Jökull - 01.12.1992, Qupperneq 71

* ’ { i1

Mynd 2. Sótaleiði og Sótavistir. Mynd/Photo. Oddur Sigurðsson, 1982
geysimargra hólma er í henni eru. Nokkru nær byggð
en fellið renna allar kvíslarnar saman og mynda foss,
Eyjabakkafoss svokallaðan; eptirþað fellurhún í einu
lagi út í Fljótsdalinn.
Hraunhelludrang fundum vjer austan undir fellinu,
nær því niðri á jafnsljettu, sem merki þess að Snæfell
hefir brunnið til forna. Drangur þessi hefir auðsjá-
anlega borizt á falljökli ofan úr fellinu og risið þama
uPpá endann. Hann er milli 40 - 50 fet á hæð, nær
því 20 á breidd og 15 á þykkt. Hefir steinninn verið
nefndur Sótaleiði, því hann er mjög líkur minnismarki
a leiði í laginu, og jökulbotninn sem hann hefir borizt
úfi Sótavistir.
G. Vigfússon.
Hér lýkur grein Guttorms. Þessi síðasta klausa
bendir til að þeir félagar hafi farið suðaustur af fellinu
a niðurleið, enda var ekki árennilegt að fara niður þá
leið sem þeir höfðu komið upp. Þeim mælist fjallið
um 200 m hærra en það er nú almennt talið. (Þeir hafa
1 íklega ekki leiðrétt fyrir hitamuninum, sem veldur því
að kvikasilfurssúlan í loftvoginni stendur lægra uppi
á fellinu en hæðin segir til um). Annars hefur ferð
þeirra Guttorms og félaga býsna vísindalegt yfirbragð,
og þeir eru heppnir með veður. Landfræðileg þekking
Guttorms og félaga virðist vera furðu mikil, og lík-
lega er þetta í fyrsta sinn hérlendis, sem háfjallagróður
og hæðarmörk plantna eru athuguð. Ömefnin Sóta-
leiði og Sótavistir eru snjöll, en virðast ekki hafa náð
fótfestu. Sýnist mér að Sótavistir eigi við jökulbotn-
inn NA í fjallinu, sem Sigurður Þórarinsson (1964)
nefndi Hálsajökul, þó hann sé raunar ekkert tengdur
Snæfellshálsi, hvað þá fleiri hálsum, og er sú nafngift
því ekki heppileg. Skriðjökull þessi hefur í fymdinni
borið heljarbjörg fram úr botninum, sem liggja hér
og þar á aurunum fyrir framan jökulinn, og eru þau
flest úr dökkleitu gjallblönduðu móbergi, þar á meðal
„legsteinn Sóta“, sem er engin smásmíði (mynd 2).
Árið 1880 var eitt hið besta í manna minnum, vet-
urinn fádæma mildur og sumarið þurrt og hlýtt aust-
anlands. Snjóbráð hefur verið óvenju mikil og er það
skýringin áhinum miklu og torfæru sprungum í „Norð-
urjökli“ Snæfells. Má geta þess, að í ágúst 1957 fór
greinarhöfundur þessa sömu leið upp á fjallið, og man
JÖKULL,No. 42,1992 69