Vestfirska fréttablaðið - 07.08.1992, Blaðsíða 5

VESTFIRSKA
--1 FRÉTTABLAÐIÐ b
Föstudagur 7. ágúst 1992
og gerðum eina leikna kvik-
mynd og hefur hún verið á
leigum á Isafirði og heitir Rós-
óttu stígvélin. Við vorum eina
sex mánuði að gera hana. Það
var sko ekki ráðist á garðinn
þar sem hann var lægstur. Við
vorum með ellefu vélsleða og
allt tekið um hávetur. Leikar-
arnir var allt fólk í fullri vinnu,
í rækjuvinnslu, í kúttun og
annarri fiskvinnu. Við urðum
að hrifsa fólkið eiginlega beint
undan færiböndunum í hlut-
verkin og æfingarnar. Sjálf-
sagt má margt að þeirri mynd
finna en ég hef sýnt hana kvik-
myndamönnum og þeir segja
að hún standist næstum því að
vera eins og kvikmynd. Við
hefðum mátt klippa hana bet-
ur en við höfðum ekki alla
tækni við það. Ég leikstýrði og
skrifaði handritið og hafði
gaman af því. Þetta er of mikil
vinna með því að vera í fullri
atvinnu og ég myndi ekki
endurtaka það. Þetta er eigin-
lega ógerlegt. Samt höfðum
við þetta af. Það voru allir af
vilja gerðir að leika í myndinni
fyrir ekki neitt nema ánægj-
una.
Myndin fjallar um tvo vél-
stjóra sem eru miklir vinir en
annar kokkálar hinn. Hann er
sífellt hjá konu hans meðan
hinn veit ekki af. Hann hafði
samt grun um þetta. Síðan
berst leikurinn í að bjarga
stúlku fram á fjalli sem hafði
farið ofan í gil á bíl sínum.
Allur vélsleðahópurinn fór í
að það. Maðurinn sem var
kokkálaður heldur alltaf að
um annan mann sé að ræða
sem heldur við konuna. Það
verða slagsmál og læti í gilinu
og er það allt út af rósóttum
stígvélum sem ollu öllum mis-
skilningnum út í gegnum
myndina.
KANNSKI ER BÓKA-
FERLINUM LOKIÐ
Þegar ég var 16 ára gamall
skrifaði ég bók sem lítið hcfur
verið getiðum. Hún heitir Síð-
asti rauðskinninn og er ung-
lingabók.
Ég hugsa að þessum bóka-
ferli mínum sé lokið eftir að
hafa skrifað fimm bækur. Það
er mikill kostnaður sem fylgir
því að gefa út sjálfur. Mér
finnst allt í lagi að ganga frá
bókinni til prentunar og lesa
próförk og allt það en sölu-
mennskan er ekki mitt fag.
Dreifing er óskaplega leiðin-
leg og erfið og að innkalla
bækur aftur frá söluaðilum.
Bækur eiga að vera utan við
virðisaukaskatt, en ég lenti í
því að fá ekki virðisauka-
skattsnúmer, það var alveg
útilokað fyrir mig. Þannig að
tugir þúsunda koma ofan á
kostnaðinn við að gefa út
sjálfur. Það er allt of erfitt að
standa í þessu öllu sjálfur. Ef
þetta væri eitthvað auðveldara
væri það annað mál.
Ég núna með einn söngleik
í fullri lengd og getur verið að
hann verði settur upp á næsta
ári. Hann heitir Irja. klukkan
er fjögur! í honum er skothríð
út um allan sal og alls konar
læti.
SENJORINN HAFÐI
MERKILEGA LÍFSSKOÐUN
Listalíf á stöðum eins og
Bíldudal er raunar að mestu
byggt á gömlum merg. Hér
hefur verið mikið listalíf og
áhugi fyrir því. Ég veit ekki til
þess að fleiri hafi verið að
skrifa en ég. En ég nefni t.d.
Bjarna Valdimarsson, vin
minn Senjor, sem nú er látinn.
Hann var á margan hátt mjög
merkilegur maður. Okkur var
vel til vina meðan hann lifði.
Bjarni var lærður málari frá
Akureyri. Hann staðfestist
aldrei og gifti sig aldrei og
þótti feiknalega gaman að fá
sér í gogginn. Hann var alltaf
kominn til Suðurlanda þegar
hann var á því. Hann gekk
með alpahúfu sem hallaðist
því meira út í vangann því
mcira sem hann fann á sér. Ég
nota Senjorinn sem fyrirmynd
í Synduga svallaranum. Það er
allgóð lýsing á honum sem
slíkum. Hann komst í raun-
inni aldrei út úr firðinum eftir
að hingað kom, þó að hann
langaði mest til Spánar og
Ítalíu. Þó þótti honum gott að
komast á norðurströnd Arn-
arfjarðar því hann málaði af
sama blettinum sama útsýnið
alltaf. Bjarni þurfti ekki
lengur fyrirmyndir heldur
kóperaði bara myndirnar í
huganum og færði þær á léreft.
Það stóð til að við færum sam-
an í málningarferðalag en
hann dó það sama ár, 1973 ef
ég man rétt.
Senjorinn hafði merkilega
lífsskoðun. Hann lét sig engu
varða álit annarra. Hann átti
skúr niður við sjó og bjó í hon-
um og nefndi hann París.
Þröstur frændi hans Leó leik-
ari er nú orðinn eigandi hans
og notar hann fyrir sumarbú-
stað, sem er ekki amalegt með
slíka sál í húsinu. Þar var oft
gaman að koma. Senjorinn
var með öll sín málverk á gólf-
inu og gamla harmonikku og
spilaði La Paloma í þrem út-
setningum eftir því hvernig
ölið hafði farið í hann.
EF EKKIVÆRIMENNING
VÆRU ÞETTA BARA
NÁMAHÉRUÐ
Leiklistarlíf hefur verið hér
frá öndverðu. Þorsteinn Erl-
ingsson stjórnaði leikritum
hér á sínum tíma. Ásgrímur
Jónsson málaði þá leiktjöldin.
Þegar svo Leikfélag Reykj-
avíkur var stofnað fékk það
leiktjöld hértil aðgeta byrjað.
Þetta var um aldamótin. Síðan
Leikfélagið Baldur var stofn-
að hefur leiklistarlífið á Bíldu-
dal verið mjög blómlegt. Þar
hafa átt hlut að máli þeir
Heimir Ingimarsson, Pétur
Bjarnason, Hannes Friðriks-
son, Örn Gíslason og náttúr-
lega margar konur og stúlkur.
Þetta hefur allt saman þróast
mikið. Hljómsveitin Facon
þótti með betri hljómsveitum
í þá daga. Það fór hver að æfa
hljómlist eftir annan. Ég hef
tekið eftir því í mínu grúski
með því að skrifa söngleiki og
í tilraunum mínum að gera
kvikmyndir að ungir strákar
hafa komið og reynt að kom-
ast í læri hjámérogsjáhvernig
eigi að fara að þessu. Þeir hafa
verið að reyna að gera bíó-
myndir. Þetta væri ekki til
staðar ef ekki ynni sig hver á
eftir öðrum. Það er enginn ey-
land í þessum efnum þegar
grannt er skoðað. Það er hægt
að gera hlutina vegna þess að
áhugi er til staðar fyrir þeim.
Bróðir minn Óskar málar
mikið og er sífellt að mála og
halda sýningar. Ég hef verið
að dunda við að mála og hef
haldið sjö eða átta sýningar.
Annars hefur það legið niðri
hjá mér um tíma. Ég er eigin-
lega meiri teiknari heldur en
málari og hef verið að teikna
í bækurnar mínar. Jón Kr.
Ólafsson söngvari hann hefur
verið að mála og alltaf til í að
syngja hvar sem er. Menn hafa
verið, að semja lög og auðvelt
er að koma leikjunum á svið.
Mér finnst að hvert hérað
verði að hafa eitthvað af list-
um og menningu því að með
fiskinum verður að vera svolít-
ið af menningu. Annars er
ekki hægt að segja annað en
það sem Ólafur Haukur Sím-
onarson sagði í sjónvarps-
mynd sem hann gerði: „Ef
ekki væri menning væru þetta
í eðli sínu bara námahéruð."
Þetta þurfa að vera annað og
meira en námahéruð til að þau
geti blómstrað.
Ég er mikið í leiklistinni og
sé um að mála leiktjöldin. Við
vorum með eitt stórfenglegt
verk núna í vetur, Höfuðbólið
og hjáleigan, sem er eitt um-
fangsmesta leiksvið sem að ég
hef lent í. Það var meira hengt
upp í loftið en sett á gólfið,
því leikmyndin var himnaríki
í skýjafari. Það var geysileg
vinna að útbúa þá leikmynd
og ekki síst erfitt að ferðast
með hana og koma henni upp
á hverjum stað. Svo ætli mað-
ur sinni ekki þessum hugðar-
efnum áfram. Þetta eru nú
einu sinni mín áhugamál.
-GHj.
E Y J A L í IM
Eru gestir?
Núna er tími sumarfría og ferðalaga. Margir Vestfirðingar
eru að heiman um þessar mundir. En hjá mörgum eru líka
kærkomnir gestir, vinir og vandamenn úr öðrum landshlutum
og jafnvel frá fjarlægum löndum
Viltu ekki bjóða þeim í sjóferð?
Eyjalín fer á hverjum degi í skoðunarferðir út í Vigur
á ísafjarðardjúpi, eyju sem á engan sinn líka
Þú getur ráðið ferðinni
Eyjalín fer í leiguferðir að óskum hvers og eins
Til dæmis á sjóstöng
Af hverju ekki að skreppa á sjóstöng
í kyrrðinni um lágnættið úti á Djúpi?
Eða í grillferð
Af hverju ekki að skreppa eitthvert kvöldið eftir vinnu, til dæmis
í grillferð í Jökulfirði? Eða eitthvað annað?
Eyjalín er einnig með
áætlunarferðir í Jökulfirðina
Athugaðu verðið!
50% AFSLÁTTUR FYRIR BÖRN OG ELLILÍFEYRISÞEGA
Nánari upplýsingar og bókanir
á Ferðaskrifstofu Vestfjarða, Aðalstræti 11, sími 3966
Djúpferðir - Eyjatín