Alþýðublaðið - 17.10.1924, Blaðsíða 3

ffg9YSr?»EX»!BI
Sjð laoda sfn.
----- (Frh.)
9. ÁðkomakTðld með Eydöiram.
Járnbrautarferjur eru merklleg
aamgöngutækij þvi að þær eru
'hvort tveggja í senn, skip og jarn-
braut. Þær eru, ef svo má að orði
kveða, mjög digur eimskip og
verða að vera, því að járnbraut
— og stundum tvær þó — liggur
eftir þllfarinu á þeim endilöngum.
Eru stafnarnir sttffðir ofan til og
þar hlið á borðstokka, en járn-
brautarteinarnlr ná út á brún
þilfarsins. Er stafni lagt að landi
við bryggju, er járnbraut af landi
liggur út á brún á, og svo hagað
til, að teinar brautanna á landi
og skipi standist á. Er vögnunum
ekið út á skipið yfir þessi sam-
akeyti, en fólk þó fara úr
þeim á meðan o* annan veg í
skipið, enda fylgir >*ssu toll-skoð-
un og vegabrós, þegar ferjað er
yflr iandamæri.
Þetta, sem hér er sagt, getur
átt við hverja aðra járnbrautar-
ferju eins vel og ferjura yfir Eyr-
arsund, en þar var óg nú. I flutn-
ingunum út í ferjuna rakst ég aftur
á danska iækninn, sem kom frá
Færeyjum, og hafði hann verið í
sömu lestinni frá Kristjaníu, þótt
óg ytði hans ekki var fyrr. Lá vel
á honum, því að nú var hann að
komast í sitt >element<, þ. e. a.
s. fððUrland sitt, og þótti mór
betra en ekki að hitta hann
þarna, þótt mór só annars ekki
mikið um lækna geflö, því að
venjulega er anaaðhvort spíritus-
eða sóttvárnarlylja-þefur af þeim,
og svo minna þeir rétt óhugnan-
lega á hnífa, sár og skurði, lík
og dauða, sem alt er ógeðfelt
þeim, sem lífið er alt. Annars var
þetta geðfeldasti maður, lítill og
laglegur og í framgöngu svipað-
astur saklauari mús.
Eyrarsund er mjótt'þarna, svo
að glögglega sést til. beggja landa
af því, þótt dimt sé, eins og nú
var, og tekur ferðin ekki nema
um tuttugu mínútur. Þegar yfir
það kom, hafði óg lækninn fyrir
leiðarvísi um að hitta á rétta lest,
því ég vissi, að hann ætlaði lika
til Kaupmannaháfnar. Þegar ég
var kominn í klefa, spurði ég
ungan mann, sem þar var, hvort
lestin færi ekki beint til Kaup-
mannahafnar, því aÖ áliðið var
kvöldsins. >Ja^ Schnelltog«, svar-
aði hann. Ég hefl aldrei notið
kenslu í dönskum talanda, og það
hefir maðurinn heyrt, haldið, að
ég væri Þjóðverji, og viljað sýna,
að hann væri ekki blár fyrir því.
Hins vegar áræddi ég ekki að
segja margt við samferða Danina
eftir þetta, því að óvíst var að
vita, hvaða málasambreyzking ég
fengi næst í audlitið. Ég stytti
■ mér því stundina með því að at-
huga uppdrátt af leiðinni, sem
festur var á vesrginn í klefanum,
og myndir af sjálegum dönskum
stöðum, sem íeldar voru í vegginn
í því skyni líklegast að teygja þá,
er þær skoðuðu, til ferðalaga til
staðanna. Þetta iskoðunarverk ent-
ist ekki, og fói óg þá að horfa
út, en þar var ekkert að sjá í
fyrstu nema myrkur, sem lestin
þaut áfram í, en eftir nokkra
stund fóru hús að skjótast aftur
með, fyrst eitt og nokkur á stangli,
síðan fleiri og þ( ttari, og að lok-
i um gleypti borí in lestina, sem
í alt í einu rann inn undir strætin
og brunaði þar ' fram með trölls-
legu hvási og stunum, eins og
eldfnæsandi jörmungandur smygi
jörðina, unz hún kyrðist og þagn-
aði á aðal-járnbrautarstöð kóngs-
ins Kaupmannahafnar þremur fjórð-
ungum stundar fyrir miðnætti.
Nú var komið í áfanga í bili,
en ekki var þar með búið. Nú
var að ráöa sér næturstað. Ég
hafði gert kunningja mínum orð
að hitta mig, þegár óg kæmi, og
nam því staðar í anddyri hinnar
háreistu stöðvarhallar og svipað-
ist um, en sá engan. Seinna fókk
óg að vita, að kunniDginn fókk
ekki orðsendinguna fyrr en daginn
eftir. Sem ég stend þarna, komur
læknirínn og býðst til að leiðbeina
mér. örkuðum við þegar til gest
húss, er hann hafði hugsað sér að
gista í. Éar var alt fult. Fórum
við þá til hins næsta, sem hann
þekti, — alt fult þar. Þá leizt
þeim góða manni ekki á. Hann
fókk léðan sima og hringdi hing-
eð og þangað, en alls staðar var
fulfc. Þá leizt mór ekki á. Gizkaði
óg á, að lækninum myndi ganga
betur, ef hann þyrfti ekki að ejá
i fyrir nema sjálfum aér, þakkaði

ÆíK.

H «ED(UMSTB( írÍDÍ
IJKf &
j!
jJisss
W.D.&H.0.W íls.
Bristol & Lo ion.
lejtið
,Capstan‘
vMIinp!
Smiistfluvepð 96 auvai*.
Filst alls staðar.
Z\S!5ZS!E5S5ZZnæ™Bœrsarxr2rS!F2r2!5353Eá
Ofnkol og
Steamkol
af beztu tegund ávalt fyrirliggjandi hjá
H. P. Duus.