Feykir - 20.12.2000, Blaðsíða 5
44/2000 FEYKIR 5
„Alltaf ljósrautt
yfir Borðeyri“
Baldur Daníelsson á Blönduósi
rifjar upp jólaminningar
Baldur Daníelsson og kona hans Ragnheiður Árnadóttir taka á móti júgóslavnska
flóttafólkinu sem kom til Blönduóss, en þau voru meðal stuðningsf'jölskyldna.
, Jólastemmning, ekki síður á
aðventunni, er hluti af mínu
rómantíska æði, eins og Þór-
bergur hefði kannski sagt”,
segir Baldur Damelsson úti-
bússtjóri Islandsbanka á
Blönduósi. Baldur segir að í
minningunni standi það mjög
ofarlega þegar hann átti
heima frá 6-9 ára aldri á
Borðeyri við HrútaQörð, og
einnig þegar fjölskyldan bjó í
tvö ár á Súðavík, árin tvö áður
en snjóflóðið féll, en Ragnheið-
ur Ámadóttir kona Baldurs
er frá Súðavik Baldur varð
góðfúslega við beðni Feykis
um að taka saman nokkra
punkta tengda jólunum.
„Hjá mér er alltaf ljósrautt
yfir minningunni frá Borðeyri,
enda segi ég að það sé alltaf sól
og blíða í Hnítafirðinum, þræti
fyrir allt annað. Reyndar var oft
dimmt á Borðeyri yfir vetrar-
tímann þegar ég átti heima þar.
Þá var ekki búið að leggja raf-
magn niður á eyrina og mig
minnir að við höflim fengið ljós
frá diselmótor í kaupfélaginu.
Klukkan hálf tólf á kvöldin
blikkuðu ljósin þrisvar áður en
rafmagnið fór”, segir Baldur
þegar hann minnist Borðeyrar-
áranna.
„Ymsir siðir festast í sessi.
Sérstaklega hin seinni ár. Þegar
við fluttum á Blönduós 1985
hafði hvorugt okkar hjónanna
smakkað laufabrauð. Mér
fannst það eins og ég gæti í-
myndað mér að steiktur bylgju-
pappi bragðaðist. Nú í dag
steikjum við okkar laufabrauð
eftir uppskrift frá vinkonu okk-
ar hér í bæ, henni Immu Karls.
Og enn hef ég ekki smakkað
laufabrauð sem „toppar” það
eins og sagt er.
Þrátt fyrir að skata á Þorláks-
messu væri ávallt á heimili for-
eldra minna, þá var það ekki
fyrr enn á Þorláksmessu 1993
að ég lét þennan þjóðarrétt inn
fyrir mínar varir, á heimili
tengdamóður minnar í Súðavík.
Síðan er það árviss viðburður að
við komum saman nokkrir Súð-
víkingar hér í sýslunni og fjöl-
skyldur þeirra og eigum saman
glaðlega stund yfir vestfirskri
sötu.
Forréttindi að alast upp
í kjarnafjölskyldu
Ég er svo lánsamur að eiga
stóran systkina hóp, sjö systkini
sem öll eru yngri en ég og eru
þrettán ár á milli mín og þess
yngsta. Þannig að það var oft líf
og fjör á heimili foreldra minna
í Kópavoginum á uppvaxtarár-
um okkar. Oft var ansi erfitt að
finna sér griðastað ef að maður
vildi fá að vera friði, en alltaf
átti ég j)ó víst næði inni hjá
móðurömmu minni, en hún bjó
alla tíð á heimili foreldra minna
eftir að þau hófu búskap. Og
þegar ég lít til baka þá finnst
mér að það hafi verið forréttindi
að alast upp í daglegri návist
ömmu.
Mér eru nokkuð minnistæð
jólin þegar að ég var sextán ára.
Að venju var fullt af fólki á Þor-
láksmessu í skötu hjá pabba og
mömmu. Þó að við værum ell-
efu í heimili, þá munaði ekkert
um nokkrir bættust við og alltaf
mættu föðurafi og amma mín
og oft ættingjar úr Reykhóla-
sveitinni eða Geiradalnum.
Þessa Þorláksmessu voru gest-
imir að mig minnir fleiri en oft
áður, auk þess sem að systkini
mín voru með líflegra móti. Að
auki sveif svo yfir þessi við-
bjóðslegi skötufnykur, sem að
smaug um allt húsið inn í hvem
krók og kima. Úti var leiðinda
veður, ekki hundi út sigandi eins
og sagt er.
Kirfilega varðveitt í
minningunni
Að koma inn til ömmu var
eins og koma inn í annan heim.
Hávaðinn í húsinu varð eitthvað
svo íjarlægur og tifið í prjónun-
um hennar hljómuðu sem ljúf
músík og skötupestin varð að
skötulykt inni hjá henni. Loks-
ins friður og áður en ég vissi af
sat ég á gólfinu fyrir framan
rúmið hennar með hespu á
höndunnum, sem hún vatt upp í
hnikil á meðan við ræddum um
lífið og tilvemna og hvers ég
ætti eiginlega að gjalda að eiga
svona mörg systkini og þau öll
yngri en ég. Ég dvaldi inni hjá
ömmu drjúglanga stund og allt
í einu komu jólin. Jólin heima
komu alltaf að mér fannst á Þor-
lák og alltaf á sama tíma, þegar
mamma fór að sjóða hangikjöt-
ið og pestin af skötunni hörfaði
undan ilminum af hangikjötinu.
Þegar að ég kom fram hafði
hangikjötsilmurinn meira að
segja slegið á hávaðann það
mikið að viðkvæmri unglings-
sál var ekki lengur nein hætta
búin.
Þetta aðfangadagskvöld
borðuðu afi og amma og föður-
systir mín og föðurbróðir líka
með okkur þannig að við vomm
fimmtán sem settumst að borð-
um í eldhúsinu um kvöldið.
Mamma og amma röðuðu
matnum á borðið og mér fannst
það taka óratíma, þó kom að
lokum að þetta virtist allt vera
orðið eins og það átti að vera.
Mamma stóð við borðendann
og leit yfir eins og hún vildi vera
viss um að allt væri á sínum
stað og þá gerðist það sem ég
man ekki eftir að hafi oft kom-
ið fyrir í mínum uppvexti, að
það varð steinhljóð í eldhúsinu.
Allir sátu hljóðir og biðu, biðu
eftir því að mamma segði gjör-
ið þið svo vel. Og þar sem að
ég sat og beið eins og allir hinir
varð mér litið yfir hópinn, allir
voru í sínu fínasta pússi og allt í
einu helltist yfir mig jjessi til-
finnig, sem ég hef ekki losnað
við síðan, hvað ég væri nú
heppinn að eiga öll þessi systk-
ini já að eiga yfirleitt svona stóra
fjölskyldu, þetta væru í raun for-
réttindi. Þetta andartak hefur
sennilega ekki varað nema í
nokkrar sekúndur, en það er
hins vegar kirfilega varðveitt í
minningunni.
Taka frá tíma fyrir sína
Og ennþá óskar maður sér af
og til suður í Kópavog í stóran
systkinahóp, sérstaklega í kring-
um jólin. Og þó að foreldrar
mínir búi nú tvö í tveggjaher-
bergja íbúð þá voru mætt rúm-
lega tuttugu manns þar á Þor-
láksmessu í fyrra til þess að
borða skötu. Á sama hátt verð-
ur mér hugsað vestur í Súðavík
á jóladag, en þá veit ég að á
heimili afa og ömmu konu
minnar eru samankomin öll
þeirra böm og barnaböm sem
tök hafa á. Það er ekki hvað síst
um hátíðimar sem fólk á að taka
frá tíma fyrir sig og sína, hægja
aðeins á og missa af öllum þess-
um viðburðum út um allan bæ
og hlúa þess í stað að samband-
inu við þá sem standa því næst.”
Karlakórinn Heimir
óskar Skagfirðingum og öðrum
velunnurum gleðilegra jóla
ogfarsœls komandi árs.
Þökkum frábœrar viðtökir á
tónleikum kórsins á árinu
sem er að líða.
Við minnum áþrettándafagnað
kórsins sem haldinn verður
íMiðgarði, /augardaginn
6. janúrkl. 21.00
Fjölbreytt skemmtileg dagskrá.
Rœðumaður kvöldsins:
Guðni Ágústsson
landbúnaðarráðherra
Nánar auglýst síðar.
Hljómsveit Geirmundar
leikur fyrir dansi
að lokinni skemmtun.
Heimisfélagar