Feykir - 05.10.1994, Blaðsíða 4

4FEYKIR 34/1994
Tveir unglingar frá Sauðárkróki:
Fengu að kynnast störfum
landhelgisgæslumanna
Ólafur Harðarsson og Reynhildur Karlsdóttir fóru í hálfs-
mánaðarleiðangur með varðskipinu Ægi í sumar. Þau segja
þetta hafa verið mjög skemmtilega og Iærdómsríka reynslu.
Reynhildur Karlsdóttir t.h. ásamt Heiðu úr Mosfellsbænum.
„Þaó var svolítió órótt í sjó-
inn þegar vió lögðum upp
frá Akureyri. Ég hafði gert
ráðstafanir gagnvart sjó-
veikinni og sett á mig sjó-
veikiplástur. Mér gekk erf-
iðlega að halda nióri mat,
gubbaði honum alltaf, en
leió ekkert illa aó öðru leyti.
A þriðja degi tók ég plástur-
inn af mér. Þá voru komin
átta vindstig, en mér hafói
samt aldrei liðið betur, nú át
ég eins og mig frekast lysti
og hélt öllu nióri“, sagði
Reynhildur Karlsdóttir, ann-
aó tveggja ungmenna frá
Sauóárkróki sem í sumar
fékk aó kynnast störfum
landhelgisgæslumannanna
á varóskipunum. Þau Reyn-
hildur og Ólafur Haróarson
fóm sinn hvom eftirlitsleið-
angurinn meö varðskipinu
Ægi í sumar. Hver eftilits-
feró tekur 16 daga, og
sögóu þau Reynhildur og
Ólafur í samtali vió Feyki
að þetta hefói verió mjög
skemmtileg reynsla.
Það er liður í fræðslu og kynn-
ingarstarfi landhelgisgæslunnar
að efnt var til starfsfræðslu fyrir
unglinga um borð í varðskipunum
á liðnu sumri. Rúmlega 50 ung-
lingum víðsvegar af landinu var
boðið að taka þátt í störfum á
varðskipum tímabilið 30. maí til
31. ágúst. Hugmynd landhelgis-
gæslumanna var að unglingamir
kynntust störfum um borð í varó-
skipunum. Engin laun voru
greidd, en frítt fæði var um borð
og það sögðu þau Olafur og
Reynhildur að hefði verið sann-
kallað veislufæði.
„Þetta var alveg rosalega gam-
an. Það var bara verst að við feng-
um varla að vinna nógu mikið.
Sjóliðamir voru ragir við að láta
okkur vinna of mikið, þar sem við
fengum ekkert kaup. Við unnum
átta tíma á dag og tókum íjögurrra
tíma vaktir, til skiptis á dekki, í
brú, vélasal og eldhúsi“, sögðu
þau Reynhildur og Olafur.
„Það var nú óskaplega lítið að
gera hjá okkur á þessum vöktum
stundum. I vélinni t.d. fengum við
lítið annað að gera en að þurrka
af. I brúnni fengum við að grípa í
stýrið stundum og síðan vorum
við látin skrá niður staðsetningu
skipanna eftir fréttum frá tilkynn-
ingaskyldunni“.
En þið hafið ekki orðið vimi
að því þegar landhelgisbrjótur var
gripinn?
, jMei það hittist ckki þannig á",
sögóu unglingamir sem báðir út-
skrifuðust úr Gagnfræðaskóla
Sauðárkróks á liðnu vori. „1 minni
ferð vorum við mikiö í sjómæl-
ingum. Byrjuðum héma á Húna-
flóanum og fórum síðan vestur
um. Þaó var siglt í 500 metra og
mælt, síðan siglt í 500 metra og
mælt, svona gekk þetta fram og til
baka. Þetta var frekar lítil tilbreyt-
ing hjá mér. Það er að heyra að
meiri fjölbreytni hafi verið í ferð-
inni hjá Reynhildi", sagði Olafur.
Olafur fór meó Ægi um miðj-
an júlí, rétt áóur en skipið fór í
slipp. Það var því nóg að gera við
að skrapa og undirbúa fyrir rnáln-
inguna. Reynhildur fór síðan í
næstu ferð á eftir og það var víst
nóg að gera hjá henni við að klára
að mála það sem ckki var málað
í slippnum.
„Það er óskaplega stór hluti
vinnunar sem felst í því að þrífa
skipið. Við vorum líka látin taka
þátt í námskeiðum þama um
borð: í skyndihjálp, reykköfun, og
unt notkun flotbúninga. Og það
var líka ýmislegt annað sem við
fengum að gera. T.d. var siglt í
kringum Hrísey á Zodiacbátum,
sem var mjög skemmtilegt. Þegar
dagblaðspakkinn frá flugélinni
hitti ekki á þilfarið vomm við lát-
in synda eftir pakkanum. Það var
líka mjög skcmmtilegt".
Olafur hafði farið einn túr á
Drangeynni áður en færi gafst að
fara meö varðskipinu og það er
greinilegt að huguripn stefnir á
sjóinn hjá honum. Olafur sagði
okkur frá jafnaldra sínum sem
hafði farið með varðskipinu í vor
og sóst eftir að fara aðra ferð með
skipinu. Nú er hann í sinni þriðju
ferð og ekki ólíklegt að hann í-
lengist þar frekar. Greinilegt var
að Olafur öíúndaði svolítið þenn-
an jafnaldra sinn, enda sagðist
hann alveg geta hugsað sér að
fara á sjóinn í framtíðinni.
Stóðréttirnar:
Minni drykkjuskapur
en oftast áður
Það var margt um manninn í almenningnum í Laufskálaréttinni.
Vel á annað þúsund hross voru
dregin í dilka í stóðréttum hjá
Skagfirðingum og Húnvetning-
um sl. laugardag í prýðisveðri.
A Qórða þúsund manns íylgdist
með réttarstörfúm og voru
flestir réttargesta utanhéraðs-
fólk, sumir langt að komnir, en
hjá mörgu hestaáhugafólki er
það orðin árviss regla að
bregða sér í stóðréttir að
haustinu. Sérstaklega er það
Laufskálaréttin í Skagafirði
sem dregur fólk að. Talið er að
hátt í þrjú þúsund manns hafi
komið í Laufskálarétt að þessu
sinni og er það álíka fjöldi og
undanfarin ár.
Eins og jafnan áður voru rek-
in um 700 fullorðin hross í Lauf-
skálarétt og með ungviðinu slagar
hrossafjöldinn hátt í þúsund. Þó-
nokkur atgangur var við dráttinn,
þó minna en oft áður. Virðist sem
sá skilningur fari vaxandi í stóð-
réttum í Skagafirði, að betra sé að
beita lagni við skepnumar en of-
forsi og djöflagangi við dráttinn.
Þá sé líka síður hætta á því að
kergja hlaupi í skepnumar er verði
viðloðandi þær alla tíð.
Drykkjuskapur var líka minni
í Laufskálarétt en oft áður, en bor-
ið hefur á því undanfarin ár að
heilu hópamir komi í réttimar, að
því er virðist með það að megin-
tilgangi að slarka. Ekki er ólíklegt
að mjög gott veóur á réttardaginn
núna og síðasta liaust hafi orðið til
þess að bæta ytri ásýnd hrossarétt-
arinnar. Það var einmitt hér fyrir
nokkrum ámm þcgar kalsaveður
var jafnan er réttað var aó Lauf-
skálum, að drykkjuskapur var
með almesta móti í réttinni. Ein-
staka mönnum fannst þá nóg um.
„Eg þoli það hreinlcga ekki að
koma í stóðréttimar, sökum þcss
að mér finnst áfengisneysla um of
hjá mönnum sem þama em að
mcðhöndlahross. Mér finnst þctta
ekki fara saman", sagði hesta-
maður einn á dögunum.
En réttarstörfin fóm ágætlega
fram að þcssu sinni og fólk virtist
njóta þess fyllilega í vcðurblíð-
unni að vera innan um hrossin og
mannfjöldann. Það er ætíð þtmnig
að í Laufskálarétt hittir l'ólk kunn-
ingja hvaðanæva af landinu. Það
var létt yfir mannskapnum, söng-
gleöin ríkti og fór vaxandi cftir
því sem á daginn leið og sást fyrir
endan á réttarstörfum.