Feykir - 20.04.1994, Blaðsíða 5

15/1994 FEYKIR5
„Fólk bjó sig sérstaklega undir Húnavökuna"
segir Njáll Þórðarson sem leikið hefur mörg hlutverkin á Húnavöku
Fyrir rúmum 50 árum haföi Ungmennasamband Austur-Húnvetn-
inga forgöngu um að haldin yrði skemmtivaka að vorinu, eins og
dæmi voru um að haldnar væru í öðrum byggðarlögum. Húna-
vaka var þessi hátíð nefnd og árlega síóan hefur svo USAH stað-
ið fyrir þessari vöku. Þeir em margir sem komið hafa viö sögu við
þá iðju að skemmta gestum Húnavöku. Þegar blaðamaóur Feyk-
is fór að rifja það upp hver gæti einna helst sagt frá einhverju
skemmilegu í kringum Húnavökuna fyrr og nú, kom fljótlega upp
nafn Njáls Þórðarsonar stórleikara og frjótæknis á Blönduósi.
Símtólið var tekið upp og slegið á þráöinn til Njáls. Njáll var
einmitt að fara að sinna skylduverkunum viö sæóingamar skammt
vestan sýslumarkanna á Vatnsskaröi og það lá því beinast vió að
mæla sér mót vió hann í fjósinu í Artúnum í Svínavatnshreppi.
Njáll Þórðarson í hlutverki Skugga-Sveins.
Feykir óskar
lesendum sinum
Gleöilegs sumars
Njáll var fljótur að afgreiða kúna í Artúnum og eftir að
við höfðum báðir þegið kaffi og meðlæti hjá húsbændum
í Artúnum var sest út í fijótæknibílinn og byrjað að spjalla
um Húnavökuna.
„Ég er Vestfirðingur, úr Amarfirðinum, og lít á mig
sem Vestfirðing þóég sé búinn að vera lengur á Blöndu-
ósi en fyrir vestan. Eg fluttist til Blönduóss árið 1960,
kom hingaó sem rennismiður og byrjaði að vinna í Vél-
smiðju Húnvetninga, sem þá var verið að byggja upp.
Þrem árum seinna hætti ég síðan í rennismíðinni og fór í
sæðingamar og hef hangið í því síðan, eða í 31 ár.
A þessum ámm upp úr 1960 var ennþá full reisn yfir
Húnavökunni. Þá vom þetta 6-7 dagar með dagskrá upp
á hvem dag. Fólkið kom úr sveitinni, alveg framan úr
fremstu dölum og það var mikil þátttaka í hátíðinni. Mað-
ur heyrði fólk rifja upp minningar frá Húnavökunni, sem
vom á þann máta að sveitafólkið bjó sig sérstaklega und-
ir að fara á Húnavökuna til að vera þar og skemmta sér.
Þá fór það niður á Blönduós og var kannski ekkert að flýta
sér heim. Hélt þá bara til hjá vinum og kunningjum alla
vikuna. Og þetta var aðalskemmtun ársins og Húnavak-
an var varla liðin þegar fólk var farið að hlakka til þeirrar
næstu.
Áhuginn virðist dofna jafnt og þétt
En það hefur margt breyst síðustu árin og Húnavakan
líka. Ahuginn fyrir þessari hátíð virðist dofna jafnt og þétt
legum stykkjum, svo sem Ævintýri á gönguför, Skáld-
Rósa, Kristnihald undir jökli og Þið munið hann Jömnd.
Jömndur er sjálfsagt erfiðasta en jafnframt skemmtileg-
asta sýning sem ég hef tekið þátt í. Þar lék ég Charly
Brown, afskaplega skemmtilegan náunga“.
Njáll forfallaðist skyndilega veturinn 1984 þegar til
stóð að Ireikfélag Blönduóss setti Skugga-Svein á fjalim-
ar. Það varð til þess að hætt var við leikritið, þar sem leik-
félagsfólk gat ekki hugsað sér neinn annan en Njál í hlut-
verki'Skugga-Sveins.
„Við vomm búin að hittast einum tvisvar sinnum og
lesa yfir handritið. Þá lenti ég klessu má segja, eiginlega
frá toppi til táar. Það var ekkert annað en bílbeltió sem
bjargaði mér frá því að bíða bana í þessu bfislysi. Andlit-
ið á mér fór í mask, öxlin, handleggurinn og skrokkurinn
alveg niður á rist var meira og minna í maski. Læknamir
og hjúkmnarfólkið raðaði þessu saman eftir bestu getu og
beinin og sárin grém ótrúlega fljótt. Ég var farinn að vinna
aftur eftir hálft ár, sem er einstakt miðað við hvað ég slas-
aðist mikið“.
En Leikfélag Blönduóss verður ekki með neitt á fjöl-
ununi nú í þessari Húnavöku?
„Nei og það má eiginlega skrifa það á að leikstjórinn
sem við vomm búin að ráða forfallaðist á síðustu stundu,
þannig að íyrirvarinn var of skammur til að unnt yrði að
útvega annan leikstjóra. í staðinn er stefnt að veglegri af-
mælssýningu næsta haust, en þá verða 50 ár liðin frá
stofnun Leikfélags Blönduóss“, sagði Njáll að endingu.
Frjótæknirinn Njáll
búinn að afgreiða kúna
í Artúnum.
eins og eðlilegt má teljast. Það þarf ekki að fara nema 30
ár aftur í tímann, að þá var þetta nær eina skemmtunin yfir
árið, en nú er ffamboðið á skemmtun af öllu tagi orðin svo
mikil“.
Byrjaðir þú fljótlega í leiklistinni og þátttökunni í
Húnavökunni eftir aó þú komst hingað?
„Ég tengdist Húnavökunni og leiklistinni fyrst vegna
þátttöku í kórsöng. Karlakórinn Vökumenn var starffækt-
ur hér um tíma. A söngskemmtunum kórsins þótti einnig
við hæfi að sýna smá leikþætti og það var í þessum sýn-
ingum sem ég byrjaði að leika. Fyrsta hlutverkið var
falska frænkan úr þætti sem við sýndum og var brot úr
Frænku Charles. Síðan hef ég verið mikið viðloðandi
sviðið bæði í söng og leik. Hjá Leikfélagi Blönduóss lék
ég fyrst 1973 eóa ‘74 í Þrem skálkum sem Tómas R.
Jónsson leikstýrði. Tómas leikstýrði lengi vel hjá leikfé-
laginu meðan heilsan entist til starfa. Hann var eiginlega
faðir leikfélagsins á þessum tíma, aðaldriffjöðrin í starf-
inu ásamt Bjama Einarssyni vélstjóra, Margréti Jónsdótt-
ur, Helgu Guðmundsdóttur og fleirum. Það er alltaf á-
kveðinn kjami sem leikstarfið byggist á og sem betur fer
verður alltaf viss endumýjun í hópnum. Hún verður líka
að eiga sér stað.
Lenti í klessu frá toppi til táar
Ég veit ekki hvað hlutverkin em orðin mörg sem ég
hef leikið, en maður hefúr tekið þátt í mörgum skemmti-