Feykir - 01.06.1994, Blaðsíða 4

4 FEYKIR 21/1994
Kaffihús opnað í
Gamla bænum
Það er heldur betur að lifna
yfir Gamla bænum á Krókn-
um þessa dagana. Húseigend-
ur eru hver af öðrum að ditta
að húsum sínum að utan og
veita þeim andlitslyftingu. I»að
hús sem hefúr tekið mestum
stakkaskiptum nú að undan-
förnu er Aðalgata 16 þar sem
raftækja- og byggingarvöru-
deild KS var lengi til húsa.
Húsið hefur nú verið málað í
kaffilitum, gulum og grænum,
enda hefúr þarna verið opnað
nýtt og glæsilegt kafHhús,
Kaffi Krókur heitir það. Það
eru hjónin María Björk Ingva-
dóttir og Ómar Bragi Stefáns-
son sem veita því forstöðu.
Að sögn þeirra Ómars og
Maríu verður leitast við að skapa
þama kaffíhúsastemmningu eins
og hún gerist best. Þetta verði
veitingastaður þar sem fólk getur
verið í ró og næði fjarri öllum
skarkala, staður sem henti full-
orðnu fólki vel, enda verði ald-
urstakmark um helgar 20 ár.
Auk veitingasalar í Kaffi
Krók er lítil setustofa í Gunnþór-
unnarhúsi. Að mati blaðamanns
Feykis er yfirbragð kaffistofunn-
ar mjög snorturt. Litir mildir og
þægilegir, innréttingar, ljós og
gluggatjöld, allt í góðu samræmi.
Neðri hlutar veggja í kaffistof-
unni em þakin opnum úr flestum
þekktustu dag- og vikublöðum í
heiminum, og er sú veggskreyt-
ing einkanlega við hæfi. Málverk
á veggjum em öll eftir Sossu,
sem opnaði myndlistarsýningu í
tilefni opnunar kaffihússins.
Það er Ijóst að Kaffi Krókur
er nýr valkostur hjá þeim sem
vilja kíkja inn í veitingahúsin á
Króknum. Og sjálfsagt fagna
þeir líka tilkomu Króksins sem
hafa gaman af kráarrölti, en þrjú
veitingahús em nú á 100 metra
radíus í gamla bænum: Krókur-
inn, Mælifell og Pollinn.
Hfi- z>A
[jY'. ' á i J
María Björk Ingvadóttir og Ómar Bragi Stefánsson í Kaffi
Krók, nýja kaffihúsinu í Gamla bænum.
Athugsemd frá Maríu Björk
Vegna fullyrðinga nokkurra bæjarbúa um að Útvarp
Noróurlands hafi tekið viðtal vió mig sl. föstudag, er
rétt að fram komi, að ekkert slíkt viðtal hefur verið
tekió. Þaó er því heldur ósmekklegt af Gróu á Leiti aó
bera þaó um sveitir að María Björk haft sagt að
„bændadurgar“ væru ekki velkomnir á Kaffi Krók.
Þvert á móti eru bæði bændur og annað fólk hjartan-
lega velkomið á kaffihúsið.
Við fýlsveiðar í Lundey. Frá hægri talið: Jón Pálmason, og síðan hjónin Páll Stefánsson og
Jóhanna Birgisdóttir frá Bakka.
Helsinginn, skagfirski vorboðinn
Það var núna á föstudags-
kvöldið að við hjónin vomm
stödd fyrir utan hús eitt héma í
bænum þegar fundarstjórinn okk-
ar, hann Hilmir, renndi upp að
okkur. Konan mín settist inn í bíl-
inn hjá honum og ég heyrði að
hún sagði: „37 fugla?“. Hilmir
svaraði já. „Núna í morgurí',
spurði hún aftur. Aftur svaraði
Hilmir já.
D.......hugsaði ég með mér,
núna hefur Hilmir verið í hels-
ingja! Þetta gengur bara ekki
lengur. Ég verð að gera eitthvað í
þessum málum.
Ég gekk að bílnum og sagði
við Hilmi að ég væri að hugsa um
að taka vorskytteríið lyrir á aðal-
fundinum. Hilmir leit á mig stór-
um augum og sagði „viltu nokk-
uð vera að því"., Já, þetta gengur
ekki lengur", svaraði ég. „Þaö er
oiðið altalað að annar hver maður
í þessu skotfélagi hafi farið í hels-
ingja". ,Já það passar alveg“,
svaraði Hilmir, „ég hef ekki farið
ennþá en ég fer kannski í nótt“.
Síðan bætti hann við: „Við vomm
bara að grínast með þetta sem við
sögðum ég og konan þín. Við
vildum bara sjá hvemig þér yrði
við. Svo skjóta þessir strákar sem
em í félaginu þúsundir af skífum
og einhverstaðar verður árangur-
inn að koma í ljós. Auk þess á
þessi lúgl ekkert að vera hér, hann
á ekki heima héma. Og svo
hringja bændumir vegna þess að
fúglinn gjöreyðileggur íyrir þeim
túnin".
,J2g tala um jx:tta", sagði ég.
,J»ú talar ekkert um þetta", sagði
Hilmir, „ég ræð alveg um hvað er
talað á þessum fúndum. Ég er
fundarstjórinn og þetta verður
ekki á dagskrá". „Ég tala um jretta
undir liðnum önnur mál", svaraði
ég. Þama mun Hilmi hafa verið
orðið ljóst að mér var alvara með
þessu, þannig að hann svaraði:
, JEn ef ég mundi nú gefa j>ér einn
svona fugl ef það myndi vilja svo
til að ég rækist á harrn"?
Aður en ég komst til að svara
j)essu greip konan fram í: ,Já
hann þiggur hann. Það er nefni-
lega alveg magnað hvað hann er
laginn að matreiða svona fúgla".
í gærmorgun þegar ég fór í
morgunkaffi í bakaríið átti ég von
á að fyrir utan dymar hjá mér lægi
einn „svona fugl“. Það yrði auð-
vitað ekki blóðdropi á honum.
Það væri bara eins og hann svæfi
þama. Og þá kæmi bara tvennt til
greina; annaðhvort hefði Hilmir
keyrt óvart á hann héma frammi á
brautinni eða hann hefði hreinlega
flogið á dymar hjá mér og rotast.
En það reyndist enginn fúgl
fyrir utan dymar hjá mér jiegar ég
kom út og jiess vegna er ég í full-
um rétti með að tala um helsingja
á jiessum fundi.
Við emm svo lánsamir hér í
Skagafirði að fá að njóta heim-
sóknar gæsategundar sem er
óvíða annars staðar að finna hér á
landi. Þetta er helsinginn sem hér
hefur viðkomu á leiðinni til varp-
stöðva sinna. Um er að ræða þrjá
mismunandi varpstofna, þann
grænlenska er verpir á Noröaust-
ur-Grænlandi, stofn sem verpir á
Spitsbergen og stofn er verpir á
Ishafseyjum Rússlands, s.s.
Novaya Zemia og Vaigach.
Astæða þess að ég minnist á
jietta núna, er ekki sú að ég sé að
afla mér vinsælda í félaginu, þær
hrapa ömgglega við jietta. I fyrsta
lagi er ástæðan sú að ég sem for-
maður félagsins okkar tel það
skyldu mína að fá aðra félags-
menn til að staldra aðeins við og
hugleiða málið. Helsinginn er
viðkvæm íúglategund og að mínu
viti fallegasta gæsategund lands-
ins. I öðm lagi verðum við að
muna eftir og gera okkur grein
fyrir jieirri ábyrgð sem jiessi fé-
lagsskapur okkar leggur okkur á
herðar. Við eigum að vera fyrir-
mynd jæirra veiðimanna er vænt-
anlega em að alast upp í okkar
samfélagi og móta afstöóu jjeir til
veiða og skotvopna. Við liggjum
vel við höggi og munum verða
gagnrýndir harðlega ef okkur
verða á einhver mistök.
(Kafli úr erindi Jóns Pálma-
sonar um helsingjann sem hann
fiutti á aðalfundi Skotfélagins
Ósmanns 1993. Erindi jætta birt-
ist í fréttabréfi félagsins nýlega.)
Jón Pálma með tvær vænar gæsir í Blönduhlíöinni.