Alþýðublaðið - 30.10.1924, Blaðsíða 3

t
a &Þ&fmmAmÐ
um þútur ma sam komlð er, og
er sagt, að eins og nú stendur
aéu hvorir tveggja svo leiðir á
öliu saman, að stjórn útgáfufé-
lagsins sjái ekkl aðra lelð út úr
,öngþveitinu en að reyna að seija
blaðið, ef hægt væri að iosna
við það án verulegs fjártjóns.
Áð vísu eru ekki mlklar líkur
ti), að það takist, því að útgef-
endum þykir að blaðinu hafi
mjög hnignað að áliti síðasta
mlsserið, sem að líkindum lætur.
SjO landa sýn.
(Frh.)
Hanaborg er borgriki; þ. e. borg-
in er fullvalda og sjálfstætt ríki
í málefnasambandi vifi hin þýzku
ríkin innan sámbandsrikisins þýzka.
Borgríkinu, sem nokkur þorp í
nágrenninu teljast til auk sjálfrar
borgarinnar, er stjórnað af borgar-
þlngi 160 manna (BtlrgerEchaft),
öldungaráði 18 manna (Senat) og
tveim borgarstjórum, sem kosnir
eru tii eins árs í senn af öldunga-
ráöinu og úr því. Hafa jafnaðar-
menn nú meiri hluta í borgar-
þingi og öldungaráði, og annar
borgarstjórinn er úr þeirra flokki.
>Hamburg ist eine schöne Stadt<,
syngja Hamborgarbúar. Ér þar
mikið af skrautlegum og skemti-
legum skógargörðum og trjðgöng-
um. Eykur það mjög fegurð borg-
arinnar, að gegn um hana fellur
áin Alster, myndar tvö lón nærri
miðborginni, og eru þar miklar
skemtibátasiglingar um, og fellur
síðan í síkjum milli húsa út í
Elflna. Úr Elfli ai ganga og síki
inn á milli húsí ana,! og er á þeim
alla jafna krök , af amábátum. í
elzta hluta bor; arinnar eru mörg
gömul og fornft eg hús og þröng-
ar götur, og ær það borginni
einkennilegan u drasvip, þar sem
gömlu húsin sn a skökkum gömlu
göflunum út ; 5 breiðum nýju
götunum með nýlegum stórhúsum
á hina hliðina. áikið er af fögrum
stórhýsum, göm um og nýjum, í
borginni, ráðhús, kirkjur, safnahúa,
nýr háskóli, br tkahús og verzl-
unarhús alls k< oar, og til þess
að greiða fyrir viðskiftum liggja
rafmagnsbrautir alla vega og hring-
braut umhverfis t orgina ýmist ofan-
eða neðanjarðar, Yflrleitt er stór-
mannlegur my dabragur á allri
borginni, og er því miður ekki
rúm að lýsa þv hór nánara, held-
ur látið hér ata ar numið að sinni
í von um, að skárra sé en ekki
það, sem komit er. (Frh.)
Frá Danmörku.
(Tilkynning frá sendiherra Dana.)
Atvinnurekendafélagið sagði
upp ýmsum af þeim kaupgjalds-
samningum 25. þ. m., sem ganga
úr gildl 1. fehr. 1925, sér&taklega
hvað snerti járn-, tóvinnu- og
byggingar-iðn, og nær uppsögnln
til nálægt 100000 verkamanna.
Formaður atvlnnurekendátélags-
ins, Langkjær prentsmiðjustjóri,
segir, að uppsögn þessi orsakist
ekkl af nelnum deiluatriðum,
heldur sé hún að eins til þess
gerð, að atvinaurekendur hafi
I
frjálsar hendur við væntaniej/a
samninga i vor.
Daask-þýzku samningarnir u a
skóiamálin i landamærahéruðu: a-
am, sem byrjuðu 14. október,
enduðu samkv. opinberri tilkynn-
ingu utanríkisráðuneytisins 23.
þ. m. Hefir í samningum þessum
komið fram vinsamlegur skiln-
ingur beggja aðiija og umræð-
urnar orðið til þess, að auka
þekkjngu beggja á málinn.
Sjóður >Polyteknisk Lærean-
stalt< fyrir >teknisks< efnafræol
hefir efnt til samkeppn-i fyrir
Dani og Isiendinga um eitirfas>
andi verkefnl: >Möguleikarnir á
því að reka >teknisk-kemiskan<
iðnað meiri en verlð hefir í sam-
bandi við fiskveiðar Dana og
Islecdinga, álit um, hvernig sam-
vinnu mllll útgerðarlnnar og iðn-
aðarins skull háttað, og tillögur
um fyrirkomulag verksmiðjanna
eða stöðvanna<. Ti! verðlauna
fycir bezta svarlð eða beztu
svörin veitir sjóðurinn alt að
4000 krónum. Svörln eiga að
vera komln fyrlr 1. nóvembsr
1926. Sjóðurinn hefir sent at-
vinnumálaráðaneytinu umsókn um
fjárveitingu til að bæta við verð-
iaunin.
Dansk-ís!enzk% félagið hélt
fyrsta fund sinn á þessum vetri
að viðstöddum svo mörgum gest-
um, að samkomusalurinn var
fullskipaður.
Nætarlæknir í nótt er Ólafur
Þorsteinsson, Skólabrú, sími 181 i
Dan Griffiths: H&fuðóvinurinn
• ...
Það eru þessir menn, sem bera ábyrgiiina á þvi, aö
þessu skipulagi er haldið áfram.“
En þaimig hefir þettá æfinlega verið. Bakari nokkur
vitnaði á móti Francesko Ferrer, uppelc'iifrömuðinum
spæmka, sem skotinn var, ásakaður um villutrú 0g
uppreist. Þegar unnið var að þvt að gsfa þrælunum
i Amerlku frelsi, voru það ekki þrtElaeigendurnir,
sem beittu áhrifamestu mótspyrnunni, nó heldur
prestar falsaðra trúarbragða, þó að þeir héldu margar
samkomur til þess að verja þrælahaldið. Þrælarnir
sjálfir voru hættulegustu andstæöingarnir- Þeir skildu
þetta ekki. Þeir höfðu aldrei frelslð þe,kt. Þá langaði
ekki til að vera frjálsir. „Massa“ (0: húsbóndinn) var
svo góður við þá!
Og ivo er það þann dag 1 dag. Harðntjórarair gera j
ekki menn aS þrælum. Það eru þrælarnir, lem gera
menn að haiðstjórum. Er oss ekki oft sagt: Alþýðn
manna liður vel; — að minsta kosti er hun ánægð.
En það er e inmitt þessi dýrslega ánægja, þessi vel-
liðan, sem eagin velliðan er, sem vér viljum lýsa i
bann. Vér v ljum vekja almenning til meðvitundar
um ánauð sina. Vér viljum gera hana óánægða með
ástandið, efi) s 0g það er. Vér viljum sjá hina vinn-
andi menn, ttóra og djarfa, með miklar þarfir og
háar kröfur. Vér viljum sjá þá vitra, skynsama og
einbeitta. Vér viljum sjá þá með augun opin. Vér
viljum láta þá óska eftir hærri tekjum, atvinnuleys-
istryggingum, prýðilegum heimilum, fleiri tömstund-
um, meiri m snningu og ágætara lífi i hinni fylstu
merkingu þéss orðs. Vér viljum láta hinn vinnandi
lýð þrá hina háleitu gleði þess heims, sem reistur er
á réttlæti. En um fram alt viljum vér láta bana
vinna að þvi aö stofmetja slikan heim.