Vestfirska fréttablaðið - 04.01.1996, Blaðsíða 3
VESTFIRSKA
FRÉTTABLAÐIÐ
|^^^^^^^^^^^^^^immtudagui^4Janúar^l995
3
„Nú falla öll vötn til Dýrafjarðaru
Fróðir menn telja, að Þingeyri við Dýrafjörð komi
fyrst við sögur á fornum bókum, í Gísla sögu Súrssonar,
en hún gerist á síðari hluta 10. aldar.
Þannig var, að Vésteinn, bróðir Auðar, konu Gísla
Súrssonar, kom utan og var hans von í Haukadal til
veturnáttablóts. En vegna atburða sem orðið höfðu, vildi
Gísli ekki að Vésteinn kæmi þar að sinni. Sendi hann
húskarla sína, Hallvarð og Hávarð, að fara á móti Vé-
steini í Önundarfjörð og bera honum þau skilaboð að
hann komi eigi til boðsins í Haukadal. Selur hann þeim
í hendur hnýtiskauta og var þar í peningur hálfur til jar-
teigna ef hann tryði eigi sögu þeira.
Svo segir í Gísla sögu:
„Síðan fara þeir og hafa skip úr Haukadal og róa til
Lækjaróss og ganga þar á land og til bónda þess er þar
bjó á Bessastöðum. Hann hét og Bessi. Þeir bera honum
orð Gísla að hann léði þeim hesta tvo, er hann átti og hétu
Bandvettir, er skjótastir voru í Fjörðum. Hann ljær þeim
hestana og ríða þeir uns þeir koma á Mosvöllu og þaðan
inn undir Hest.
Nú ríður Vésteinn heiman og ber svo til að þá ríður
hann undir melinn hjá Mosvöllum er þeir bræður ríða hið
elra og farast þeir hjá á mis.
Þorvarður hét maður er bjó í Holti. Húskarlar hans
deildu um verk og hjuggust með ljám og varð hvortveggi
sár. Kentur Vésteinn til og sættir þá og gerir svo að
hvorumtveggjum hugnast vel, ríður nú út til Dýrafjarðar
og Austmenn, þrír samt.
En þeir koma undir Hest Hallvarður og Hávarður og
fregna nú hið sanna um ferð Vésteins, riðu nú aftur sem
þeir mega. Og er þeir koma til Mosvalla þá sáu þeir
mannareið í miðjum dal og var þá leiti í millum þeirra,
ríða nú í Bjarnardal og koma til Arnkelsbrekku. Þar
springa báðir hestarnir. Þeir renna þá af hestunum og
kalla. Heyra þeir Vésteinn nú og voru þá komnir á
Gemlufallsheiði og bíða nú og hittast þeir og bera upp
erindi sín, bera nú fram peninginn þann er Gísli sendi
honum.
Hann tekur nú annan pening úr fégyrðli sínum og
roðnar mjög á að sjá. „Satt eitt segið þið, segir hann, „og
mundi ég aftur hafa horfið ef þið hefðuð hitt mig fyrr.
En nú falla vötn öll til Dýrafjarðar og mun eg þangað
ríða enda er eg þess fús. Austmenn skulu hverfa aftur.
En þið stígið á skip, segir Vésteinn,“og segið Gísla og
systur minni þangaðkomu mína.“
Þeir fara heim og segja Gísla. Hann svarar: „Svo
verður nú að vera.“ Vésteinn fer til Gemlufalls til Lútu
frændkonu sinnar og lætur hún flytja hann yfir fjörðinn
og mælti við hann:"Vésteinn,“ sagði hún, „vertu var um
þig. Þurfa muntu þess.“
Hann er fluttur til Þingeyrar. Þar bjó þá maður er
Þorvaldur gneisti hét. Vésteinn gengur þar til húss og lét
Þorvaldur honum heimilan hest sinn. Ríður hann nú við
hrynjandi og hefir sitt söðulreiði. Hann fylgir honum til
Sandaóss og bauð að fylgja honum allt til Gísla. Hann
kvað eigi þess þurfa. „Margt hefir skipast í Haukadal,
sagði hann, „og vertu var um þig.“
Hér lýkur tilvitnun í Gísla sögu Súrssonar og eru les-
endur hvattir til að fletta sjálfir upp í þeirri örlagaríku
sögu. Og meðal annarra orða: Hvernig væri að einhver
læsi upphátt fyrir heimilisfólkið?
alaus bylur þegar
slunin var opnuð
Nú þegar straumhvörf hafa orðið í sam-
göngumálum á landi frá Þingeyri til Isafjarðar,
óttast margir að versiun muni nánast leggjast af
á Þingeyri. En Gunnar Sigurðsson, sem áður og
fyrr gekk undir nafninu „meistari“ vegna starfa
sinna sem byggingarmeistari en er að sjálfsögðu
kaliaður „faktor“ í dag, segist ekki óttast það.
Hann segist hafa trú á sínu fólki og þó margir
flykkist þessa dagana til Isafjarðar í verslunar-
erindum, muni það lagast þegar nýjabrumið fari
af. Og hann biður ísfirðinga og aðra að minnast
þess, að það var föðurbróðir hans, Jón skraddari
á ísafirði, sem upphaflega kom með þá kenn-
ingu, að það væri jafn langt frá ísafirði til Þing-
eyrarog frá Þingeyri til Isafjarðar!
í dag eru tvær verslanir reknar á Þingeyri,
Verslun Gunnars Sigurðssonar og versiun
Kaupféiags Dýrfirðinga, en eldri Þingeyringar
minnast allt að sex verslana sem voru starfræktar
hér á sínum tíma.
Verslun Gunnars Sigurðssonar á Þingeyri
átti 20 ára afmæli 6. desember sl. Að sögn
Gunnars Sigurðssonar kaupmanns var svarta-
bylur og sá ekki út úr augum, daginn sem
verslunin var opnuð árið 1975. Fyrsti við-
skiptavinurinn var Bjarni Georg Einarsson,
einn af hinum gömiu, góðu Þingeyringum, þá-
verandi útgerðarstjóri.
Gunnar og eiginkona hans, Jóhanna Jóns-
dóttir. héldu upp á afmælið laugardaginn 9.
desember með myndarlegum kaffiveitingum í
verslun sinni, þar sem öllum íbúum á svæðinu
var boðið til veislu og voru þá meðfylgjandi
myndir teknar (á forsíðunni og hér til vinstri)..
í upphafi versluðu þau hjón með alls konar
sérvöru, svo sem vandaðan íslenskan Gefjun-
arfatnað og rafljós ýmiskonar, sem í dag lýsa
mörgum heimilum á svæðinu. A síðari árum
hefur þetta þróast meira í matvöru. Verslun
Gunnars Sigurðssonar hefur alla tíð verið þekkt
fyrir snyrtimennsku og þrifnað.
Jóhanna Jónsdóttir tekur brosandi á móti Knúti Bjarnasyni, bónda aö Kirkjubóli,
fyrrum stjórnarmanni í Kaupfélagi Dýrfirðinga. Gunnar faktor stendur álengdar.
Bókasafn Þingevrarhrepps:
Guðrún frá Lundi lifir enn!
Bókaverðirnir Guðmundur Friðgeir Magnússon (til vinstri) og Skarphéðinn Njálsson bera
saman bækur sínar.
Bókasafn Þingeyrarhrepps
er til húsa í ráðhúsinu á Þing-
eyri. Þar ráða ríkjum bóka-
verðirnir Guðmundur Frið-
geir Magnússon og Skarp-
héðinn Njálsson. Þeir sitja
einnig í stjóm safnsins, ásamt
Guðrúnu Bjarnadóttur, hús-
frevju á Dýrhól.
I dag er bókaeign safnsins
12.418 titlar sem eru til út-
lána. Auk þess hýsir það um
2.200 bækur úr safni Sighvats
Grímssonar Borgfirðings,
fræðimannsins góðkunna frá
Höfða í Dýrafirði, en þess
skal getið að hann var afi
Skarphéðins Njálssonar. Þær
bækur eru ekki til útlána.
Handritasafn Sighvats er
geymt í Þjóðarbókhlöðunni.
Núna rétt fyrir áramótin
var búið að lána út rúmlega
2.700 titla á árinu 1995 en
það jafngildir því að hver
íbúi Þingeyrarhrepps hafi
fengið lánaðar rúmlega 5 bæk-
ur á árinu. Þess skal getið að
um borð í frystitogaranum
Sléttanesi eru að jafnaði 30 til
40 bækur, en skipverjar eru 25
talsins.
Ekki vilja þeir Guðmundur
Friðgeir og Skarphéðinn benda
á neinn sérstakan höfund sem
sé í uppáhaldi hjá notendum
safnsins, öðrum fremur. Þó
nefna þeir aðspurðir, að Guð-
rún frá Lundi sé ennþá talsvert
iesin og Halldór Laxness
standi alltaf fyrir sínu. En
bókaeignin er mjög fjölbreytt
og ættu allir að geta fundið
þar eitthvað við sitt hæfi.
Tekjumar árið 1994 voru
530 þúsund krónur að sögn
þeirra félaga og var þeirri
upphæð að mestu varið til
bókakaupa. Þess skal einnig
getið, að þeir Guðmundur
Friðgeir og Skarphéðinn gefa
andvirði vinnu sinnar sem
bókaverðir og er því fé einnig
varið til kaupa á nýjum bók-
um.
Afgreiðslutími er tvisvar í
viku, sunnudaga frá kl. 13 til
14 og fimmtudaga frá kl. 20
til 21. Argjaldið hefur verið
500 krónur frá árinu 1990 og
geta menn fengið lánaðar eins
margar bækur og þeir geta
borið í hvert sinn!
»Heimasíða«
Þingeyrarhrepps
Umsjón: Hallgrímur Sveinsson, Hrafnseyri
I ÞESSU FYRSTA TÖLUBLAÐI HINS NYJA ARS BIRTIST FYRSTA „HeIMASÍÐA
Þingeyrarhrepps“, en þá nafngift hefur Hallgrímur Sveinsson á
Hrafnseyri kosið föstum vettvangi sínum hér í blaðinu fyrir
FRÉTTIR, FRÁSAGNIR, VIÐTÖL OG MYNDIR LIR ÞlNGEYRARHREPPI.