Feykir - 26.01.1994, Page 2

2 FEYKIR 4/1994
Kemur út á mióvikudögum vikulega. Útgefandi
Feykir hf. Skrifstofa: Aöalgata 2, Sauðárkróki.
Póstfang: Pósthólf 4, 550 Sauóárkróki. Símar:
95-35757 og 95-36703. Myndsími 95-36703.
Ritstjóri: Þórhallur Asmundsson. Fréttaritarar:
Magnús Olafsson Austur - Húnavatnssýslu og
Eggert Antonsson Vestur - Húnavatnssýslu.
Blaðstjóm: Jón F. Hjartarson, Guðbrandur Þ.
Guðbrandsson, SæmundurHermannsson, Sigurður
Ágústsson og Stefán Árnason. Áskriftarveró
137 krónur hvert tölublað með viröisaukask..
Lausasöluverð: 150 krónur meó viróisaukask.
Setning og umbrot: Feykir. Prentun: Sást hf.
Feykir á aðild að Samtökum bæja- og héraðs-
fréttablaða.
Landskeppni kaupstaða
í karaoke á Nv-landi
Landsliðið í karaokc, sem stcndur
fyrir landskeppni í þcssari grein
söngs, er að hefja för sína um
landið með undankcppnir, en í
vetur fer fram keppni kaupstaða
í annað sinn. Sigurvegari verður
krýndur í hverri kcppni sem full-
trúi hvers kaupstaðar í loka-
kcppninni sem fer fram á Hótel
Islandi laugardaginn 28. maí nk.
Keppnin í íyrra fór í alla staði vel
fram, segir í tilkynningu frá lands-
liðinu, sem þeir skipa: Jónas Frans
kynnir, Einar Bjömsson tœknimaður
og Þór Breiðfjörð, sem er sérstakur
gestur. Segja þeir velheppnaða kcppni
í fyrra að þakka góðu samstarfi við
forráðamenn þeirra veitingarhúsa
sem hýstu keppnina á hverjum stað.
Alis hafi tæplega þijú hundruð manns
í 26 kaupstöðum og kauptúnum tekið
þátt og sé þetta langstærsta söngvara-
keppni sem haldin hafi verið í landinu.
Karaokekeppnin á Norðvestur-
landi verður á dagskrá á Hótel Læk
á Siglufirði 18. febrúar, Hótel
Blönduósi 12. mars og á Hótel
Mælifelli á Sauóárkróki 25. mars.
Körfubolti:
Tap og sigur kvenna
Stelpurnar í Tindastóli létu veður
ekki aftra sér sL föstudag og hcldu
til Keflavíkur, þar sem þeirra
beið keppni við IBK í 1. deildinni.
Heimastúlkur höfðu betur í leikn-
um, enda með mun reyndara lið,
og að auki vantaði Petrönu Buntic
Icikmanninn stcrka í lið Tindastóls.
Keflavík var sterkari aðilinn
lengst af og urðu lokatölur 63:48.
Keflavíkurliðið hefur verið þaö
stcrkasta í deildinni um nokkurt skeið,
en ljóst er að með sama áframhaldi,
er þess ekki langt að bíða að hið
efnilega lið Tindastóls fari að velgja
þeim verulega undir uggum, altént
sagðist Kári Marísson þjálfari hafa
verið ánægður með margt í þessum
leik.
Bima Valgarðsdóttir var stiga-
hæst í liði Tindastóls með 12 stig,
Inga Dóra Magnúsdóttir kom næst
með 11, og þær frænkumar Selma
Bardal og Kristín Magnúsdóttir
skoraði lOstighvor.
Meginuppistaða liðsins tók síðan
þátt í fjölliðamóti stúlknafiokks í
Grindavík og vann þar alla sína leiki.
Vel skiljanlegt
I Feyki 12. janúar birtist greinargerð mín um lýðræðislega aðferð
óreynda, sem vert væri að athuga vegna samstarfs sveitarfélaga og
sömuleiðis innan ósamstæóra sveitarfélaga. Efríið er framandi og
vandkynnt í stuttu máli. Ég þóttist vita, að Feykir ætti ekki rúm fyrir
eins langa grein og þyrfti til að efnið yrði ljóst í hröðum lestri, cn ég
óskaði birtingar í þeirri von, að greinin vekti athygli með aðfcrðina.
Það er því vel skiljanlegt að fram skyldi koma athugasemd vegna
greinarinnar í blaðinu 19. jan. sl„ þar er kvartað yfir því að efnið sé
óskiljanlegt Norölendingum. Einhverjar undantekningar eru þó um
það. Til marks um það er, að ritstjóri Flóans, sem er Norðlendingur,
hringdi í mig, þegar hann fékk sams konar grein til birtingar, og
harmaði, þar sem að dráttur yrði á útgáfu Flóans eftir áramót, að hún
hefði borist blaðinu of seint til birtingar fyrir jól.
Ég er til viðræðu við hvem sem er um málið.
Björn S. Stefánsson.
Þá þorðu menn að
vera þeir sjálfir
Þegar ég dvaldi við nám á
Sauðárkróki lyrir röskum 20
ámm, sá ég gjörla að þar var litríkt
og skemmtilegt mannlíf. Þá þorðu
menn enn að vera þeir sjálfir- þar
sem annars staðar. Nú hefur hin
sérstæða og sjálfstæða mannvit-
und verið á undanhaldi um hríð
fyrir nýjum straumum í þjóðfélag-
inu. Séreinkenni í persónugerð
eru sem víðast að hverfa.
Allt virðist eiga að markast
sömu dráttum í dag eftir einhæíii
uppeldiskorti. Þvílík hörmung
verður íslenskt mannlíf eftir svo
sem fimmtíu ár miðað við sömu
þróun. Aður báru menn sérmerki
sín með stoltum og fijálsum brag,
en nú til dags vilja flestir vera
steyptir úr sama mótinu. Það er
eins og ekkert sé óttalegra en að
skera sig úr fjöldanunr.
Tuttugu ár eru svo sem ekki
langur tími á öld hraðans, en þau
geta samt algerlega breytt svip-
móti, jafnt mannlífi sem bæjar-
heilu húsahverfin frá því fyrir 20
árum og margt setur svip sinn á
bæinn í dag sem ekki átti tilvist
þá. Byggingar fjölbrautaskólans
em fyrirferðarmiklar, enda er þar
um að ræða nokkurs konar keis-
aradæmi Jóns Hjartarsonar hins
skeggprúða, sem agar baldna
nemendur og óstýriláta ritstjóra
jöfnum höndum!
A Sauðáricróki em nú verslan-
ir og fjölbýlishús þar sem áður var
jörðin ein og hafa þessar bygging-
ar sprottið upp á þessum tuttugu
ámm með milum krafti skagfir-
skrar skipulagsgáfu. Framtíðarsýn
Jóhanns Guðjónssonar árið 1972
um byggingarþróun á Sauðár-
króki virðist skila sér nijög vel,
enda spáði þar glöggur maður um
mál á sínu sviði.
En efnislegar framfarir mega
ekki raska þeim andlega gmnni
sem skagfirsk persónugerð hvílir
á. Frjálsleg og hreinskiptin við-
horf Skagfirðingsins þurfa að lifa
Frásögn Rúnar er ffá þeim tíma er hann var í Iðnskóla á Krók
fyrir 20 árum.
brags. Ég trúi því og vona, að
menn á Sauðárkróki sem annars
staðar á landinu okkar, geri átak í
því að vera þeir sjálfir sem lengst,
vera í takt við uppmna sinn og ís-
lenska arfleifð. Ég er sannfærður
um það að skagfirskar dyggðir og
hefðir verða ekki látnar svo glatt í
skiptum fyrirevrópsk sýndarveiö-
mæti á markaði frjálshyggjunnar.
En snúum okkur nú að dvöl
minni á Sauðárkróki forðum! í
þessum vaxandi bæ em nú risin
FaxnúmerFeykis
er 36703
áfram í þessu nýja og breytta um-
hverfi og eiga þar sín vaxtarskil-
yrði í réttum jarðvegi. Ég tala hér
um frjálsan brag, því mér er í
minni saga um atburð einn sem
mun hafa átt sér stað á Sauðár-
króki á ámnum milli 1930 og ‘40.
Þá var þar ungur maður, skag-
firskur að sjálfsögðu, sem átti það
til að skokka um götur bæjarins
sér til vaxtar og viðgangs. Ef hlýtt
var í veðri var ekki öðm tjaldað til
af fötum en sundskýlu. Þótti sum-
um maðurinn frjálslegur í háttum
og vom nokkrar sjötugar konur
hneykslaðar á þessum strípling,
en þær sem á annað borð sáu til
ferða hans, urðu allar líflegri og
sennilega hefur hormónastarfsemi
þeirra heldur aukist en hitt og
varla verið vanþörf á!
En svo var það eitt sinn, senni-
lega síðsumars, að þessi umtalaði
hlaupagikkur fór af stað að kvöld-
lagi á sprett, og þar sem mjög
hlýtt var í veðri var hann aðeins í
sundskýlunni. Nokkuð var orðið
skuggsýnt en þó ratljóst. Hljóp nú
vinurinn allargöturaf kappi miklu
og stælti sig sem mest.
A sama tíma var skeggjaður
öldungur á ferð um götur bæjar-
ins. Var það tengdafaðir sýslu-
mannsins, sem dvaldi um þessar
mundir hjá dóttur sinni og tengda-
syni. Gamli maðurinn var í þung-
um þönkum, enda andlegrar stétt-
ar maður og vanur hugleiðingum
af háum toga. En bratt kom að því
að hann var truflaður í sínum and-
legu þönkum. Skyndilega kom í
flasið á honum maður einn á
harðahlaupum, virtist sá
kviknakinn og til alls líklegur!
Þóttist sá gamli þegar sjá að
þama væri snarvitlaus maður á
ferð og vissara væri að gæta sín.
Hrökklaðist hann dauðskelfdur
upp að húsvegg, en hinn geystist
framhjá sem fugl flygi og var brátt
horfinn! Öldungurinn stóð eftir og
vissi varla hvað fyrir hann hefði
borið. Hann staulaðist þó heim í
sýslumannshús og tjáði þar fólki
sínar farir ekki sléttar. Hann hefði
mætt einhverjum manni á harða-
hlaupum, klæðlausum og bersýni-
lega viti sínu fjær! Hvemig væri
eiginlega komið fyrir siðmenn-
ingu á Sauðárkróki, Jjegar svona
lagað ætti sér stað?
Ekki hrukku þau sýslumaður
og kona hans hátt við þessar frett-
ir, enda þóttust þau strax vita
hvemig í málum lægi. Róaðist
karl von bráðar og gekkst inn á
þann skilning að líklega væri til
eðlileg skýring á þessu atviki.
Kom það líka á daginn, að ckki
hafði annað gerst en það, að einn
Sauðárkróksbúi hafði sem oftar
leyft sér að vera firjáls en ckki
fjöldans þræll! I unga manninum
bjó neffiilega þessi sjálfstæða vit-
und og þessi frjálsi bragur sem
hver Islendingur þarf að varðvcita
í sjálfum sér sem lengst og best.
Ritað 15. janúar 1994.