Alþýðublaðið - 29.10.1924, Blaðsíða 2

ALÞYÐUBLAÐIÐ
5
BannlOgin.
Magnús Magnússon cand. jur.,
sem nú er farinn að gefa út
blað hér í bænum, var um tíma
fulltrúi bæjarfógeta, og má því
ætla, að hann hafi melrl kunn-
lelka en almenningur á löggæzlu-
málum.
Það eru þvl éftlrtektarverð
ummæll, sem hann fer um gæzlu
bannlaganna 25. þ. m.
Þau hljóða svo:
>Er það líka kunnugt SHum,
sem nokkuð til þekkja hér f bæ,
að leynisalar áfengis eru drelfðlr
um allan bæ, og sumir þeirra
hafa jafnvei selt átengi í 8 — 10
ár og það ékki hvað mimt til
embœttismama bœjarim1) og heldrl
manna að þvf, er sagt er, án
þess, að lögreglan hafi nokkru
sinni haft hendur f hári þeirra.<
Að vfsu hefir likt þessu oft
vaiið sagt áður, en þarna kemur
maður fram beint úr embættis-
starfi fyrir bæj trfógeta og segir
lulium hálsi, að leynlsálarnir hafi
selt áfengið >ekkl hvað minst tll
embættlsmánna bæjarins<, og er
ólfkiegt, að svo sé að orði kveðið
út f loftlð.
En eftlr þessi ummæli verður
skiijanlegt hlrðuleyslð, sem verið
hefir um gæzlu bannlaganna.
Það er ekki von, að embættis-
mennirnir, sem kaupa af launsöl-
unum, geri sér fár um að hafá
hendur f hári þeirra, sem þeir
eru sjálfir háðir.
Höfundur ummælanna kemst
ekki hjá því að sjá, að hér er
um mikia spiilingu að ræða;
hann kennir bannlögunum nm
það af þvf, að hann vill fá þau
afnumin, og hann sér þvf vitan-
Iega ekki önnur ráð til uppræt-
ingar spliiingunni en afnám
banniaganna.
En aliir sjá, að þetta snýr al-
veg ötugt. Spillingin er ekki
bannlögunum að kenna, heidur
þvf, að embættismennirnir hafa
verið splltlr af drykkjuskap eða
öðru áður en bannlögin komu til.
Ósplltur en bættismaður myndi
aldrei leggjtst f mök við lög-
brjóta, hversu mótfallinn sem
hann væri lögunum.
1 BEBBHBEaaBBBramasæaHHmmsEH m
| Skófatnaöur
nýko minn.
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
Karlmannaskór, Chevraux randsaumaðir.
Do. stfgvél, boxcalt, verulega sterk,
Do. inniskór úr skinni og fióka, margar tegundir.
Do. skóhlffar, ágæt tegund.
Kven-lunískór með cromleðursbotnum.
Do. úr flóka, margar tegundir, góðar og ódýrar.
Kven-skóhlífar íyrir háa og iága hæla.
Barnastígvél, chevraux, avört og Ijósgul.
Smábarnaskór og stígvél, ýmsar gerðlr.
Barnaskóhtífar, allar stærðir.
Skóhlífar með gráum sléttum botnum á fullorðna og ungiingá.
Lelkfimlsskór, allar stærðlr, gráir og hvftir.
©úmmístígvél: karla, drengja, ungíinga og barna, og
margt fleira. Alt af eitthvað nýtt með hverri ferð.
Sköverzlim B. Stefánssonar,
Laugavegl 22 A. Sfmi 628.
mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
Ráðið til upprætingar splllng-
unni llggur þvf beint vlð. Það á
að uppræta það, sem apllt er,
svo að það spiili ekki frá sér,
og það eru þessir embættlamenn,
sem eftir ofangreindum ummæl-
um eiga viðskiítl við lögbrjóta.
Þá þarf að drága fram i dags-
ljósið og losa embættin við þá
og skipa aðra óspllta menn f
staðlnn.
Það er rétta aðferðin, og væri
henni beitt, væru lfka alljr bann-
lagabrjótar bráðlegá úr sögunni.
Hitt, áð afncma bannlögin, er
bein leið til meiri og viðtækari
splllingar og stefnir þar á ofan
beint tll lagaieysis. Spiltu em-
bættismennirnir myndu óðara
komá sér í samneyti vlð brjóta
annara laga, sem þeim væri illa
við, og eftir afnámsreglunni yrði
i að afnema þau af því, að þau
i væru brotin, og embættismenn-
irnir væru riðnir við lögbrotin.
Svona myodi ganga koli af koili,
unz lagaiaust væri orðið, því að
seint myndl koma að iögum, sem
engi. n sæi sérávlnning að b^jóta
og spiltnm embættlsmönnum væri
' ekkl sama um.
Sú leið er ófær ölium nema
þeim, sem viija gera þjóðina að
síðl- usum skríi,
I
8
8
I
Alþýðublaðlð
kemur út á hverjum virkum degi.
Afgreiðila
við Ingólfsitrœti — opin dag-
lega frá kl. 9 árd. til kl. 8 síðd.
Skrifitofa
á Bjargarstíg 8 (niðri) öpin kl.
91/*—10>/i árd. og 8—9 síðd.
S í m a r:
633: prentsmiðja.
983: afgreiðsla.
1294: ritstjórn.
Verðlag:
Askriftarverð kr. 1,0C á mánuði.
AuglýBÍngaverð kr. 0,15 mm. eind.
l
I
1
I

Það má vel vera eftir hoifum,
að burgeisar, seldir og spiftir
embættismenn og svo kallaðir
>heldti menn<, vllji það, en al-
þýða vill, að íalendÍDgar verði
siðtáguð menningarþjóð. Hún
hiýtur því að skipa sér um að
helmta bæði vegná sín, þjóðar-
innar og óspiltra embættismanna,
svo að þeir fái að njóta sín og
liggl ekki undir óorði hinna, að
splltu embættismennirnir sé«
1) Auðkent hár.