Feykir - 21.09.1994, Blaðsíða 4

4FEYKIR 32/1994
„Það væri leiðinlegt fyrir sigurvegarann
ef enginn annar mætti til keppni"
Segir einn frægasti rallíkappi landsins, Örn „Dali" Ingólfsson
Sjúkrahúsinu afhentar gjafir
Við Sjúkrahús Skagfirðinga er starfandi
Minningarsjóður Sigurlaugar Gunnars-
dóttur frá Asi í Hegranesi. Sjóður þessi
hefúr fært sjúkrahúsinu margar góðar
gjafir, þó ekki hafi það farið hátt. Nýlega
var veitt úr sjóðnum hálfri milljón króna
til kaupa á tækjum fyrir sjúklinga sem
eiga við hjarta- eða æðasjúkdóma að
stríða, þrekhjóli og tæki er ritar hjartslátt.
Tæki þessi kosta rúmlega 1100 þúsund og
viðbótarframlag var fengið úr Gjafasjóði
Sjúkrahússins, en í þann sjóð eru færðar allar
peningagjafir stórar og smáar sem sjúkrahús-
inu berast. Sjóðurinn hleypur síðan undir
bagga með félagasamtökum sem færa sjúkra-
húsinu gjafir.
Þessi nýju tæki koma að mjög góðum
notum við álagspróf á einstaklingum, helst þó
hjartasjúklingum. Þessi álagspróf hafa hingað
til verið gerð í Reykjavík og á Akurcyri.
Stjóm Minningarsjóðs Sigurlaugar Guð-
mundsdóttur skipa Olafur Sveinsson yfirlæknir
Sjúkrahúss Skagfirðinga og aðrir í stjóminni em
M Sambandi Skagfirskra kvenna, sem gekkst
fyrir stofnun sjóðsins á sínum tíma, Helga
Sigurbjömsdóttir og Sigrún Hróbjartsdóttir og
'étlf •**'*
Frá afhendingu tækjanna til Sjúkrahúss Skagfirðinga.
Pálína Skaiphéðinsdóttir formaður SSK.
A ávarpi sem Olafur Sveinsson yfirlæknir
hélt við alhcndingu gjafarinnar, gat hann þess að
mikilvægt væri á þcssum síðustu og verstu
tímum að hlúð væri að starfsemi sjúkrahússins,
þegar vegið væri að því úr öllum áttum og reynt
að draga úr starfseminni. A aðalfundi Lækna-
félags Islands nýlega kom fram að niðurstaða
nefndar um nýskipan heilbrigðismála, sem
kynnt var á síðasta hausti, væri cnn í fullu gildi,
og yrði henni beitt, að sögn hcilbrigðisráðherra
Siglivats Björgvinssonar.
Tiltölulega stutt er síóan farið var að keppa í bílaíþróttum
hér á landi og þeir eru ekki margir rallíkappamir hérlend-
ir sem hafa öólast landsfrægð. Flestir sem fylgjast með
sportinu vita þó væntanlega hverjir eru þeir Bragi og As-
geir, Rúnar og Jón og þar áöur Ómar og Jón. En þeir eru
kannski enn fleiri sem vita hver Dali er, en það nafn fest-
ist vió Öm Ingólfsson strax og hann tók þátt í sinni fyrstu
rallíkeppni 1977. Þaó sem gerir það aö verkum að Dali
hefur öólast heimsífægó um allt Island er þaó aö hann hef-
ur haldið tryggó vió Trabantinn alla tíö. Ekki vegna þess
aó þaó tæki sé sigurstranglegt í keppninni, heldur hitt aó
þetta ódýra ökutæki hefur gert honum kleift aö vera meó.
Hann hefur einfaldlega ekki haft efni á dýrari farkosti og
þaó er Emi alveg nóg, hann er í þessu eins og sönnum
íþróttamanni sæmir ánægjunnar vegna, eóa eins og Öm
segir sjálfur, „það væri leiðinlegt fyrir sigurvegarann ef
enginn annar mætti til keppni“.
Öm tók þátt í Kuma alþjóða-
rallinu á dögunum og var Ingólf-
ur sonur hans aðstoðarökumaður.
Þeir feðgar tóku einnig þátt í An-
ingarrallinu fyrr í sumar, og í báð-
um þessum keppnum náóu þeir
helsta takmarkinu að koma Trab-
antinum á leiðarenda, en það er
svo sannarlega enginn hægðar-
leikur því ekkert má útaf bera.
Tvígengisvélin í Trabantinum er
aðeins 32 hestöfl og nokkuð við-
kvæm. Til dæmis er voóinn vís ef
steinn lendir undir pústkerfinu og
kveikjunni sem eru lægstu punkt-
ar á bílnum og þaö er ekki heigl-
um hent að forðast slíkt fyrir öku-
menn aftasta bíls, þegar bílamir á
undan hafa mokað grjóti úr könt-
unum inn á veginn.
Útlendingarnir
undrandi
„Það örlaði nú svolítið fyrir
vanmáttakennd hjá okkur fyrir
keppnina um daginn þegar við
gengum inn um keppnisbílana,
þessi tæki vom náttúrlega marg-
falt aflmeiri en okkar og kosta
vistaskuld margar milljónir sum-
ir. En við hertum upp hugann og
fómm í gegnum þetta eins og við
best gátum”, sagði Öm aðspurður
um Kumorallið, en hann varð fyr-
ir valinu sem maður keppninnar
fyrir aó koma Trabantinum í
mark.
„Það var svolítið gaman af
viðbrögðum útlendinganna í
keppninni gagnvart okkur, Belg-
Öm Lh. og aðstoðarökumaðurinn Ingólfúr sonur hans á Trabantinum.
unum, Finnunum og Bretunum.
Þó það þyki nokkuð djarft hér á
landi að keppa á Trabanti í Rallí-
um, vekur það enn meiri undmn
hjá útlendingum. Það má segja að
svipbrigðin hjá þeim hafi breyst
frá degi til dags gangvart okkur.
Frá íyrsta degi úr því að vera góð-
látleg meðaumkun, í það að vera
undmn á öðmm degi og síðan að-
dáun á þeim þriðja. Þegar viö
höfðum lokið erfiðustu sérleið
annars dagins, Dómadalsleið, sáu
vinimir í fyrsta skiptið undir vél-
skjólið, og þeir hristu bara haus-
inn“.
Pípan týndist
En Öm, það henti eitthvað óhapp
hjá þér þama á öðmm degi?
,Jú, ég var svo óheppinn að
týna pípunni minni. Það bjargað-
ist allt sarnan og Ami Jónsson
lánaði mér tilreykta pípu, rétti mér
hana mcira aö segja svo snyrtilega
að við þurftum ekki einu sinni að
slá af. En ég hafði varla fengið
pípuna hjá Ama þegar við vomm
svo heppnir að það kviknaði í
Trabantinum. Þá kom í ljós að
pípan var klemmd undir vélskjól-
inu. Sagan segir að þess vegna
hafi kviknað í bílnum“, sagði Om.
Meðalhraðinn hjá þeim Emi
og Ingólfi í kcppninni var rúm-
lega 70 km, eöa 70,01. Skemmti-
legast fannst þeim að aka um
Öskjuhlíðina, enda náöu þeir þar
betri tíma en tvær áhafnir í keppn-
ina. „Þaö em svona krókóttar sér-
leiðir eins og Öskjuhlíðin sem
henta mér og Trabantinum best,
sérstaklega ef þær cm niður í
móti. Beinu og löngu kaflamir cm
okkar verstu óvinir“, segir Öm.
Og það er engin bilbugur á hon-
um í Rallíinu. „Ég hef óskaplega
gaman af þessu og það verður í
síðasta lagi eftir þrjú ár sem næsta
keppni er á dagskrá“.
En Öm er farinn að nálgast 60
árin ískyggilega. Þaó vantar að-
eins þrjú ár upp á, en aldurinn er
afstætt hugtak þegar mcnn halda
sér ungum í spennuleikjum eins
og rallíkeppnum.
Öm vildi að síóustu koma á
lramfæri þakklæti til annars rallí-
ökumanns úr Skagafirði Hermanns
Halldórssonar, en þeir feðgar nutu
aðstoðar hjálparflokks Hcrmanns í
keppninni, t.d. varðandi flutning á
bensini. Hermann stóð sig líka
frábærlega í keppninni, en hann var
meó í rallíum í fyrsta skipti í sumar.