verið unnið að uppbyggingu í Sundahöfn og á
stefiiuskrá er að ljúka við þær í náinni framtíð. Þessar
framkvæmdir hafa staðið yfir aUt frá árinu 1977. Lítið
hefúr miðað, reyndar hefiir frekar htið verið aðhafst
í hafharmáliim yfirleitt. Á átta ára túnabili frá 1977
hefur verið bætt við rúmlega 50 metra viðleguplássi á
hafskipakanti. Á þessum sama tíma hafa skipaferðir
um ísaQarðarhöfii aukist um rúmlega 80%. Er því svo
komið að þegar álagið er mest, skapast hálfgert öng-
þveiti og hefur oft komið fyrir að þurft hafi að vísa
skipum frá. Núverandi hafiiamefiid hefur Iagt til að
viðlegupláss yrði aukið fyrir fiskiskip með því að
lengja núverandi hafskipakant um 80 metra, aðrir
hafa tahð rétt væri að beina allri uppbyggingu í Sunda-
höfii og tel ja brýnt að ljúka þeim framkvæmdum sem
þar era hafiiar.
Hvað sem gert verður í hafnarmálum ísfirðinga í
náinni framtíð, þá er ljóst að höfiiin sinnir orðið tæp-
lega því hlutverki sem henni er ætlað á álagstímum.
Yf. ræddi þessi mál við ýmsa hagsmunaaðila í nokkr-
um atvinnugreinum, sem eðh málsins samkvæmt
þurfa mikið að nota höfiiina.
Jón Páll Halldórsson er forstjóri
Hraðfrystihússins Norðurtangans
hf sem starfar afi fiskvinnslu og út-
gerfi.
„Ég tel brýnast að ljúka þeim
framkvæmdum sem hafnar eru í
Sundahöfn. Hafnarsjóður og Rík-
issjóður eru búnir að leggja í þessar
framkvæmdir milljónir króna sem
ekki koma neinum að gagni meðan
Guðmundur Ingólfsson á s*ti i
bæjarstjórn ísaf jarfiar. Hann situr í
hafnarnefnd og er vel kunnugur
hafnarmálum.
„Það á náttúrulega að halda sér
við þá stefnu sem mörkuð var á ár-
unum 1980 til 82. Það er, að byggja
höfnina upp Sundamegin og stefna
að því að flytja alla vöruflutninga
þangað yfir. Samhliða þessu á að
Gámaflutningar hafa stóraukist á undanfömum árum.
liprir en þegar eitthvað er um að
vera þá er ekkert pláss. Ég tel það
vera brýnasta verkefnið að stækka
höfnina, auka viðleguplássið. Þar
að auki þarf að hugsa um vöru-
streymi, það þarf stóraukið svæði
fyrir vaming. Menn eru með þetta
á höndum sér út um allan kæja
þegar mest er um að vera.
Vöruhöfnin í Sundahöfn átti
samkvæmt upphaflegum áætlun-
um að vera tilbúin 1983, en það
hefur ekkert skeð . Framkvæmdir
eru nú komnar það á veg að höfnin
kemur þama þótt skiptar skoðanir
hafi verið um ágæti þess. Auðvitað
er gott að fá vömhöfn, en það eru
ýmsir hlutir sem setjá strik í reikn-
inginn. Allar frystigeymslur eru
héma megin við gömlu höfnmina.
Allar landanir og afgreiðsla frysti-
skipa myndu kosta heilmikinn
akstur fram og til baka og skapa
verulegt óhagræði. Ég held að
mönnum finnist almennt hafa ver-
ið dálítið stefnuleysi í hafnarmál-
um. Nú, gámaflutningurinn hefur
enn aukið á vandræðin, menn hafa
verið að skáskjóta sér með gáma
um allt hafnarsvæðið, það er ekkert
pláss. Það er það sem vantar, ekki
bara viðlegupláss fyrir skipin,
heldur líka vinnupláss á kæjanum.
Sigurjón Hallgrfmsson er skipa-
eftirlitsmaður á Isafirði auk þess
sem hann á sæti i hafnamefnd og er
formaður þar.
„Forgangsverkefni er að klára
bryggjuna sem er á Mávagarðin-
um, þar er athafnaplássið alltof lít-
ið, eins og álagið er orðið á þessu.
Smábátaútgerð hefur aukist það
mikið, þama fer öll skel í land og
öll rækjan úr Djúpinu, að ó-
gleymdu því að þama er lestað í
gáma á sumrin. Síðan er náttúm-
lega þessi vömhöfn, sem áætlað er
að byggja í Sundahöfn, það eru
fjárfrekar framkvæmdir en er orðið
býsna aðkallandi. Síðan hefur
komið til tals þótt deildar meining-
ar séu um það að lengja hafskipa-
kantinn um 80 metra, meirihluti
hafnamefndar samþykkti að setja
þessa lengingu á hafskipakantinum
efst á listann á forgangsröð verk-
efna. Síðan hefur mikið verið rætt
um viðgerðakant niðri við skipa-
smíðastöð. Þannig að við erum með
gífurlega mikið af framkvæmdum,
við þurfum bara að koma okkur
saman um að raða þeim niður eftir
því sem peningar fást. Það hefur
bara ekki fengist króna í þetta að
undanfömu. Skipakomur hafa
aukist alveg gífurlega. Árið í fyrra
var metár og ég veit að í ár er komið
meira en allt árið í fyrra. Það er
verið að tala um að byggja stjóm-
sýsluhús og íþróttahús og fleira, en
það virðist aldrei vera til króna
þegar á að gera eitthvað við höfn-
ina.
Auðvitað em þetta allt þarfar
framkvæmdir, ég neita því ekki. En
okkur hefur alltaf greint á um for-
gangsröð verkefna.
ekki er lokið við verkið. Væri verk-
inu lokið myndi það gjörbreyta
allri aðstöðu hér. Viðhorfin hafa
breyst á undanfömum ámm með
stórauknum gámaflutningum, það
kallar á aukið rými, það er tak-
mörkuð aðstaða fyrir gáma við
höfnina Pollmegin. Ég reikna með
að afgreiðsla á togurum og frysti-
skipum yrði áfram í höfninni Poll-
megin, þar eru allar frystigeymslur
og slík aðstaða. Bátar og gámaskip
myndu hafa afgreiðslu í Sunda-
höfn. Ég held að það hljóti að hafa
vakað fyrir hafnaryfirvöldum þeg-
ar ráðist var í þessar framkvæmdir
að stefna að þessari tvískiptingu.
skipuleggja svæðið og úthluta
skipafélögunum lóðum þannig að
þetta verði allt tilbúið á sama tíma.
Þessi bátahöfn sem nú er getur að-
eins þjónað sem útskipunarhöfn
fyrir fiskiðnaðinn og sem fiskihöfn.
Það er langeðlilegast að færa vöru-
flutningana yfir, með breyttri
flutningatækni, þetta er allt orðið í
gámum og þarf kannski ekki eins
stórar vöruskemmur og áður, þetta
er hægt að geyma.
Það er í rauninni aðeins búinn
fyrsti áfangi, fyllingarinnar, það
þarf að setja kraft á þetta og ljúka
við þessa uppbyggingu. Það eru
náttúrulega alltaf svona aukaverk-
efni eins og smábátahöfnin og því-
umlíkt, en menn mega ekki missa
sjónar á lokatakmarkinu.
Jafnframt þessu þá þarf að huga
vel að allri skipulagningu. Það þarf
að tengja þessi hafnarsvæði ákaf-
lega vel saman. Samgöngur innan
hafnarsvæðisins þurfa að vera
mjög greiðar. Þessi stefna var mót-
uð eftir nánar viðræður við skipa-
Aðstaða smærri báta hefur batnað með tilkomu flotbryggju í Sundahöfn.
félögin og á sínum tíma voru allir
sammála um að fara þessa leið. Ég
veit ekki hvaða forsendur eru fyrir
því að lengja núverandi hafskipa-
kant, það var afskrifað á sínum
tíma, vegna þess að botninn í Poll-
inum er ekki nógu fastur.
Það verður að halda sér við upp-
haflegu stefnuna, menn verða að
geta staðið saman að þessum
framkvæmdum.
Tryggvi Tryggvason er umboðs-
maður Eimskips á ísafirði og þarf
því að hafa mikil afskipti af hafnar-
málum.
„Höfnin er náttúrulega sprungin
utan af því sem hún á að geta.
Samkvæmt áætlun sem fram var
sett um hafnarmál árið 1982 þá átti
vöruhöfn í Sundahöfn að vera til-
búin 1986, það hefur lítið eða ekk-
ert verið gert. Það hefur að mínu
áliti nánast ekkert verið gert til þess
að taka á þeim málum sem snúa að
höfninni.
Það má segja að ástandið hafi
versnað fyrst fyrir um það bil
tveimur árum þegar gámamir
komu inn í þetta af fullum krafti,
síðan þegar fiskflutningar á gám-
um aukast að ráði, sérstaklega frá
miðju þessu ári, þá annar höfnin
alls ekki því sem hún á að gera. Ef
Grænlendingar koma héma í svip-
uðum mæli og þeir gerðu í fyrra þá
getur hæglega komið upp sú staða
að þeir komist ekki héma að. Þá
verður höfnin hætt að anna eftir-
spum eftir aðstöðu fyrir skip. Ef
hefði verið haldið áfram sam-
kvæmt þeirri stefnu sem mörkuð
var 1982, þá væri þetta ekki svo
stórt vandamál sem það er núna
Þessi lenging á hafskipakanti
sem verið er að tala um leysir
kannski vanda eins togara eða
tveggja, þetta er bara bráðabirgða-
lausn, það átti að vera búið að gera
þetta fyrir löngu, þetta leysir engin
stærri vandamál. Þessi lausn breytir
engu fyrir vöruflutningaskip eða
vömafgreiðslu skipafélaga.
Við höfum sóst eftir að fá raf-
magn í neðri hluta hafnarinnar sem
er til staðar í öðmm hluta hennar.
Þetta hefði skapað okkur aðstöðu
til þess að keyra frystigáma. Þessi
beiðni hefur legið fyrir hafnar-
nefnd í heilt ár og það hefur ekkert
verið gert í málinu. Þetta gerir það
að verkum að við höfum ekki sam-
bærilega aðstöðu við aðrar hafnir
eins og til dæmis Reykjavík. Við
ekki boðið upp á beina lestun í
frystigáma og þess vegna hafa
Grænlendingamir verið að fara
héðan til Reykjavíkur þar sem þeir
geta fengið ódýrari þjónustu. Núna
í nóvember lönduðu fyrstu græn-
lensku rækjutogaramir í Reykjavík
og er það í fyrsta skipti í þau fjögur
ár sem þessi samskipti hafa verið í
gangi sem það skeður.
Þetta mál er að hluta til orsökin,
en þó ekki að öllu leyti, en þetta
gæti verið upphafið að þvf að við
misstum þessi viðskipti við Græn-
lendingana.
Sem dæmi um aukningu á um-
svifum má nefna að á fyrstu 10
mánuðum þessa árs varð 40 pró-
sent aukning á viðkomu skipa hér á
vegum Eimskips. Á fyrstu 10 mán-
uðum ársins 1984 komu hingað 103
skip en 146 á fyrstu tiu mánuðum
ársins 1985.