Feykir - 11.10.2000, Blaðsíða 4
4 FEYKIR 34/2000
„Hér er miklu rólegra og í)ölskylduvænna
umhverfi en í höfuðborginni“
Knattspyrnukonan og þjálfarinn Vanda Sigurgeirsdóttir er flutt heim á Krókinn
Við ætluðum að flytja út og búa þar í nokkur ár, maðurinn minn
var á leið í nám, en þá kom þessi litla stúlka í magann, og áætlunin
breyttist, þannig að við ákváðum að flytja á Krókinn. Það er notalegt
að vera nálægt mömmu og pabba og fjölskyldunni. Við verðum hér
í rólegheitum með tvö lítil böm, enda er ekki hægt að segja annað en
hér sé miklu fjölskylduvænna umhverfí en í höfuðborginni”, segir hin
kunna íþróttakona Vanda Sigurgeirsdóttir, sem hefur snúið heim á
Krókinn að nýju eftir einstæðan og frækinn knattspymu- og þjálfara-
feril. Líf Vöndu hefur tekið miklum breytingum núna síðustu miss-
erin, en ekki eru mörg ár síðan hún var á fullu í boltanum og síðasta
sumarið sem hún var við þjálfun var reyndar fyrrasumar, ‘99, en þá
gerði hún KR-inga að íslandsmeisturum. Þá var Vanda reyndar byrj-
uð í bameignum, hún og maður hennar Jakob Frímann Þorsteinsson,
starfsmaður atvinnuþróunarfélagsins Hrings í Skagfirði, eignuðust
soninn Þorstein Muna í nóvember ‘98 og nú í júlímánuði bættist síð-
an við dóttirin Þórdís Dóra.
„Inná með Vöndu” var einhvem tíma
kallað þegar meistaraflokkur karla hjá
Tindastóli var að leika í úrslitakeppni Is-
landsmóts í knattspymu, enda var Vanda
þá búin að leika með fimmta, fjórða og
þriðja flokki drengja í Tindastóli. Vanda
fékk snemma mikinn áhuga á knatt-
spyrnu, en á þeirri tíð voru stelpur al-
mennt ekki að leika sér í fótbolta, þannig
að Vanda þuifti að vera með strákunum.
Þeim fannst það reyndar ekkert tiltöku-
mál, enda gaf hún þeim ekkert eftir.
Það var síðan eftir að Vanda fór til
náms í MA að hún byrjaði að spila með
kvennaliði, þá 17 ára gömul. Það var lið
KA sem þá lék í annarri deild.
„Við komumst í úrslit, en náðum
ekki að vinna okkur upp um deild,
þannig að ég ákvað að slá til að fara að
spila með Akurnesingum í 1. deild, en
þeir vom þá að byggja upp öflugt lið og
gullaldartímabil framundan. Þama var
ég farin að setja stefnuna á að komast í
landsliðið. Þetta var sumarið ‘83 og
þetta sumar komumst við í úrslit í Bik-
arkeppninni, en náðum ekki að vinna
lengi vel meðan ég var á Skaganum, en
við vomm líka í úrslitum ‘84, ‘85, '87
og ‘89 og náðum þá loks að vinna „bik-
arinn”. En fslandsmeistarar urðum við
áiið eftir að ég kom á Skagann, ‘84 og
síðan ‘85 og ‘87.”
Söfnuðu fyrir göllunum
Vanda segir að það hafi verið mjög
skemmtilegt að vera á Akranesi í þeim
mikla áhuga sem þar er í bænum fyrir
fótboltanum. - En fengu stelpumar eins
mikla athygli og karlaliðið?
„Það var fylgst vel með okkur í bæn-
um þegar okkur gekk þetta vel, en það
var ekkert umstang í kringum okkur
eins og strákana og reyndar var þetta
líka gullöld hjá þeim á þessum tíma,
gekk rosalega vel. Við þurftum t..d eitt
vorið man ég að safna okkur fyrir utan-
yfirgöllum. Það gerðunr við með því að
skiptast á að rekja bolta frá Reykjavfk
og upp á Skaga og söfnuðum áheitum.
Það var nú líka frægt þegar bæði
kvenna- og karlaliðið var að fara að
keppa á sama tíma og við fómm í sömu
rútunni út á flugvöll. Þar vom þeir
leiddir inn í veislusal þar sem þeirra
Epson-deildin í körfubolta
Tindastóll - Valur
fimmtudagskvöld kl. 20
Tindastóll - ÍR
sunnudagskvöld kl. 20
Komið og hvetjið Tindastól
til sigurs!
Vanda Sigurgeirsdóttir með yngsta fjölskyldumeðliminn, Þórdísi Dóru
sem fæddist í júlímánuði.
adidas
biðu kræsingar, en við gátum bara
„keypt okkur karamellur á sjoppunni.””
Haustið ‘87 lá leið Vöndu til Gauta-
borgar í Svíðþjóð og þar dvaldi hún við
nám fram á mitt sunrar ‘89. Námið var
undirbúningur fyrir leiðbeinendur í
tómstundastörfum og ytra lék Vanda
með íyrstudeildarliðinu GAIS.
„Þetta var mjög skemmtilegur tími
og þama lék ég með og á móti mörgum
af bestum knattspymukonum Svíþjóð-
ar. Ég gerði þama líka hlut sem átti eft-
ir að gagnast mér vel, ég skrifaði niður
allar æfingamar hjá þessu félagi.
Þegar ég kom heim, um mitt sumar,
kláraði ég tímabilið með Skagamönn-
um, en þar sem ég réðst til starfa í fé-
lagsmiðstöðinni Árseli flutti ég mig um
set í höfuðborgina og byrjaði þá að æfa
og leika með Breiðabliki. Þá var í upp-
siglingu mikið siguilímabil hjá því fé-
lagi, sem hafði reyndar fallið niður um
deild þama skömmu áður. Við urðum
íslandsmeistarar '90, ‘91 og ‘92. Svo
tók ég við þjálfun liðsins fyrir tímabil-
ið '94 og þá urðum við íslandsmeistar-
ar þrjú ár í röð. Eftir tímabilið ‘96
bauðst mér svo það ögrandi verkefni að
taka við þjálfun kvennalandsliðsins og
ákvað þá að leggja skóna á hilluna og
hætta að spila. Ég var svo með landslið-
ið ‘97 og ‘98 og tók þá við þjálfun KR-
liðsins.”
Betra „rekord“ en Gaui
- En má ekki búast við að hér verði
sóst eftir kröftum þínum, bæði hvað
varðar þjálfunina og vinnu með ung-
lingum í félagsmiðstöðvum?
, Jú það kæmi mér á óvart ef svo yrði
ekki, en ég er náttúrlega í fæðingarorlofi
núna og verð það á næstunni.”
- En menn voru nú að nefna það í
sumar þegar hvorki gekk né rak hjá
karlaliði Tindastóls í fyrstu deildinni,
hvort að væri ekki rétt að fá þig sem
næsta þjálfara liðsins?
„Já en þó að menn séu kannski að
tala svona að fá konu til að þjálfa meist-
araflokk karla, þá er ég ansi hrædd um
að þeir þori því ekki þegar á hólminn er
komið. Þetta er eitt af þeim störfum í
þjóðfélaginu þar sem kona hefur aldrei
fengið tækifæri. Ég veit reyndar til þess
að kona hefur þjálfað karlalið bæði í
Noregi og á Ítalíu með ágætis árangri.
Og héma á enginn þjálfari eins gott
„rekord” og ég, fjögur ár sem þjálfari
félagsliðs, og öll árin íslandsmeistari.
Ekki einu sinni Gaui Þórðar getur stát-
að að því að hafa aldrei brugðist að skila
íslandsmeistaratitli. Vissulega væri það
rnjög ögrandi verkefni að takast á við
þjálfun meistaraflokks karla og það er
það eina sem ég á eftir að prófa í
þjálfuninni. Og mér fínnst það í raun-
inni lélegt að ég er ekki metin af hæfi-
leikunr mínum og kunnáttu, heldur út
frá kynferði. Ég er sannfærð um að ég
kann alveg eins mikið í þjálfun og karl-
amir. Ég hef sótt alveg sörnu námskeið
og þeir, og er ábyggilega alveg jafn
greind og þeir. En þó mér þyki gaman
að þjálfa stelpumar, þá fyndist mér það
stórkostlegt tækifæri, t.d hjá félögum í
neðri deildum að ráða kvennmann sem
þjálfara karlaliðsins. Fyrir utan það að
það yrði mjög góð auglýsing fyrir við-
komandi félag”, segir Vanda Sigurgeirs-
dóttir.