Feykir - 01.06.1994, Blaðsíða 5
21/1994 FEYKIR5
Rey kj a v í ku rva I d i ð
Af því ég er oróinn hundgamall
man ég eitt og annað sem geriðst
fyrir 60 til 70 árum. Ég man aó oft
var talað um Reykjavíkur-vald í
svo köldum tón að það vald hlaut
að vera af hinu vonda.
Umræðan var rökstudd.
Gildir bændur seldu jarðir og
búfé og fluttu suður með fólk sitt
og fjármuni og komu ekki aftur.
Ekkert kom í staðinn.
Alstaðar á landinu var sagt að
fara suður. Meir að segja sagðist
fólk á Suðurlandsundirlendi fara
suður tíl Reykjavíkur, sem er beint
í vestur.
Hversvegna suður suður? Það
er vegna þess, að suður er í átt til
sólar á norðurhveli jarðar.
Ég veit um einn mann sem fékk
meira hól en sólin þegar hann orti.
Það var Oli-Tjamar. Séra Hall-
grímur í Glaumbæ gaf vottorð þar
um meó þessum orðum:
Efat hann alls er gáður
yrkir hann svá at Tyrkinn
hlustar afhrifning lostinn,
hólfcer hann meira
en sólin.
Séra Hallgrímur var mikill lær-
dómsmaður, kunni latínu og
frönsku auk annarra tungumála.
Steindór „svindlari"
Þaó er svo undarlegt að það má
enginn græða, jafnvel ekki innan
ramma laga. Þá æpir almúgafólk
og kallar þá svindlara, sem hafa
brjóstvit og dug til að græða.
Glöggt dæmi um þetta man ég firá
þeim tíma þegar ég fór fyrst tíl
Reykjavíkur.
Þá var raulað á götum borgar-
innar: Allir með Stærtó, allir með
Strætó, enginn með Steindóri, því
hann er svo mikill svindlari.
Steindór Einarsson var mikill
athafnamaður, keypti strætisvagn
og rak þá um langt árabil í sam-
keppni við Strætisvagna Reykja-
víkur. Það var enginn munur á
Stætó og Steindórsvögnum, góð
sæti, góð þjónusta og komið á rétt-
um tíma á þá staði sem stansað var
ef ekki var snjór, en það snjóar eig-
inlega aldrei fyrir sunnan.
Steindór var grunaður um að
græða og það mátti hann ekki.
Flík upp á milljón
Loksins er Renesansinn kom-
inn til Reykjavíkur. Það er búió að
borga undir Jón Baldvin austur tíl
Kína til þess hann geti komist í
snertingu við heimsmenninguna
og lært að borða hrisgrjón á réttan
hátt.
Það fer ekki á milli mála, að
menning hefur risið hátt í Austur-
löndum fjær alla heilu Ieiðina frá
dögum Búdda.
Ég er ekki skartmaður í klæða-
burði, hef alla tíð gengið í þessum
venjulegu sveitamannafötum, sem
eru hlý en ekki fin. Þessvegna
bregður mér í brún þegar ég sé sér-
staklega fín klæði. Það var nú ný-
lega að hér í forsal hékk loóskinn-
skápa svo fögur flík að hún hlýtur
aö vera upp á milljón. Slíka ger-
semi er ekki hægt að búa til hér á
landi, enda er konan sem leit hér
inn og á þessa kápu, sigld. Hún
hefur fariö suður og austur um
Evrópulönd vítt og breitt.
Ég lít alltaf upp til vinar míns
Bjöms á Mælifellsá fyrir það að
hann er sigldur. Hann hefur séð
konungshöllina í Kaupmannahöfh.
Ég er ekki sigldur og þó. Ég hef
ekki komið til Vestmannaeyja, en
ég hef farið sjóleiðina tíl Málmcy-
ar á Skagafirði. Þessi leið liggur
meðfram Þórðarhöfða. Ekki sáum
við dýrleg veisluborð í Höfðanum
eins og sagnir eru um að áður hafi
verið þar. Málmey er flöt og grasi
gróin. Það er mildur faðmur náttúr-
unnar í fullkomnu samræmi. „Allt
hold er gras“.
Það breytíst margt þegar tíminn
líður, allt frá því cr Grikkir fundu
upp hreyfmguna. Oll tilveran
breytist hægt og hægL
Musteri Rómar og
Reykjavíkur
Hér í Skagafirði hefur orðiö sú
breyting að virðulegur mótmæl-
endaklerkur er farinn suður til
Róms að snerta klæðafald Páfa.
Ekki held ég að hann hafi farið
gangandi eins og venja var. Hvort
klerkur þessi fær að snerta faldinn
vitum viö ekki fyrr en síóar, en
skulum vona að svo verði. „Vonin
hjartans hlýjar tún“, kvað Gísli
Olafsson. Mótmælendur hafa alla
tíð verið páfa erfiðir.
Mér heyrist enginn maður tala
um Reykjavíkur-vald í kuldalegum
tón og verði einhverjum það slys á
tungu, er það í orði en ekki á borði.
Óllum íslendingum þykir vænt
um Reykjavíkurborg og hafa þaö á
vitundinni að hún hefur „sess og
sæti“ við hlið höfúðborga tugmillj-
óna þjóða. Og það er gagnkvæmL
Ibúar Reykjavíkur styðja það, að
sérviturt fólk geti hafst við í af-
skekktum fjallaskörðum ef það
vill.
í Reykjavík er Háskóli íslands í
fallegu húsi og skrifað á húsiö:
„Vísindi efla alla dáð“. Þar í skól-
anum eru margvísleg vísindi efld
og aukin ár og síð. Og nú þurfa Is-
lendingar ekkert að sækja til erki-
biskupa í öðrum löndum. Yfirbisk-
upinn er í Reykjavík og bendir
mönnum leiðina upp til guðs og
reynir að fara hana sjálfúr.
Birtingarholtsættin hefur ekki
brugðist að þessu. Helgi í Birting-
arholtí var svo mikið góðmenni, að
þegar rignt hafði ofan í þurra töðu
á heimatúni hans lét hann fólk sitt
fara á aöra bæi og taka saman, þar
sem ekki hafði rignL
Mesta og besta gleðin
Reikningslist er svo fullkomin í
Háskóla íslands að þeir geta reikn-
að út krabbamein upp á næstu öld
og jafn vel geta þeir reiknað út böm
í konur.
Ekki gleymi ég því aó mála-
fylgja er kennd í Háskólanum.
Málafýlgja er íþrótt sem felst í því
hvenær á að segja hálfan sannleika
og hvenær eitthvaó meira.
Um aldir hefur verið yfirstétt
hér á landi, prestar og sýslumenn,
og almúgafólk hefúr kunnað að
skilgreina yfirmenn kónga og keis-
ara.
Fyrir löngu var þessi vísa kveð-
in í Skagafirði.
Mússó rómar svarta sól
sinn á Stalín Moskvafríð.
1 Berlín Hitlers gellur gól
Gorta býr í Varmahlíð.
Mér hefur verið sagt að ég sé
alveg óþolandi fyrir það að ég geti
aldrei þagað. Þetta er ekki ná-
kvæmlega rétt. Ég get þagað en tek
það nærri mér. Málgleði er sú
mesta og besta gleði sem fyrir
finnst á byggðu bóli.
Vald Reykjavíkur lengi lifi.
Björn Egilsson.
Fundur Héraðsskjala-
varða á Sauðárkróki
Dagana 24. og 25. maí fund-
uðu héraðsskjalaverðir og starfs-
fólk Þjóðskjalasafns á Sauðár-
króki, alls 25 manns. Hafa slíkir
fundir verið haldnir árlega á ýms-
um stöðum á landinu, síðustu árin
á Selfossi, í Borgamesi og Reykja-
vík. Þar koma saman skjalaverðir
hinna ýmsu héraðsskjalasafna
víðsvegar að af landinu ásamt
starfsfólki þjóðskjalasafnsins til að
bera saman bækur sínar og efla
kynni sín á milli. Jafnan er tekið
eitthvert ákveðið málefni tíl um-
fjöllunar á þessum fundum og að
þessu sinni var rætt um grisjun í
skjalasöfnum. A tímum hins yfir-
gengilega pappírsflóðs verður að
marka einhverja ákveðna stefnu
um hvað beri að varðveita og
hveiju megi fleygja Ld. í pappímm
og skjölum sem tíl falla hjá sveit-
arfélögum eða stórum fyrirtækj-
um.
Síðdegis á þriðjudag var farið í
skoðunarferð upp í Hóla í boði
Héraðsskjalasafnsins á Sauðár-
króki undir leiðsögn Hjalta Páls-
sonar skjalavarðar. Þar tók séra
Bolli vígslubiskup á móti hópnum
í kirkjunni og veitti fræðslu um
hana. Er komið var til baka frá
Hólum var farið í dælustöð hita-
veitunnar, þar sem Páll Pálsson
hitaveitustjóri og Halldór Jónsson
verkstjóri tóku á móti hópnum og
gáfu að smakka heitt vatn úr holu
13,aðvísueitthvaðblandað. Róm-
uðu gestimir mjög gæði heita
vatnsins á Króknum og öfunduöu
bæjarbúa, að geta jafnvel baðað
sig úr þessu dýrindisvatni. Bjöm
Pálsson skjalavörður á Selfossi
orðaði þetta þannig:
Til Hólastaðar héldum vér
og hittum Bolla teitan.
En miklu betur bragðast mér
blessuð hitaveitan.
Gestimir borðuðu og gistu í
heimavist Fjölbrautaskólans, en
þar var sem óðast verið að ræsta
og undiibúa afhendingu hússins tíl
Hótels Aningar, sem byijaði starf-
semi sína þar um helgina. Fundi
var framhaldið næsta morgun og
lauk um tvöleytið. Var þá farið í
heimsókn í héraðsskjalasafnið, þar
sem Hjalti Pálsson skjalavörður
og séra Gunnar Gíslason formað-
ur safnstjómar tóku á mótí gestum
og veitingar vom fram bomar í
boði safnsins. Vom fundargestir
hinir ánægðustu með dvölina á
Króknum og viötökur allar og
Bjöm á Selfossi kvaddi með þess-
um orðum:
Á Sauðárkróki sýnist okkur sœtt
að vera.
Þar má allan andskotann úr
engu gera.
INNRITUN A
HAUSTÖNN 1994
LÝKUR 6. JÚNÍ NK.
Þeir sem óska eftir að búa á heimavist eru
sérstaklega hvattir til aó sækja um sem
fyrst, þar sem heimavistarrými er
takmarkað.
Allar upplýsingar eru veittar á
skrifstofu skólans, sími 36400,
bréfsími 37694.
NAMSFRAMBOÐ
Styttri námsbrautir:
Atvinnulífsbraut 1.
Sjúkraliðabraut
Uppeldisbraut
Viðskiptabraut
Vélstjómarbraut 1. stigs,
-vélavaróabraut
Iðnfræðslubrautir:
Grunndeild málmiöna
Grunndeild rafíðna
Samningsbundió iónnám
Stúdentsprófsbrautir:
Eólisfræðibraut
Félagsfræöibraut
Hagfræóibraut
Náttúrufræðibraut
Nýmálmabraut
íþróttabraut
Tæknibraut
Skólameistari.