Feykir - 14.09.1994, Blaðsíða 4

4 FEYKIR 31/1994
„Guð gaf mér þessa góðu skapgerð og ég
tek sæll og glaður því sem að höndum ber"
Segir hinn níræði einbúi á Svanavatni í Hegranesi, Leó Jónasson
„Nei, mér hefur aldrei leiðst og ég kann ekki aó láta
mér leiðast. Hef heldur ekki hugmynd um hvaö er aó
fá svima eða höfuðköst. Þaö eina sem heilsan hefur
amaö mig eru fætumir. Þeir em famir að bila dálítió.
En guö gaf mér þessa ákaflegu góöu skapgerð sem
aldrei bilar. Eg tek sæll og glaður vió því sem að
höndum ber. Þeir hafa líka verið að tala um þaó sum-
ir aó ég sé svo lítið hmkkóttur. Eg segi að þaö sé út af
því aö ég hugsi svo lítið illt um nágrannana“, segir
einbúinn Leó Jónasson á Svanavatni í Hegranesi.
Leó, sem varö níræður á liónum vetri, er einn þriggja
eftirhfandi af 32 bömum Jónasar Jónssonar bónda og
yfirsetumanns í Hróarsdal. Leó hefur búiö einn á
Svanavatni síöan hann missti konu sína fyrir tæpum
þrettán ámm.
„Pabba tókst aö koma öllum
sínum 28 bömum er upp komust
til manns án þess aö þiggja neina
styrki. Þrátt fýrir bústörfin og alla
ómegöina gaf hann sér tíma til að
taka á móti 600 bömum og sjálf-
mennta sig í ensku, þýsku og öll-
um Norðurlandamálunum", seg-
irLeó.
Systkinin ffá Hróarsdal þykja
sérstakt fólk. Gáfumcnni sem
búa t.d.yfir þeim hæfileikum aö
vera mjög næm fyrir umhverfi
sínu. BlaöamaóurFeykis spuröi
Leó um þaö hvort þetta meö
næmleikann væri ckki rétt.
Varð þess var ef fólk
var feigt
„Jú, þaö er þaö, og ég er ekki
sístur hvaö þetta sncrtir. Eg held
ég hafi fæöst meó miðilshæfi-
leika, en maöur geröi sér enga
grein fyrir þessu lengi vel. Sem
unglingur varö ég t.d. þess áþreif-
anlega var ef fólk var feigt.
I fyrsta skipti scm ég rak mig
á þetta var að vori til þcgar ég og
einn eldri bræöra minna fórum á
pramma eftir Vötnunum á Krók-
inn. Þegar vió lögðum í hann um
daginn gat ég ekki með nokkru
móti kvatt Björgu Stcinunni syst-
ir mína, sem þá var 17 ára göm-
ul. Um nóttina þegar viö komum
heim voru okkur sögð þau sorg-
artíðindi að Björg systir okkar
hafði orðið bráðkvödd þama um
kvöldið.
Nokkrum árum síðar var ég
svo sendur meö bréf frá móður
minni til systur hennar í Amer-
íku. Næsti pósthiröingarstaöur
var Reynistaður og ég fór þangað
ríöandi. Þegar ég kom á Reyni-
staó, bankaði ég eins og lög gera
ráð fyrir og Sigurður faðir Jóns
alþingismanns kom til dyra.
Hann bauð mér inn og fór með
mig upp á loft, og þar lenti ég í
miðdegismat, en þá var þrímælt á
bæjum. Fékk ég baunir og feitan
ketbita. Svo þegar við vorum
búin að borða þctta og svolciðis,
þá kvaddi ég fólkið og Sigurður
fylgdi mér til dyra. Þegar ég ætl-
aði að kveðja hann vék því svo
við að ég gat það ekki með
nokkru móti. Ég gat ekki tekið í
hendina á honum og þetta var
svolítið vandræðalegt (Blaða-
manni varð nú hugsað til þess
hvemig Leó mundi ganga að
kveðja sig). Þegar ég kom heim
og sagði foreldmm mínum frá
þessu, sagði faðir minn: „Ætli
hann sé fcigur". Það liðu átta
dagar þangað til við fréttum lát
Sigurðar á Reynistað.
Allir eiga að vera
ungir þar til þeir deyja
Já, ég hcf alltaf verið næmur
fyrir fólki", segir Leó og horfir
fast á komumann. Mér finnst
augun alltaf lýsa fólki vel, enda
em það gömul sannindi að augun
séu spegill sálarinnar. Eins er
hægt að lesa mikið út úr rödd
fólks. Ég tek nicira að segja fólk
upp í síma, hcf gert það í fjölda
mörg ár. Þannig kynntist ég Jóni
Magnússyni hæstaméttarlög-
manni í Rcykjavík. Ég heyrði
hann tala í síma þcgar Sigfús Sig-
urðsson var að lcggja rafmagnið
héma í Rípurhreppinn. Þá hélt
Sigfús til héma og skúramir vom
niður á sléttunni. Þá var sveita-
sími og síminn í skúrana var tck-
inn úr línunni hingað hcim.
Þeir leigðu í sömu blokkinni:
Reykjavík, Sigfús og Jón Magn-
ússon, þama rétt ofan vió sund-
laugamar í Vesturbænum. Sigíús
þurfti að reka eitthvert lögfræði-
legt erindi fyrir sunnan og ég
hlustaði á samtal þeirra. Svo cr
ekki meira með það að svo fór
Sigfús suður viku seinna. Þá bið-
ur Jón hann að koma í sveit fyrir
sig elsta stráknum. Þegar Sigfús
kom að sunnan byrjar hann auð-
vitað á því að biðja mig fyrir
strákinn. Ég tók bara vel í það og
samþykkti það. Svo kom Jón
með strákinn í maí vorið eftir. Ég
átti að láta hann gegna, láta hann
vinna og láta hann éta allan mat
scm á borð var borinn. Þetta gekk
alltsaman vcl og þurfti ekki að
hafa mikið fyrir þessu. Ég sagði
Jóni það seinna að ég hefði ekki
tekið af honum strákinn ef ég
hcfði ekki verið búinn að heyra í
honum í síma tala við Sigfús. Þá
hló Jórí‘.
Leó er ákaflega glaðvær og
hefur gaman að segja frá. Hann
er ckkert fyrir neitt vol og víl þótt
gamall sé og muni tímana
tvenna. „Allir eiga að vera ungir
þar til þcirdeyja. Ég ætla að vera
það", segir Éeó að síðustu þar
scm hann horfir út úr lágreista
bænum sínum á hólnum, Svana-
vatni, nafni með rentu, því stund-
um synda svanimir á tjöminni
fyrir sunnan bæinn.
Séð heim að Svanavatni.
i boðið til smölunar
hrossa og í réttir í Laxárdal
Fólki gefst nú kostur á því í
þriðja sinn á jafnmörgum
árum að taka þátt í hrossa-
smölun og stóðréttum með
heimamönnum í Austur-
Húna vatnssýslu. Það eru Hót-
el Blönduós, Ferðaþjónustan
Geitaskarði og hestaleigan
Kúskerpi, sem bjóða upp á
pakkaferðir í hrossasmölun í
Laxárdal og stóðréttir í
Skrapatungu. Pakkaferðimar
innihalda gistingu, morgun-
verð, akstur til og frá réttar-
stað og reiðhest í göngurnar,
allt eftir þörfúm hvers og eins.
Fyrirkomulag er þannig að
reiknað er með að þátttakendur
mæti á föstudeginum 16. sept-
ember að gististöðum sínum.
Daginn eftir verður síðan farið í
smölun í Laxárdal. Gcrt er ráð
fyrir að farið verði frá gististöð-
um kl. 8,30 og komið til baka að
smölun lokinni um kvöldmatar-
Frá drætti í Skrapatungurétt
leytið. Þá verður sameiginlegur
kvöldverður á Hótel Blönduósi
og síðan dansleikur á eftir. Að
lokum verður réttað í Skrapa-
tungurétt á sunnudeginum og
hefjast réttarstörf um kl. 10,00.
Um kl. 14,00 kemur kántrý-
kóngur norðursins, Hallbjöm
Hjartarson ríðandi og syngur
nokkur laga sinna sem hljóma í
útvarpi Kántrýbæ á Skaga-
strönd. Þeim sem áliuga hafa að
skrá sig í fcrðina cr bent á að
hafa samband við Hótel
Blönduós í síma 95-24126 cða
Geitaskarð í síma 95-24341.