Frjáls Palestína - 01.06.2007, Blaðsíða 12
12 FRJÁLS PALESTÍNA
Eftir
Egil
Bjarnason
Balata-flóttamannabúðirnar eru nötur-legar yfir að líta þennan laugardag,
rétt eins og aðra daga. En það er óvenju
bjart yfir hinum tíu ára gamla Muhammed.
Í fyrsta sinn á ævinni fær hann að ferðast
langt út fyrir mörk Balata, alla leið til
Ramallah í heimsókn til föðurbróður
síns. Spennandi!
Foreldrar Muhammeds eru ekki eins
spenntir yfir reisunni. Þau kvíða því að
fara í fyrsta sinn með tvö yngstu börnin
í gegnum alla vegatálmana á leiðinni til
Ramallah. Áhyggjuefnið er ekki endilega
að upplifunin hafi slæm áhrif á börnin.
Barnæska þeirra hefur hvort sem er
verið brennimerkt af átökum – annað er
óhjákvæmilegt í Balata. Nei, foreldrarnir
kvíða því fyrst og fremst að vera niður-
lægðir fyrir framan afkvæmi sín.
Foreldrarnir, Muhammed og 12 ára
systir hans setjast upp í leigubíl. Eldri
bræður Muhammeds sitja eftir heima.
„Ísraelarnir banna okkur að fara,“ segja
bræðurnir við þann yngri. Ráða þeir öllu?
Muhammed skildi þetta ekki.
Leigubílinn ekur áleiðis að Huwwara-
vegatálmanum. Muhammed sér fátt
merki legt á leiðinni nema húsarústir, það
er enginn á ferli þennan morgun enda
laugardagur. Nema á endastöðinni. Þar
Fjölmenni á Huwwara herhliðinu.
Hermaður beinir
byssuhlaupinu að
farþega í rútu á leið
frá vegatálma.
er sko allt fólkið!
Feðgarnir stilla sér upp aftast í mann-
mergðinni en mæðgurnar fara í biðröð
kynsystra sinna. Karlmaður í röðinni
snýr sér að föður Muhammeds og segir
hneykslaður:
„Hermennirnir lokuðu fyrir alla umferð
í klukkutíma! Bara sisvona!“
Faðirinn hnussar lágt, tekur tíð ind-
unum annars með stótískri ró, enda
öllu vanur þegar kemur að uppátækjum
Ísraelshers. Muhammed starir undrandi
framfyrir sig, reynir að sjá fyrir endann á
þessari blessuðu röð og hugsar upphátt:
Hvað á þetta droll að þýða?
Röðin
til Ramallah