Feykir - 14.12.1994, Blaðsíða 6

6 FEYKIR 44/1994
Guðrún Marteinsdóttir •f
Fædd 15. janúar 1952, dáin 24. nóvember 1994
Hún Rúna mín er dáin. Vió
sem eftir stöndum, ástvinimir,
stóra fjölskyldan hennar og allir
vinimir drúpum höfði í sorg og
söknuði, en þökkum Guði fyrir að
hún var til og að við fengum aó
kynnast henni og njóta elsku henn-
ar.
Eg féll gjörsamlega fyrir Rúnu
frænku minni, þegar ég sá hana
fyrst á vordögum 1952, en þá var
ég á sextánda ári. Að sjá þennan
bústna kropp og glettna brosið
hennar. Eg þrýsti henni að mér og
hvíslaði í eyra hennar „ástarinnar
bamið mitt“. Eg hugði gott til glóó-
arinnar, að fá aö passa hana og
vemda í framtíðinni. Síðan hefur
mér fundist hún vera litla systir
mín, mér þótti svo undur vænt um
hana. Það var ekki annað hægt, all-
ir elskuðu hana, hún var svo mikill
gleóigjafi. Nú er hún farin frá okk-
ur, svo alltof fljótt, en við erum svo
lánsöm að eiga minningamar um
hana, allar svo ljúfar og fagrar.
Ég á minningar hér frá Sauðár-
króki, Króknum sem Rúnu þótti
svo vænt um. Hér sleit hún bams-
skónum í stórri ástríkri íjölskyldu.
Héma hlupu þær Gudda systir
hennar og hún um Nafimar og nið-
ur Grænuklauf á sólbjörtum dög-
um, komu viö hjá Lillu frænku
sinni og fengu skúffuköku og
ávaxtasafa. Alltaf leiddi Rúna
Guddu systur sína sem var rúmu
ári yngri en hún. Það var gaman að
horfa á þær litlu hnátumar, Rúna
ábúðarmikil og kotroskin á svip,
leiðandi Guddu hvert sem þær
fóm, þær vom svo einstaklega
samrýmdar systumar, svo ólíkar
sem þær vom. Yfirleitt nefndi
maóur þær báðar um leið. Rúna
vemdaði Guddu alltaf og réð henni
heilt. Þær vom í sama bekk og
leiddust í gegnum bamaskólann og
Gaggann hér á Krók og aó lokum í
MA og alltaf bar Rúna fyrst og
fremst hag Guddu fyrir brjósti.
Gudda launaði systur sinni svo
sannarlega ástina og umhyggjuna í
gegnum árin, síöustu þrjá mánuð-
ina sem Rúna lifði. Hún var hjá
henni hverja frjálsa stund sem hún
átti og meira en það, og ástin og
umhyggjan sem hún sýndi henni
var einstök. Hún var að þakka
henni fyrir öll árin. Ég vil þakka
elskulegri nöfnu minni fýrir að
létta Rúnu okkar síðustu vikumar
sem hún lifði.
Það var oft mikió fjör og líf í
tuskunum hjá okkur systrunum hér
á Króknum. Systkinin á Ægis-
stígnum vom sjö, en hjá mér á
Oldustígnum vom fimm og vom
þau eins og stór systkinahópur,
stóóu saman í gegnum þunnt og
þykkL Ég minnist jólanna á Ægis-
stígnum þegar allir vom að dansa
kringum jólatréó og Marteinn stóó
upp á stól við aó taka myndir af
öllum hópnum. Þetta vom dásam-
legar stundir. En nú em tveir ærsla-
belgir horfnir úr þessum fallega
hóp. Eflaust sitja þau saman núna
Sveinn Hlynur og Rúna í
himnaranninum og riíja upp gleöi-
stundir af Króknum.
Ég var aldrei í neinum vand-
ræöum með bamfóstrur 1 gamla
daga ef ég þurfti að bregða mér frá.
Systumar á Ægisstígnum sáu um
það. Bömin hrópuðu af fögnuði ef
ég sagði þeim að Rúna frænka ætti
aö passa þau, því í þeirra augum
var hún stóra góða systir þeirra. Oft
var ég ein heima með bamahópinn
og sváfu þær þá hjá mér til skiptis
systumar. Mörg kvöldin sátum við
Rúna og spjölluðum í rökkrinu og
fram á nótt, um skólann, framtíð-
ina, sæta stráka, sem hún var pínu
skotin í og allt það sem hafði gerst
þann daginn.
Þegar ég átti sjötta og yngsta
bamið mitt var Rúna komin um
tvítugt og orðin móðir sjálf, búin
að eiga Ragnheiði litlu, bað ég
hana að vera skímarvott fyrir dótt-
ur mína, hún ljómaói af stolti og
ánægju yfir þessari upphefð aö fá
aó vera guðmóóir litlu stúlkunnar
minnar. Hún tók hlutverk sitt mjög
alvarlega, því alltaf fylgdist hún
með henni og sendi henni gjafir.
Hvar sem Rúna mín var í heim-
inum og frétti af því að eitthvað
bjátaði á hjá mér sendi hún mér
uppörvandi bréf, sem vom svo
skemmtileg og vel skrifuð, að það
birti til á ný við lestur þeirra.
En ferskust í minni mér er ferð-
in okkar til Dyflinnar fyrir tveimur
ámm, hvað við vomm hissa jiegar
við hittumst á flugvellinum. Þá
vissi ég að feróin yrði stórkostleg
fyrst Halli og Rúna vom með.
Þetta vom yndislegir dagar, við
hittumst á kvöldin og sýndum hvor
annarri hvað við höfðum keypt,
fengum okkur bjórtár og sungum
gömlu góðu Sæluvikulögin og
támðumst pínu, þegar við sungum
„Undir bláhimni“. Hápunkturinn í
ferðinni var síðasta kvöldið á
skemmtun. Halli og Rúna, þetta
glæsilega par, vom kölluð upp á
svið til að syngja og þau kölluðu á
mig til að aóstoða sig, og þama
stjómuðum við fjöldasöng við svo
mikinn fögnuð áheyrenda að allt
ætlaði um koll aó keyra, þá vomm
vió frænkumar nú svolítið stoltar,
en stoltust var ég yfír því að eiga
svona geislandi fallega frænku.
Ég gæti endalaust tínt fram
minningar um Rúnu mína, og allar
em þær ljúfar og bjartar og ylja
mér og okkur öllum um ókomin
ár. Viö höfum öll misst mikið, en
sárastur er missirinn hjá elsku
Halla mínum og bömunum og for-
eldrum, það er sárt að horfa upp á
bamið sitt deyja. Stríóió var stutt
hjá Rúnu minni, en hún stóð uppi
sem sigurvegari. Hún gekk aldrei
frá óloknu verki, það var ekki að
hennar skapi. Fáeinum stundum
áður en hún dó, skrifaði hún undir
skjöl, sem áttu að koma doktorsrit-
gerð hennar í heila höfn, þetta var
hennar sigur að ganga frá öllum
sínum málum áóur en hún yfirgaf
þettajarðsvið.
Rúna lést á heimili sínu umvaf-
in elsku ástvina sinna, þannig vildi
hún fara. Ég vil þakka Rúnu fyrir
alla gleóina og ástúðina, sem hún
veitti mér og fjölskyldu minni. Það
voru fonéttindi íyrir okkur aó fá að
þekkja hana svona vel og elska.
Eg felli tár, en hví ég grœt
því heimskingi ég er,
því minning, hún er sœl og scet
og sömu leið égfer.
(KJ.)
Elsku Halli minn, Ranka, sem
mamma var svo stolt af, Héðinn
Þór, Maren litla, Rakel og Svafa,
Radda systir og Marteinn og öll
systkinin af Ægisstígnum, ég sendi
ykkur öllum innilegar samúðar-
kveðjur og megi glaða fallega
brosið hennar Rúnu okkar lýsa
okkur veginn framundan.
Far þú í Guðs friði, elsku Rúna
mín.
Guðbjörg Bjarman
(Lilla frænka), Sauðárkróki.
Tindastóll úr næst-
neðsta sætinu
Eftir góðan sigur á Val, 81:74
„Þetta var gífurlega mikilvæg-
ur sigur fyrir okkur og það er
þægilegt að vera kominn úr
næstneðsta sæti dcildarinnar.
Strákamir börðust mjög vel og
ég hcf trú á að þetta sé allt á
uppleið hjá okkur. Sjálfur setti
ég í haust takmarkið á að ná
átta stigum fyrir áramót, og það
hefur tekist gott betur“, sagði
Páll Kolbcinsson þjálfari og
leikmaður Tindastóls himinlif-
andi eftir sigur liðs síns á Val á
Króknum sl. sunnudagskvöld.
Páll fór fyrir lærisveinum sín-
um í gærkveldi og átti drýgstan
þátt í því að Tindastóll náði frum-
kvæði í leiknum, þegar liðið náði
10 stiga forskoti rétt fyrir miðjan
fyrri hálfleik, sem Valsmönnum
tókst reyndar að ná niður fyrir
leikhlé.
Leikurinn var jafn og hörku-
spennandi allan tímann, og grimm
vöm leikin á báða bóga. í seinni
hálfleiknum var oft jafnt og mun-
urinn aldrei mikill, mestur 9 stig,
og Tindastóll var ætíö með frum-
kvæðið. Lokamínútumar voru
æsispennandi, enda voru heima-
menn komnir í talsverð villuvand-
ræði.
John Torrey var bestur í
Tindastólsliðinu, en Hinrik, Páll,
Ómar og Amar voru allir góóir,
sem og Óli Baródal sem leikur
geysigóða vöm og er greinlega
framtíðar körfuboltamaóur. Hjá
Val var Bow bestur en John Tor-
rey hélt honum vel niðri. Þaó
verður ekki ofsögum sagt að
heppnin hefúr fylgt Tindastóli við
val á erlendum leikmanni í ár.
Stig Tindastóls: Torrey 26,
Ómar 16, Hinrik 14, Páll lO,Am-
ar 8, Óli 3, Atli 2 og Sigurvin 2.
Stigahæstur hjá Val var Bow með
23 stig, Báróur og Ragnar skor-
uðu 17 hvor.
Gangur leiksins: 5:5, 18:12,
25:15,31:31,33:35, (39:38)
50:48, 61:55, 68:59, 71:65,
72:72,78:73, (81:74)
Tindastóll og Valur hafa bæði
10 stig í deildinni, en Tindastóll
hefur betur á fleiri sigmm í inn-
byrðis viðureignum. Næstu lið
fyrir ofan em IA og Haukar með
12 stig. Næsti leikur Tindastóls
vcróur gegn Grindvíkingum suð-
ur með sjó annað kvöld (fimmtu-
dagskvöld) og síðasta umferð
DHL deildinnarinnar fyrir jólafrí
verður síðan nk. sunnudagskvöld.
Þá koma Keflvíkingar í heimsókn
í Síkið. Einn sigur í viðbót fyrir jól
væri frábær uppskera á þessari
leiktíð.
Konurnar sigruðu ÍR
Kvennalið Tindastóls vann góðan sigur á ÍR-ingum í 1. deild
Islandsmótsins í körfuknattleik um helgina, 71:42. Tindastóll
er nú í fjórða sæti deildarinnar ásamt Stúdínum með 10 stig.
Eins og úrslit leiksins benda til var sigur Tindastóls mjög ör-
uggur og var snemma ljóst hvert stefndi. Stigahæstar í Tindastóls-
liðinu voru Inga Dóra Magnúsdóttir með 21 stig og þær Kristín
Magnúsdóttir og Asta Óskarsdóttir skoruðu 13 stig hver. Auk
þessara þriggja þótti Sigrún Skarphéðinsdóttir leika mjög vel.
Þetta var síðasti leikur kvennaliðsins í 1. deildinni á þessu ári.
Tindastóll úr leik
„Við vissum að þetta yrði mjög
erfiður leikur og útivellirnir ger-
ast eldd crfiðari en hér á Krókn-
um. Ég lagði það upp að við
héldum jöfnu í hálfleik og það
gekk eftir. Ég vissi að við mund-
um taka þá í seinni hálflcikn-
um“, sagði Jón Kr. Gíslason fyr-
irliði Keflvíkinga að loknum
sigri sinna manna á Tindastóli í
8-Iiða úrslitum Bikarkeppni KKI
á Króknum sl. fimmtudags-
kvöld.
Leikurinn var skemmtilegur á
að horfa og mikið af þriggja stiga
skotum rataði ofan í. Torrey var
þar lang atkvæðamestur hjá Stól-
unum í þeim.
Tindastóll lék áberandi betur í
fyrri hálfleiknum í gærkveldi.
Vömin var góó, en hinsvegar
komu kaflar í sókninni sem áttu
eftir aó reynast afdrifaríkir. Þannig
hvarf 10 stiga forskot sem Tinda-
stólsmenn ir náðu upp úr miðjum
hálfleikum eins og dögg fyrir sólu,
og á síðustu mínútu hálfleiksins
varð bráólæti í sóknaraðgerðum til
þess að Tindastólsmenn gengu
með skiptan hlut til búningsher-
bergja í stað þess að vera með 6-8
stiga forustu. Sá munur hefði gef-
ið rétta mynd.
Keflvfldngamir byrjuðu betur í
seinni hálfleiknum og vom sterkari
aðilinn allt til leiksloka og Tindastól
skorti ætíð nokkuð á að jafna
leikinn. Lokatölur urðu 83:87.
Stig Tindastóls: J. Torrey 45,
Hinrik G. 20, Páll K. 4, Sigurvin P.
3, Ómar 3, Atli Þ. 3, Óli B. 3 og
Halldór H. 2. Stigahæstir hjá Kefla-
víkingum vom Bums meö 27,
KristjánG. 19 og Sigurðurl. 17.
Golfara-
grín
komið út
Út er komin bókin Golfara-
grín eftir Braga V. Bergmann.
Hún hefúr að geyma kímni-
sögur um kylfinga og aðra þá,
sem tengjast golfinu. Bókin
ber undirtitilinn Hláturinn
lengir lífið.
Bókin skiptist í 12 kafla og
segir þar m.a. af fjölskyldulífi og
heilsufari ónafrigreindra kylf-
inga: kylfusveinum, klaufum,
svindlumm, fíklum og karl-
rembum. „Svörtust" er kímnin í
kaflanum „Gálgahúmor“ en þar
segir m.a. af guðsmönnum á golf-
vellinum. Bókin hefureinnig að
geyma spakmæli, skoplegar skil-
greiningar á helstu hugtökum
íþróttarinnar og óábyrga sagn-
fræði um það hvemig golf varð
til.
I frett frá útgefanda segir m.a.:
„Golfaragrín er vissulega kjörbók
kylfingsins. En hún á ekki síður
crindi til þeinra sem hafa aldrei elt
hvítu kúluna en kunna að meta
græskulaust gaman".
Golfaragrín er 128 síður að
stærð. Bókin kostar 1994 krónur.
Guðmundur Oddur hannaði
kápu og Haraldur Sigurðsson
teiknaði kápumynd.
Munið endurskinsmerkin