Feykir - 21.12.1994, Blaðsíða 8

8FEYKIR 45/1994
Þrjú hundruð míliir
Af Vestfjarðaferð Gufubaðsgengisins á sumardaginn fyrsta
Texti og myndir:
Hjalti Pálsson
Fyrri hluti
*
A milli kl. 7 og 8 á mióviku-
dögum hefur viss hópur
manna á Sauðárkróki haldið
hópinn í gufubaði í sundlaug-
inni. Þetta er oröið eins og
hvert annaó náttúrulögmál.
Fáeinir hafa helst úr lestinni
og nýir komió í staöinn, en
annars hefur sami kjarninn
haldið þama saman í 15 til 20
ár. Þarna er viss kjami úr
Ferðafélagi Skagfirðinga, gam-
alreyndir og þaulvanir ferða-
menn, og allir eiga þeir það
sameiginlegt að eiga eða hafa
átt snjósleða og vera haldnir
dálítilli sleðadellu, þó á mis-
jafnlega alvarlegu stigi.
Oft er rætt um feróir, bæði
famar feróir og ófarnar og
þegar leið að seinustu sumar-
málum, var farið að ræða
möguleika á sumarferð. Sum-
ardagurinn fyrsti er jafnan
fimmtudagur og almennur frí-
dagur og meö því aö taka sér
frí á föstudegi mátti fá fjóra
daga samfellda.
Eftir talsverðar undirbúnings-
umræóur í gufubaðinu mættu
nokkrir dellukallar hjá Braga
Þór og Sigríði í ^uruhlíð 3
mánudagskvöldió 18. apríl til
frekari undirbúnings og ráöa-
gerða. Akveóið var aö stefna
til Vestfjarða, helst alla leiö
norður á Hom.
Klukkan var að verða hálfníu að
morgni sumardagsins fyrsta, 21. apríl
1994, þegar sex sleðakallar lögðu upp
frá Messuholti í Vestfjarðaför: Sigur-
þór í Messuholti, Friggi Nikk, Bjössi
Svavars, Jói á Hrauni, Bragi Þór og
Hjalti Páls. En einnig réðst til ferðar
með okkur Sigríður Andrésdóttir, kona
Braga og tvímenntu þau á sleða.
Það hafði kastað smáéli um nóttina
Bílalcstin komin vestur í Hrútafjörð.
Ferðafélagarnir komnir að Hótel Djúpuvík. Frá vinstri: Jóhann Rögnvaldsson frá Hrauni á Skaga, Bragi Þór Har-
aldsson og Sigríður Andrésdóttir frá Sauðárkróki, Friðrik Jónsson (Friggi Nikk.) og Sigurþór Hjörleifsson. A mynd-
ina vantar Björn Svavarsson og Iijalta Pálsson á Sauðárkróki.
urgistingu á Hótel Djúpuvík. Harófenni
var, en víða í dældum mjúk fönn. Samt
var heldur óþýtt færi og ekki ekið mjög
hratt.
Utbúnaður var allur sniðinn af fyrir-
hyggju, enda flestir í hópnum þaul-
reyndir feröamenn. Þrír sleðar voru
með lorantæki, sem oft áttu eftir að
koma í góðar þarfir og tveir búnir far-
síma. Við gátum því hringt á undan
okkur, og þegar við komum norður
undir daladrög Reykjarfjarðar, hittum
við fyrir mann, sem sendur hafði verið
til móts við okkur og leiðbeindi eftir
krókaleiðum niður í Kjósina og alla
leið heim að Djúpuvík. Kom það sér
vel, ella hefðum við áreiðanlega ratað
margan refilsstig. Annars var leiðin
vörðuð ofan í fjörðinn af veifum. Hjón-
in í Djúpuvík höföu gert þetta því þau
þurfa oft að fara á sleða norður í Tré-
kyllisvík, m.a. til að koma bömum sín-
um í skóla að Finnbogastöðum.
Á Djúpuvík
A Djúpuvík var sem kunnugt er rek-
in umfangsmikil síldarverkun um
tveggja áratuga skeið. Þar var byggð
fullkomin verksmiðja á fjórða áratugn-
um, bryggja og öll aðstaða. Fyrir fáein-
um árum keyptu ung hjón, Asbjöm
Þorgilsson og Eva Sigurbjörnsdóttir
verksmiðjuhúsin í Djúpuvík og hafa
verið að koma sér þar fyrir síðan, reka
nú ferðaþjónustu og smávegis útgerð.
Við vorum að vísu fyrstu gestir ársin.
Hótelið er í gamla kvennabragganum,
sem hefur verið gerður upp á skemmti-
legan hátt. A neðri hæð er matsalur og
eldhús, en uppi em herbergi og setu-
stofa. Þrepin upp gamla stigann eru
gauðslitin og auðséð að þar hefur margt
og dimma í lofti út á Krók, en þegar
kom fram á Langholtið var sólin farin
að skína. Fölið hafði gert sérstæðan
gráan lit á Langholtið og vesturfjöllin
brostu við ^kkur og gáfu fyrirheit um
góða ferð. A Amarstapa gnæfði Steph-
an G. og bar í sólskinsbaðaðan Vala-
dalshnjúkinn.
Ferðin gekk viðstöðulaust um Húna-
vatnssýslur og aðeins staldrað við í
Brúarskála, áður en haldið var áfram út
Strandimar. Það munu vera ein 12 ár
síðan ég fór um þessar slóðir, en samt
var landið kunnuglegt, aðeins vegurinn
hafði víða tekið stakkaskiptum, þar
sem komnir voru olíubomir kaflar. Á
Broddadalsá var enn sem fyrrum stór-
búskaparlegt á að líta, útihús mjög stór,
en gömul og farin að láta á sjá. Uppi
standa veggir af gömlum torfhúsum.
Svo koma fínu fjárhúsin í Broddanesi.
Og nú kemur maður á veg eins og í
gamla daga, sem farinn er að vaðast
upp í aurbleytu og ég er ekki frá því að
þær hafi verið þama ennþá holumar,
sem ég sá fyrir 12 ámm.
Ásbjöm Þorgilsson gestgjafí í Djúpuvík
kominn á flug með sögurnar og sér í
bakið á Frigga Nikk.
Farið var niður á Hólmavík og kom-
ió inn á bensínstöðina til að spá í spil-
in. Haldið síðan upp á Steingrímsfjarð-
arheiði og staðnæmst þar um hálf tvö.
Þar var ekið út á hjarnfönn utan vegar
og sett upp bækistöð. Veður var sæmi-
lega bjart, sá til sólar annað slagið, en
strekkingsvindur og smáskafrenningur,
landið sem jökull yfir að líta. Nú var
tekið til að ferðbúast, sleðar teknir af
kerrum og bundinn upp á farangur eins
og trússahesta í gamla daga. Einn aft-
anísleði var hafður með. Gamli jaxlinn,
Friggi Nikk, tók hann að sér. Um kl.
þrjú var allt til reiðu, teknir lóranpunkt-
ar og síðan lagt upp norðureftir. Stefn-
an var norður í Reykjarfjörð, þar sem
við höfðum pantað kvöldverð og næt-