Feykir - 03.05.2000, Side 4
4 FEYKIR 17/2000
„Kraftaverk að halda
keppnina ár eftir ár“
segir Eiríkur Hilmisson hljómsveitarstjóri dægurlaga-
keppninnar um framtak Kvenfélags Sauðárkróks
Ef að til væri smásaga með því skáldlega nafni, „Þegar lífi var
blásið í Sæluvikuna”, mundi hún væntanlega fjalla um það þegar
kvenfélagskonur á Sauðárkróki tóku sig til fyrir nokkrum árum og
endurvöktu Dægurlegakeppni Kvenfélags Sauðárkróks. A þessum
tíma var orðinn ansi lítill „sjarmi” yfir Sæluvikunni og hún varla orð-
ið nema nafnið tómt. En þá komu kvenfélagskonumar til skjalanna
og eins og einhver góður maður orðaði það „gáfu sparkið” sem dugði
til þess að hressa verulega upp á þessa gömlu menningar- og
skemmtivöku Skagfirðinga, og nú á seinni árum hafa síðan fleiri að-
ilar bæst við sem leggja lið fjölbreyttri dagskrá á Sæluvikunni. Að
margra áliti er samt dægurlagakeppnin hápunktur þeirrar dagskrár
Sæluvikunnar sem fram fer á Sauðárkróki og jafnast á við þá bestu
skemmtun sem í boði er í landinu.
Áhugi fyrir dægurlagakeppninni er
geysilega mikill og nú í ár gafst öllum
landsmönnum tækifæri á að senda lög í
keppnina, en það hefur verið mismun-
andi milli ára hvort keppnin er bundin
við þá sem tengdir eru norðvestursvæð-
inu eða allt landið og miðin. Að þessu
sinni bámst 66 lög í keppnina og eins og
vanalega valdi nefnd sérfróðra manna 10
lög sem keppa til úrslita. Og eins og
jafnan hefur það eitthvað síast út hverjir
þessir tíu lagahöfundar eru, en þeir koma
víðsvegar af landinu. Vitað er til þess að
í smærri byggðarlögum, sem eiga full-
trúa í keppninni, hefur myndast góð
stemming fyrir dægurlagakeppninni og
þaðan ætlar fólk að fjölmenna á Krók-
inn.
Einn er sá maður sem best þekkir
lögin sem keppa til úrslita og hefur séð
um útsetningu þeirra og annast hljóm-
sveitarstjórn. Það er frá kjallara húss í
Suðurgötunni á Sauðárkróki, sem ber
hið gamalkunna nafn „Nes”, sem Sælu-
vikutónarnir hafa borist að þessu sinni.
Þetta er þriðja árið sem Eiríkur Hilmis-
son annast hljómsveitarstjóm í dægur-
lagakeppninni og annað árið í röð sem
hann sinnir þessu hlutverki. Það sem
fylgir þessu starfi er m.a. samskiptin við
lagahöfundana, þar sem taugaspennan
getur verið mikil, sérstaklega hjá þeim
sem em að taka þátt í úrslitum keppninn-
ar í fyrsta skipti. Eiríkur var einmitt að
tala við einn þeirra í símanum þegar
blaðamaður Feykis kom í heimsókn í
Nes, og galgopaskapurinn í Eiriki var
samur við sig, enda á drengurinn ekki
Símtölin við dægurlagahöfundana geta stundum orðið nokkuð löng hjá
Eiríki, sérstaklega við þá sem eiga lag í úrsiitum í fyrsta skipti.
Það er úr kjaiiaranum í „Nesi“ í Suðurgötunni sem Sæluvikutónarnir
berast að þessu sinni.
langt að sækja hann, en hann er sonur
Hilmis Jóhannessonar gamaleikja- og
revíuhöfundar.
Þá fer að hitna í helvíti
„Og svo þegar búið er að flytja þitt
lag og þú heyrir þau næstu. þá kemur
væntanlega þessi nfstandi kvöl sem
margir lagahöfúndar þurfa að búa við, að
það er eitthvað flott við hin lögin sem þú
hefðir gjarnan viljað hafa í þínu lagi. Og
þér finnst kannski hin lögin miklu betri
en þitt. Þá fer nú að hitna í helvíti. En að-
almálið í þessu öllu er að við ætlum fyrst
og fremst að skemmta okkur þetta kvöld
og þið lagahöfundamir megið ekki taka
hlutina of alvarlega. Eg hef orðið var við
það á keppnum að mönnum hættir
kannski til að gera það, en það þýðir
ekkert og er bara til að eyðileggja kvöld-
ið fyrir viðkomandi.
Málið er að á þessari skemmtun em
Skagfirðingar væntanlega í talsverðum
meirihluta og þeir em þama komnir fyrst
og fremst til að skemmta sér. Það skipt-
ir þá í sjálfu sér ekki miklu máli, þó að
sándið í lögunum sé ekki geðveikislega
flott og útfærslurnar í kringum meló-
díumar neitt óskaplega stórbrotnar. Það
er bara þessi útgeislun sem fólk þarf að
hafa og samkomugestimir veita eftirtekt.
Svo þegar búið er að spila lögin þá
koma einhver skemmtiatriði, magadans
væntanlega og ég fer í hryggspennu við
formann kvenfélagsins. Eg hugsa að
meigi líkja hryggspennunni við gott
súluatriði”, segir Eiríkur og hlær. „Nei
nú er ég að fíflast. Við náttúrlega þekkj-
umst ekki neitt og þá þarf ég stundum að
taka það fram þegar ég er að fíflast”,
segir Eíríkur og þetta er búið að vera
nokkuð langt símtal og þau verða það
víst stundum við lagahöfundana, segir
Eiríkur.
Ekki sömu gömlu karlarnir
Það versta við þessa keppni er að
þurfa að skilja allan þennan fjölda laga
eftir, þetta árið 54 lög. Það erfull ástæða
til að hvetja lagahöfunda til að vera með
áfram og láta ekki hugfallast. En það er
eins og einhver vitur maður sagði í fyrra.
Það væri réttast að stofna aðra keppni
fyrir þá sem komust ekki að í úrslitunum.”
Aðspurður segist Eiríkur vera með
valinkunna snillinga með sér í hljóm-
sveitinni, en ekki þessa sömu gömlu
kalla, eins og einhver spurði hann um á
dögunum.
„Það er stórvinur minn og einn mesti
trommuleikari Islandssögunnar Kristján
Oskar Baldvinsson. Á hljómborðið leik-
ur Birkir Lúðvik Guðmundsson. Síðan
skilst mér að sé búið að sameina Skag-
ann öðrum sveitarfélögum í Skagafirði
og því er bassaleikarinn þaðan, ættaður
frá Ketu, mjög hæfileikarríkur drengur,
Sigurður Bjömsson að nafni, sem leik-
ur á allt upp í sex strengja bassa.
Það minnir mig á sögu af ungum
dreng frá Sauðárkróki, Úlfari Haralds-
syni, þegar hann fór út í heim að læra á
sitt hljóðfæri. Þegar hann var búinn að
vera átta ár í burtu og nýkominn í sum-
arfrí frá Kalifomíu í Bandaríkjunum, þá
var það einmitt gamall Skagamaður
sem hitti hann á fömum vegi á Króknum
og spurði „Úlli minn hvar í ósköpunum
hefur þú verið allan þennan tíma?”. Nú
ég er búinn að vera úti í löndum að læra
á mitt hljóðfæri, bassagítarinn, sagði
Úlfar. Þá leit Skagainaðurinn með undr-
unarsvip á drenginn og sagði. „Hvað
segirðu allan þennan tíma og ekki nema
fjórir strengir í bassanum”.
Bara þetta eina kvöld
Þessi dægurlagakeppni er í raun heil-
mikið fyrirtæki og miklu stærra dæmi en
almenningur gerir sér grein fyrir. Það má
segja að það sé kraftaverk hjá kvenfélag-
inu að halda 'keppninni úti ár eftir ár.
Þama koma að mjög margar hendur og
leggjast á eitt. Það er mikil fyrirhöfn að
gera öllum til hæfis og búa til þessa
skemmtun sem dægurlagakeppnin er.
Og það er bara þetta eina kvöld sem
keppnin hefur til að standa undir sér og
síðan sala á geisladiskunum með lögun-
um. Ólíkt því sem t.d „sjóv” á Broadway
eða leikhúsin hafa þar sem em fjöldi
sýninga.