Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2001, Page 44
Múlaþing
Kjarvalshvammur. Ljósm.; Sólveig Björnsdóttir.
er eðlilegt. Allt of margt af ungu fólki, kjal-
festa hins nýja tíma og grundvöllur fram-
tíðarinnar, flutti burtu, sumt fór í atvinnu-
rekstur sem byggist á þriggja fasa rafmagni,
margir í langskólanám og gátu sér þar góð-
an orðstýr. Nú er, sem betur fer, komið al-
vöru rafmagn í sveitina og heyskaparað-
ferðir gjörbreyttar til hins betra. Rúllu-
heyskapurinn, sem gerir kleyft að hirða hey
í vætutíð ef gras vex, gerir heyið bara betra
til fóðurs eftir því sem það er þurrara. Ég
ætla ekki að rekja þróunina frá ári til árs frá
1973 en í dag er aðeins föst búseta á 17
stöðum í sveitinni. A tveimur þeirra býr
fólk sem hefur viðurværi sitt af annarri
atvinnu en landbúnaði og 15 sem stunda
landbúnað. Þar af stundar einn aðallega
kartöflurækt ásamt bílaútgerð, einn aðal-
lega landgræðslu ásamt véla- og bílavið-
gerðum, 7 sauðfjárbúskap, 4 kúabúskap og
2 með blandað, bæði nautgripi og sauðfé.
Þetta er alltof fáskipað samfélag og það
skapar mörg lítt leysanleg vandamál.
Bundnar eru vonir við að á stöku býlum
verði farið í skógrækt, hvemig sem hún
hentar með búfjárræktinni.
Valdhafinn stendur ekki í stykkinu við
að skapa aðstöðu til starfa við hæfi úti á
landsbyggðinni. Allt stuðlar þetta að of-
vexti þéttbýlisins við Faxaflóann sem nú er
orðið að illleysanlegu vandamáli á lands-
vísu. En manni sýnast blikur á lofti um að
íbúar höfuðborgarsvæðisins séu að skynja
að vöxtur byggðar síðustu hundrað árin
(sbr. áður í ritgerðinni) við eina af þúsund-
um víkna landsins sé á góðri leið með að
sporðreisa það.
Vonandi að úr rætist og það sem fyrst
með aukinni búsetu í þessari fögru og
gróðursælu sveit.
Laufási 2. febrúar 2001
42