Feykir - 26.01.2000, Blaðsíða 5

4/2000 FEYKIR 5
Aðalforinginn og aldursforsetinn í „gufubaðsgenginu“ Sigurþór Hjörleifsson í
Messuholti.
meiddi sig. Ekki leið á löngu þar til eig-
endur skálans birtust, þannig að það var
orðið yfirfullt í skálnum. En við gisturn
þarna um nóttina og komum svo ekki
heim fyrr én daginn eftir.”
Farið í austurfjöllin
Og svo var það seinna atvikið sem var
sýnu verra?
„Það var um páskana í fyrra í þeirri
einmuna veðurblíðu sem þá var. Það
kom fjarskalega góður dagur, föstudagur-
inn langi. Ég smalaði saman mönnum og
við ákváðum að fara héma í austurijöllin.
Við vorum þónokkuð margir sem komu
saman og við fórum út í Hofsós og það-
an var lagt upp. Það var farið upp Ljóts-
staðadal og síðan út á fjallið þar, út á
Gusthnjúk upp af Höfðaströndinni, en
þaðan er ákaflega fallegt útsýni yfir fjörð-
inn og eyjamar. Síðan fómm við niður í
Hrolleifsdal og upp úr honum, upp á
fjallgarðinn aftur og yfir í Tungudal í
Stíflu og síðan út Stífluvatn og niður í
Fljót. Á Ketilási höfðum við smá ráð-
stefnu um ferðatilhögun og ákveðið var
að reyna að fara út í Héðinsfjörð. Það var
farið upp á Holtsdal og á Ólafsfjarðardal
upp í Sandskarð, en færið var svo þungt
upp brattann að það höfðu sig ekki nema
tveir sleðar upp í Skarðið. Þannig að
sýnilegt var að hópurinn kæmist ekki og
ákveðið var að snúa við og fara leiðina
úr Stíflu upp á Hákamba. Það var heitt í
veðri, glaðasólskin og logn og skyggni
eins og best getur orðið. Við höfðum los-
að um hjálmana og fötin í hitanum, en
reyslunni ríkari frá fyrra óhappinu þá
hafði ég vanið mig á að spenna vel á mig
hjálminn og benti Maríu dóttur minni að
gera það líka, en hún var með í för og sat
aftan við mig á sleðanum.
Á skætingsferð utan slóðar
Menn keyra svo niður Holtsdalinn og
þegar við komum niður af dalnurn og
leiðin lá ofan við Holtsásinn, þá er ég
með þeim síðustu í hópnum. Mér kemur
þá til hugar að það sé ekki nema sjálfsagt
að stytta sér aðeins leið og þetta hafi ver-
ið óþarfa krókur þama út fyrir og best að
renna sér beint niður að Helgustöðum.
Það er allt rennislétt af snjó þannig að ég
keyri svona skætingsferð og finnst í öllu
óhætt. Svo þegar ég kom niður í dalbotn-
inn, þá fann ég að ég fór upp á smáhæð.
þá hægði ég á mér af varúðarsemi, en
sem ég er kominn þama upp þá skiptir
það engum togum að ég sé allt í einu
opna ána fyrir framan mig. Þá stendur
þetta þannig af sér að áin er opin svona á
30 metra kafla og þeir sögðu mér það
seinna Fljótamenn að svoleiðis sé það yf-
irleitt á þessunt stað. Og það voru bara
sekúndubrot til að bregðast við og ég get
ekkert gert. Svo skiptir það engum togum
að sleðinn dúndrar þama fram af og við
með. Ég man að ég heyrði þennan þunga
dink þegar sleðinn lendir ofan í ánni og
ég ranka við mér þar sem ég ligg með
höfuðið niðri í ntölinni í ánni og hand-
leggurinn liggur mjög einkennilega út í
loftið og svaraði engum boðum þegar ég
reyndi að hreyfa hann.
Það líður svona hálf mínúta sem ég er
að átta mig, en ég missti aldrei meðvit-
und. Svo stóð ég upp og ég hélt að hand-
leggurinn hefði brotað, því þetta var
alltsaman tilfinningarlaust. En þegar ég
er nýstaðinn upp, þá heyrist smellur og
hann smellur í liðinn. Þá andaði ég léttar
en var vitaskuld hálfvankaður, enda lent
ég á hausnum ofan í grjótið.
Búinn að fá ákveðinn skóla
Það er auðvitað ekki minnsti vafi á því
að hjálmurinn bjargaði lífi mínu. Nú það
var svo heppilegt með dóttir mína að hún
slapp algjörlega ósködduð, en marðist
aðeins í andlitinu. En ef ég hefði ekki
passað mig að spenna hjálminn á Itana
áður en við lögðum af stað af dalnum, þá
er ekki að vita hvemig farið hefði, og
sjálfsagt hefur hún einnig haft skjól af
mér.
Svo komu félagarnir þarna að. Þeir
stummðu yfir okkur og svo var farið með
okkur niður í Helgustaði. Það var kallað
á lækni strax frá Siglufirði. Ég sagði fé-
lögum mínum að halda áfram sinni ferð.
Þeir fóru svo áfram, upp á Hákamba, og
svo kom einn og sótti okkur um kvöldið
og þetta fór allt betur en á horfðist.”
En þú ert búinn að eiga lengi í
þessu?
„Já já og í sjálfu sér bíð ég þess aldrei
bætur. Það virðist vera skaddaður axlar-
vöðvi og ég fór í aðgerð eftir þetta, en
það er útlit fyrir að handleggurinn verði
aldrei til neinna átaka, verði alltaf hálf-
ónýtur.
Þetta sýnir manni að það leynast alltaf
hættumar í þessari sleðamennsku, en ég
er svo sent ekkert hættur þessu. Menn
hætta svo sem ekki að keyra bíl þó þeir
lendi í árekstri og ég segi sem svo að
maður viti aldrei hvar óhöppin leynast og
geti allstaðar lent í slysi, jafnvel dottið
inni hjá sér heima og brotnað eða eitt-
hvað. Þetta kennir manni bara að reyna
að fara gætilega og ég tel mig vera búinn
að fá ákveðinn skóla í því.
- En eru aðstæður góðar hér í ná-
grenninu til að stunda þetta sport?
„Vélsleðamenn í Skagafirði em mjög
vel settir. Vesturfjöllin em ákaflega þægi-
legt og gott svæði. Austurfjallgarðurinn
er náttúrlega að sumu leyti miklu
skemmtilegra svæði, og hrikalegra en
jafnframt hættulegra. Og þangað eiga
ntenn ekki að fara nema í góðu veðri, því
þar er hættulegt að fara um ef skyggni er
slæmt. Þannig að við höfum héma bæði
gott og þægilegt svæði og annað héma
rétt hjá sem býður upp á miklu stórbrotn-
ara landslag.”
HEIMILISLÍNA B ÚNAÐARBANKANS
„Frá og með deginum í dag þurfum
við ekki að borga dráttarvexti“
Útgjöldum ársins er dreift í jafnar mánaðargreiðslur
- reikningarnir greiddir á réttum tíma
Áunninn lánsréttur með reglubundnum sparnaði gefur
nröguleika á hagstæðari lánum.
Félagar fá handhæga skipulagsbók og möppu
fyrir fjármál heimilisins. Auk þess eru
fjármálanámskeiðin á sérstöku verði fyrir félaga.
BUNAÐARBANKI
ÍSLANDS HF
Sauðárkróki, Hofsósi, Varmahlíð
RÁÐGJÖF OG ÁÆTLANAGERÐ
IF=T
Wk GREIÐSLUÞJÓNUSTA
VERÐBRÉFAÞJÓNUSTA
VERÐBRÉFAVARSLA
FJÁRMÖGNUNARLEIÐIR
FJÁRMÁLANÁMSKEIÐ
m
HEIMILISLÍNAN
- Heildarlausn á fjármálum
einstaklinga