Vestfirska fréttablaðið - 10.01.1996, Blaðsíða 2

VESTFIRSKA
2
I FRÉTTABLAÐIÐ I

Vestfirska fréttablaðið er vikublað, óháð stjórnmálaflokkum.
Blaðið kemur út síðdegis á miðvikudögum og fæst bæði í lausasölu og
áskrift. Verð kr. 170 m/vsk.
Ritstjórn og auglýsingar: Fjarðarstræti 16, Isafirði, sími 456 4011,
fax 456 5225. Ef enginn er við á skrifstofunni er reynandi að hringja í
síma 456 3223 (ísprent).
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hlynur Þór Magnússon, Túngötu 17,
(safirði, heimasími 456 4446.
Útgefandi: Vestfirska útgáfufélagið hf., Fjarðarstræti 16, (safirði.
Prentvinnsla: ísprent hf., Fjarðarstræti 16, Isafirði, sími 456 3223.
LEIÐARI
Tekur Orn Clausen
tugOrautarkappi fram
hlaupaskóna á nýP
„Fóstra mín var sannkristin kona. Hún trúði á
Jesúm Krist og Pétur Ottesen alþingismann",
sagði Hallbjörg Bjarnadóttir söngkona í sjón-
varpsviðtali þegar hún rifjaði upp æskuárin á
Akranesi. Um helgina sýndi Sjónvarpið þátt um
æviferil þessarar sérstæðu og miklu listakonu,
sem er fjarri því að vera metin að verðleikum í sínu
heimalandi. Hallbjörg er nú hnigin að aldri en á að
baki óvenjulegan og stórmerkan söngferil erlendís,
sem segja má að hafi staðið frá fjórða áratugnum
og fram á sjöunda áratuginn.
Það er hið besta mál að Sjónvarpið skuli vekja
athygli á Hallbjörgu og ferli hennar. Aftur á móti
orkar það nokkuð tvímælis , að ekkí sé meira sagt,
að láta gamalmenní á grafarbakkanum hefja upp
söngrödd sína fyrir alþjóð í minningu fornrar
frægðar. Ætli nokkrum dytti f hug núna að láta Örn
Clausen fara að stökkva hástökk eða hlaupa 1500
metra til þess að sýna þjóðinni færni hans í tug-
þraut fyrir fjörutfu og fimm árum? Það gleymist
ekki, þegar útvarpsmenn ginntu Maríu heitna
Markan á elliárum til þess að syngja í útvarpið
brostinni röddu. Það var hörmung, hryggðarmynd,
afskræming, sem seint verður fyrirgefin.
Hlynur Þór Magnússon.
SIMINNER 5688888
í
ItöAvfam' fc/ÍHst'Sems/xý veuUáA/.
ACVCID Bílaleiga
Vfe | fePI ^ Car rental

PÚ tekur vic BlLNUM A elugvelunum peqar pú kemur og
SKILUR HANN EFTIR A SAMA STAÐ PEGAR PÚ FERÐ
Taflfélag ísafjarðar
Aðalfundur
Aðalfundur Taflfélags ísafjarðar^verður
haldinn sunnudaginn 14. janúar í íþrótta-
vallarhúsinu á Torfnesi og hefst kl.
20.00.
Fundarefni:
Venjuleg aðalfundarstörf.
Önnur mál.
Nokkrir félagsmenn.
Formaður óskast
Skákmenn og skákáhugamenn á ísafirði óska
eftir formannsefni í Taflfélagi ísafjarðar, en aðal-
fundur þess verður haldinn nk. sunnudagskvöld.
Formaður má vera afar slæmur skákmaður en
hann þarf aftur á móti að vera áhugasamur og
geta drifið félagsstarfið áfram og haldið vel utan
um það.
Áhugasamir hafi samband við Vestfirska
fréttablaðið eða Smára Haraldsson.
Fimmtudagur 10. janúar 1995
-- \ FWFTTABLAÐIÐ
Löggulíf
- K og X í Bolungarvík skrifa
í Vestfirska fréttablaðinu
þann 4. janúar sl. birtast skrif
uppgjafa lögreglumanns úr
Reykjavík undir yfirskriftinni
„Vont en það venst“ og fjalla
um sýslumannsembættið í Bol-
ungarvík.
Maður þessi, Einar G. Guð-
jónsson, ku hafa ráðist til af-
leysinga við „alvöru löggæslu“
í lögregluliði ísafjarðar og ritar
hann greinarkornið á gamlárs-
dag. Ekki kemur fram klukkan
hvað, þótt leiða megi að því
getum að annað hvort hafi verið
svona hryllilega rólegt á vakt-
inni eða maðurinn kominn í
urrandi áramótastuð.
Ekki skal hnjóðað í lög-
regluliðið á ísafirði í þessum
skrifum hér, en ýmislegt í grein
„alvöru“ lögreglumannsins ber
með sér að hann kemur ekki úr
því umhverfi sem hann læst
bera svona mikið fyrir brjósti.
Ekki hefurlögreglumaðurþessi
komið til Bolungarvíkur, svo
vitað sé, né kynnt sér starfsemi
sýslumannsembættisins hér.
Verður því að álíta að þekkingu
sína hafi hann fengið annars
staðar og þá líklega á þeim
stöðum sem hann hefur starfað
á.
Lögreglumennirnir í Bol-
ungarvík kannast ekki við að
Einar hafi kynnt sér þann kost
sem þeir búa við né við þá rætt,
sem er skrítið, þar sem hann
virðist bera hag þeirra svo fyrir
brjósti.
Lögreglumaðurinn segir að
það hafi verið gleðifréttir fyrir
Vestfirðinga, þegar dóms-
málaráðherra gerði enn eina
tilraunina til að leggja niður
sýslumannsenibættið hér í
Bolungarvík. Ekki urðu Bol-
víkingar yfirleitt varir við þau
fagnaðarlæti, enda lfklegt að
þau hafi að mestu farið fram í
afmörkuðu rými. Hins vegar
mótmælti bæjarstjórn Bolung-
arvíkur þessari aðför að sýslu-
mannsembættinu harðlega og
fyrsti þingmaður Vestfirðinga
gekk hart fram í málinu og fékk
þessu breytt, enda sparnaður-
inn ekki borðleggjandi, alla
vega ekki fyrir Bolvíkinga.
Löggumaðurinn ætti að
ræða málið við bæjarstjórnar-
menn í Bolungarvík og Einar
Kristin alþingismann og kynna
þeim áhyggjur sínar.
Reyndar átti einnig að leggja
niður embættið á Ólafsfirði í
þessari atrennu dómsmálaráð-
herra, en „gleðifréttinni“ var nú
ekki fagnað þar heldur.
Þá segir Einar að afgreiðslu-
hraði á sýsluskrifstofunni á
Isafirði muni aukast með til-
komu bolvískra viðskiptavina.
Það kemur okkur ekkert á ó-
vart, enda gott fólk sem hérna
býr. Benda mætti fólki sem býr
handan hlíðar á sýslumanns-
embættið í Bolungarvík ef því
þykir afgreiðsluhraðinn hjá
sýsla á Isafirði ekki nógu mikill
- og svo má benda á póstþjón-
ustuna ef menn komast ekki af
bæ.
„Bolvíkingar verða að búa
við það að tala við símsvara
þurfi þeir að leita eftir þjónustu
lögreglu utan skrifstofutíma",
segir löggan á „alvöru“ lög-
regluvaktinni. Þetta styrkir nú
þá ályktun okkar að maðurinn
sé þessu samfélagi ókunnur.
Hann skal því upplýstur um það
að símsvari er til að veita upp-
lýsingar og afskaplega brúk-
legur til slíkra nota, en að tala
við símsvarann er tilgangslaust
og almennt reyna menn það
ekki. Þó er vitað um eitt af-
markað tilfelli hér í Bolungar-
vík en þar var um utanbæjar-
mann að ræða og þar að auki
vissi vinurinn ekki hvað hann
hét þá stundina.
Einar gefur sér að löggurnar
sem ekki komast í vinnuna
vegna ófærðar muni sinna lög-
gæslu í Bolungarvík þar til Ós-
hlíð'in verður aftur fær. Þar sem
lögga er afskaplega máttlítil og
aumingjaleg nema vera á
löggubíl með blikkljós, radar
og alle græjer, þá sjáum við
ekki hagræðinguna og sparn-
aðinn ef löggan sem býr í Vík-
inni þarf að hafa löggubíl með
sér á frívaktina til að brúka við
löggæslustörf ef vegurinn
teppist.
Margt fleira væri hægt að
segja um þessi makalausu skrif
lögreglumannsins. En það eitt
að menn eru svo sjálfumglaðir
með sig og sína og hafa náð
þvílíkri fullkomnun að geta
flokkað sig í alvörugrúppu
meðal lögreglumanna. ber ekki
vott urn mikinn þroska. Ekkert
er svo fullkomið að ekki megi
betur gera og á það einnig við
um lögreglu þessa lýðveldis,
hvar sem hún starfar.
Nei, löggæslan batnar ekki
með því að leggja niður sýslu-
mannsembætti með einhverj-
um „afþvíbara" rökum. Lög-
gæsluna má bæta með
samstilltu átaki löggæslu-
manna ríkisins en ekki með því
að rakka niður starfsbræður
sína eins og afleysingalöggan
gerir í téðri grein.
A síðasta ári var gerður
samningur milli Slökkviliðs
ísafjarðar og Slökkviliðs Bol-
ungarvíkur um samstarf á sviði
sjúkraflutninga og brunavarna.
Þar er verið að vinna á réttum
nótum og sú samvinna er ekki
síst tilkomin vegna góðs skiln-
ings á þörfum beggja byggðar-
laganna. Afleysingalöggan ætti
að kynna sér hvernig þau mál
eru leyst svo að til fyrirmyndar
er.
Þar sem við þekkjum hugar-
þel Einars löggu einungis af
þessum skrifum hans, þá þor-
um við ekki að setja nöfn okkar
undir þessar línur, þar sem við
gætum átt erindi á Isafjörð og
hitta á vaktina hans.
Það er hins vegar von okkar,
að hið nýbyrjaða ár verði Ein-
ari bjartara en hið gamla endaði
og óskum við honum því gæfu
á nýju ári.
9. janúar 1996.
X og X, Bolungarvík.
146
Einu sinni bókaskapur...
Magnús Ragnarsson er gamall útvegsbóndi í Bolungarvík, á-
gætur maður, kallaður Mangi Ragg í sinni heimabyggð eins og
þar er háttur.
Fyrir nokkrum árum fór Magnús í búðina hjá Jóni Friðgeir til
þess að kaupa fataskáp. Jón Friðgeir var með danska skápa af
gerðinni Tvilum og flutti þá inn ósamsetta. Þetta voru ódýrir
skápar og skemmtilegar mublur; mátti kaupa þá hvort heldur var
samsetta eða ósamsetta. Magnús taldi sig nokkurn hagleiksmann
og þar sem einnig fylgdu nákvæmar leiðbeiningar vildi hann spara
sér aura og keypti skápinn ósamsettan. Sonur Jóns Friðgeirs af-
henti síðan Magnúsi eitt stykki Tvilum-skáp, ósamsettan í flötum kassa.
Magnús gekk heim með kassann undir hendinni enda stutt að fara.
Nokkrum dögum seinna kemur Magnús aftur í búðina og segir
farir sínar ekki sléttar. Flann kveðst vera búinn að glíma við það
þrívegis að setja skápinn saman, nákvæmlega eftir leiðbeining-
unum, en það merkilega sé að aldrei verði úr því fataskápur,
heldur bókaskápur.
Rannsókn málsins leiddi til þess að Mangi Ragg tók gleði sína
á ný, svo og trúna á eigin hagleik, en Jón Friðgeir lét hann hafa
fataskáp (ósamsettan) í staðinn fyrir bókaskápinn (samsettan).
Sonurinn fékk aftur á móti mildilega áminningu um nákvæmni í
afgreiðslustörfum.
Allra síðasta sýning sunnudag kl. 5
ÍSAFJARÐARBÍÓ
NÝJAR MYNDIR • GAMLAR MYNDIR
GRÍNMYNDIR • HASARMYNDIR • RÓMANTÍSKAR MYNDIR • RARNAMYNDIR
TOPPmyndir gríðarlegt úrval
Hrannargötu 2, ísafirði, ®456 3072
_______________________________J