Feykir - 13.10.1999, Side 6

6 FEYKIR 34/1999
Herdís Sigurjónsdóttir
Sauðárkróki
d. 30.5. 1992, Eva, f. 28.12.
Herdís Sigurjónsdóttirfœdd-
ist í Sigríðarstaðakoti í Flókadal
í Fljótum í Skagafirði 25. des-
ember 1914. Hún lést afslysfor-
um 29. septeinber síðastliðinn.
Foreldrar hennar voru hjónin
Sigurjón Bjömsson frá Sigrið-
arstöðum í Flókadal, síðarskip-
stjóri á Siglufirði, f. 20.5. 1891,
d. 25.11. 1966, og kona hans
Sigurlaug Jóhannsdóttir frá
Helgustöðum ísömu sveit, síðar
húsmóðir á Siglufirði, f. 4.6.
1889, d. 24.12. 1965. Herdís
var elst átta systkina, nœstur
kom Sœvaldur, f. 4.6. 1916, d.
23.7.1993, Fjóla.f. 28.7.1917,
1918, d. 1971, HennínaJ. 30.3.
1920, búsett í Bandaríkjunum,
HörðurJ. 1922, d. 1925, EsterJ.
30.7. 1925, búsett í Reykjavík,
Alfa, f. 6.1. 1928, búsett í Sví-
þjóð, og yngstur Geir, f. 11.7.
1930, búsettur á Siglufirði. Þeg-
ar Herdís var tíu ára gömul
fluttist fjölskyldan að Hóli við
Siglufjörð en síðan inn í kaup-
staðinn á Hólaveg 5 þar sem
fjölskyldan bjó upp frá því.
Árið 1937 fiuttist Herdís til
Sauðárkróks til Valdimars Pét-
urssonar sem hún giftist síðar.
Valdimar fœddist á Hlíðarenda
við Sauðárkrók 2. apríl 1911.
Foreldrar hans voru Pétur
Hannesson, bóndi á Þröm á
Langholti, og síðar á Sauðár-
króki, f. 18.4. 1867, d. 31.3.
1943, og kona hans Sigríður
Jónsdóttir (herkona) frá Kirkju-
skarði í Laxárdal, f. 6.7.1870, d.
14.2. 1940.
Böm Herdísar og Valdimars
eru: l)Sigríður,f 19.12. 1937,
gift Jóni Ingimarssyni, bónda
frá Flugumýri. Böm þeirra eru
Hrönn, hjúkrunarfrœðingur,
Herdís, leikskólakennari, Sig-
rún, gjaldkeri hjá TM, Sigur-
laug, staifarvið Sparisjóð Suður-
Þingeyinga, og Ingimar, bóndi
og smiður á Flugumýri. 2) Rut,
f. 20.1. 1940, gift Valgaið Guð-
mundssyni, bónda í TunguhKð.
Böm þeirra eru Gunnar, verk-
stjóri á Bifreiðaverkstœði KS,
Valdimar, starfarhjá ÖlgeiðEg-
ils Skallagrímssonar, Sigurjón,
bóndi íVillinganesi, Hrólfur, dó
þriggja ára, og Guðbjörg, nemi
og við stöifhjá Skaiwntímavist-
un á Sauðárkróki. 3) Pétur, f.
22.7. 1950, kaupmaður á Sauð-
árkróki, kvœntur Rögnu Jó-
hannsdóttur, sjúkraliða. Þeirra
börn eru Valdimai; nemi,
Hrund, nemi, Amar, nemi og
fyrir átti Ragna Egil Birki Sig-
urðsson, verkstjóra í Hafnar-
firði. Bamabamabömin eru
orðin 14.
Herdís gekk sem ung stúlka
til liðs við Hjálprœðisherinn en
síðar við aðventista og fylgdi
þeim alla tíð. Útför Herdísar
var gerðfrá Sauðárkrókskirkju
laugardagiim 16. októbersl.
Slys gera ekki boð á undan
sér. Þess vegna verðuráfalliðenn
þyngra og átakanlegra þegar
slíkt gerist, jafhvel þótt fullorðin
kona eigi í hlut. Þegar mér vanð
færð fféttin um lát Herdísar vin-
konu minnar að morgni þess 29.
september sl., rifjuðust ósjálffátt
upp liðin ár og áratugir sem við
Herdís höfðum þekkst.
Kynni okkar hófust fyrir
margt löngu, þegar ég var 17
ára, og kom í heimsókn til konu
sem ég þekkti á Sauðárkróki. Þá
leigði Herdís þar en hún var ný-
flutt á Sauðárkrók ffá Siglufirði.
Fljótlega tókst mikill og góður
kunningsskapur með okkur sem
hefur staðið óslitið síðan. Sam-
gangur milli okkar var þó minni
á meðan við vorum báðar upp-
teknar við að koma upp okkar
bömum og stóðum fyrir heimili,
ég frammi í sveit en Herdís sem
vökukona á sjúkrahúsinu á
Sauðárkróki. Eftir að ég fluttist
til Sauðárkóks 1972, endumýj-
uðum við samband okkar, enda
bjuggum við nánast hlið við hlið,
og flesta daga hittumst við eða í
það minnsta töluðum við saman
í síma. Herdís var einstaklega
lífsglöð og mannblendin. Tók
hún mjög mikinn þátt í félags-
lífí eldri borgara á Sauðárkróki
og kom hún mér inn í þann hóp
og tók mig með sér hvert sem
farið var. Minnist ég margra
góðra ferða í þeim góða félags-
skap, þar sem Herdís var hrók-
ur alls fagnaðar, lék á alls oddi
og dreif aðra með sér. Sérstak-
lega er mér minnisstæð fyrsta
ferðin sem farin var í Hótel Örk
í Hveragerði fýrir nokkrum
ámm. Þar naut Herdís sín til
fullnustu sem einstakur ferðafé-
lagi og gleðigjafi frá upphafi til
enda.
Mannkostir Herdísar voru
óendanlega miklir. Það var ekki
einungis að hún væri ætíð kát og
hress, heldur mátti hún ekki vita
neins staðar af áhyggjum eða
erfiðleikum. Þá var hún komin
þar, boðin og búin til að hjálpa ef
hún gæti lagt eitthvað af mörk-
um. Var hún á ferðinni allan
daginn, heimsótti vini og kunn-
ingja út um allan bæ og bar með
sér gleði og bros hvert sem hún
fór.
Kæra vinkona. Ég veit að þú
hefðir ekki viljað hlusta á ein-
hveija loffæðu um þig. Ég sendi
öllum þínum aðstandendum
mínar innilegustu samúðar-
kveðjurog þakka þér fyrir allar
okkar yndislegu samverustund-
ir.
Að lokum vil ég senda þér
þetta fallega ljóð. Það minnir
mig á allt það fallega og góða
sem ég kynntist svo vel í fari
þínu.
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós,
þráir lífsins vœngjavíddir
vorsins yl og sólarljós.
Eg held ég skynji hug þinn all-
an
hjanaslátlinn, rósin mín,
er kristalstœrir daggardivpar
drjúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað,
krjúpa niðui; kyssa blómið,
hversu dýrðlegt finnst mérþað.
Finna hjá þér ást og wiað
yndislega rósin mín.
Eitt erþað sem aldrei gleymist
aldrei, það er minning þín.
Friðrik Jónsson.
Herdis mín, hvíl þú í friði.
Hafðu hjartans þökk fýrir allt.
Elísabet Stefánsdóttir.
Pálína Konráðsdóttir húsfreyja
og bóndi á Skarðsá
Yfir farnar ferðaleiðir
fellir tíminn gleymskuhjúp.
En úr vegferð allra greipast
atvikföst í minnisdjúp
þeirra, sem að leiðarlokum
líta yfirfarinn veg;
og þar hittast oft að jöfnu
atvik sár og gleðileg.
Hér er lífsins sígild saga
sögð til þess að minna á:
til að afla, tímans krafa
að treysta á hrífu orfog Ijá;
geta aldrei gefið eftir
ganga margoft fram afsér.
Samt á lífið sólskinsstundir
sem að öllum gefast hér.
Hratt til baka hugur leitar
hennar minnast skulum nú
sem að fjarri heimsins harki
hérna rœkta varð sitt bú.
Þrautseigjan í blóð var borin
bognaði lítt við ramman slag;
einyrkjans er örðug glíma
oft við strangan vinnudag.
Þegar undan fannafeldi
fold að liðnum vetri rís,
kœtin vaknar, kveðurdyra
kunnuglega vorsins dís.
Þá er bjart í bóndans ríki
burt er vá hins nauma arðs,
lifir allt við auðsœld nóga
undir mynni Reykjaskarðs.
Örlög hverjum ávallt spinna
œviþátt með nýjum brag.
Pálína á Skarðsá við heyskaparlok.
Mynd Héraðsskjalasafn Skagfirðinga.
Þegar aðrir fögnuð fundu
ífjölmenni við gleðilag,
gekk hún ein með hesti og hundi
heiðargötu og engjaslóð.
Þekkti landsins gögn og gæði
gegndi sinni köllun hljóð.
Segirfátt af sumra högum.
Sínar vonir, þrár og draum
dylur sá, er œvi alla
ekki blandast fjöldans straum.
Hennar ævivegferð vilja
virðing sýna á glöggan hátt,
þeir sem merki um mæta konu
meitla í stuðlabergið grátt.
Kristján Stefánsson frá Gilhaga.
Vöruflutningar
Sauðárkrókur - Skagafjörður
Vörumóttaka í Reykjavík hjá
Aðalflutningum Héðinsgötu 2
Sími 581 3030
Bjarni Haraldsson sími 453 5124.