Feykir - 28.09.2005, Blaðsíða 6

6 Feykir 36/2005
Jón Bjarnason skrifar
Einkavæddur Landssími sýnir íbúum
á Blönduósi og Siglufirði klærnar
Miðvikudaginn 21. sept, komu fulltruar nýrra eigenda
Landssímans (Símans) til Blönduóss þar sem
starfsmönnum þjónustustöðvarinnar var tilkynnt, að
þeim væri sagt upp störfum og starfstöðinni lokað frá
og með 1. nóv. n.k. Áfram var haldið til Siglufjarðar
með sama boðskap, uppsögn og lokun.
Nú er það arðsemiskrafan og
gróðinn til nýrra eigenda, sem
ræður för í rekstri fyrirtækisins
en ekki skyldurnar við
samfélagið. Einkavæðing
almannaþjónustunnar bitnar
ávalt harðast á landsbyggðinni.
En það eru ekki aðeins störfin
og nærþjónustan sem tapast
heldur hverfur mikilvægur
lilckkur í samþættu tækni-
samfélagi, sem staðir eins og
Blönduós og Sigluijörður eru
mjög viðkvæmir fyrir.
Hefur einkavæddur Sími
engar staðbundnar skyldur við
samfélagið?
Á Blönduósi hefur um
áratugi verið rekin þjónustu-
stöð Landssímans, sem hefur
sinnt allri símavinnu í Austur-
Húnavatnssýslu og þjónustað
símnotendur með nýlagningu
og viðhaldi sírna og annars
fjarskiptabúnaðar.
Þá hafa starfsmennirnir
einnig sinnt eftirliti með
sendistöðvum útvarps og
sjónvarps á svæðinu. Á Siglu-
firði endurtók sagan sig en þar
var tveim tæknimönnum sagt
upp og starfstöðinni lokað. Er
nú einangrun á Siglufirði og
fábreytni starfa næg fyrir. Með
lokun þessara stöðva verður
atvinnulífið fáskrúðugra eftir.
Starfsmenn með sérhæfða
menntun á þessum stöðum
hlaupa ekki svo glatt í önnur
störf á sínu sviði.
Nærþjónusta af þessu tagi
skiptir gríðarlega miklu rnáli
fýrir íbúana og atvinnulífið og
styrkir samkeppnishæfni
byggðarlagsins og fyrirtækj-
aiina að ekki sé minnst á
öryggið sem er af því að hafa
þjónustuna nærri. Bilanir
verða oft helst þegar síst skyldi.
Hvar verður borið næst
niður?
Vinstri grænir börðust
gegn einkavæðingu og sölu
Landssímans
Landsíminn hefur núverið
einkavæddur og seldur. Mikill
meirihluti þjóðarinnar var
andvígur þessari sölu, vildi að
þjóðin ætti Símann. Vinstri
grænir vöruðu við sölunni.
Síminn er grunnþjónusta sem
á að vera að vera í opinberri
eigu og styrk fyrirtækisins átti
að nota til að byggja upp öflugt
fjarskiptakerfi þar sem íbúar
alls landsins sætu við sama
borð óháð búsetu. Reynsla
annarra þjóða af einkavæðingu
tjarskipta þýðir lækkað þjón-
ustustig í dreifbýli og hærra
verð. Ekki var Síminn rekstr-
arbaggi, hann skilaði mörgum
miljörðum króna í arð til
ríkisins árlega.
Krefjumst þess að lokunin
verði dregin til baka.
Nú er Síminn seldur og
mörgum finnst stoða lítið að
mótmæla. Enn vantar rnikið á
að fjarskiptasamband sé
fullnægjandi víða um land,
nær hefði verið að byrja á að
efla þjónustuna.
En er þetta skynsamlegt frá
viðskiptasjónarmiði að byrja á
að skera niður þjónustuna og
vikja sér undan samfélags-
ábyrgð í atvinnulífi staða eins
og Blönduóss og Siglufjarðar.
Ég dreg í efa að svo sé. Ég
skora á sveitarstjórnir, íbúa
og fýrirtæki í Austur- Húna-
vatnssýslu og á Siglufirði að
mótmæla þessari aðför að
þjónustustofnun Símans á
þessum stöðum og krefjast
þess að sú ákvörðun verði
dregin til baka og tæknistörfin
tryggð áfram í heimabyggð.
Jón Bjarnason,
alþingismaður
Eyjólfur Sveinsson skrifar um Lágheiðarveg
Af gefnu tilefni um
galla í Lágheiðarvegi
Mér, starfsmanni Fjarðar
ehf, með yfir 30 ára
starfsreynslu, finnst leitt
að liggja undir ámælum
vegfarenda fyrir galla á
þeim parti af Lágheið-
arvegi sem við unnum í
sumar.
Þá verð ég að koma því á
framfæri, að það er ekki
starfsmönnum eða
stjórnendum Fjarðar ehf.
að kenna hvernig ástand
vegarins er. Það er eins og
kippt hafi verið í spottan af
einhverjum æðri valdhöf-
urn í vegamálum.
Verkið var boðið út án
hugsanlegra breytinga á
verktíma og gekk það vel
framanaf og var nokkuð á
undan áætlun. Þegar líða
tók á sumarið kornu til-
mæli um að fra að spara,
lækka veginn, setja ekki á
hann hefðbundið burðar-
lag, því næst að mega ekki
rétta hann af, þ.e.a.s. laga
öldur á yfirborði. Tel ég
það því alfarið á ábyrgð
Vegagerðarinnar hvernig
ástand vegarins er.
Síðan var sarnið við
Fjörð efli. um að styrkja
veginn upp á heiðina meira
en útboðið sagði til um.
Það er að segja rétta af
beygjur og lækka dokkir en
til þess að gera það
sómasamlega þurfti að
leggja nokkur ræsi en það
fékkst ekki. Það þurfti að
spara, til hvers veit ég ekki,
fjárveitingin var næg.
Kannski vegna fram-
kvæmda í Héðinsfirði, sem
voru ný hafnar og varð því
minna úr framkvæmdum
en til stóð í íýrstu.
En eftir allt þetta
sparnaðartal risu nokkrir
áhugamenn sem vildu meiri
framkvæmdir á Lágheiði og
fór þar fremstur Kristinn
H. Gunnarsson, sem er
mikill réttsýnismaður og
vill bættan veg á svæðinu,
helst alveg að Ketiási í
Fljótum. Varð úr að við
gerðum heldur meira en
sparsömustu yfirmenn
Vegagerðarinnar vildu og
sagt er að peningarnir verði
ekki færðir burtu er af
gengu.
Eyjólfur Sveinsson
Magnús H. Gíslason skrifar
Úr handraðanum
Einu sinni ætlaði lektor
nokkur við Kennaraháskólann
að gifta sig austur í
Strandakirkju. Séra Tómas
Guðmundsson í Hveragerði
átti að gifta og tékk Einar
Markússon til að spila við
giftinguna. “Ég hef aldrei
spilað við slíka athöfn,” sagði
Einar. „Hvað á ég að spila?"
„Þú getur spilað Björt niey og
hrein og Ríðum, ríðum,
rekum yfir sandinn,” sagði
prestur. „Og ég gerði það,”
sagði Einar.
Svo vildi til að ráðherra varð
það eitt sinn á að skipa tvo dána
menn í Áfengisvarnarnefnd
upp í Stafholtstungum.
Hreppstjórinn, Da\ið Þor-
steinsson á Arnbjargarlæk, átti
að skipa þann þriðja. Valdi
hann einnig dáinn mann í
nefhdina. Þegar ráðheiTa frétti
um þessa skipun Davíðs varð
hann ókvæða við og spurði
hvað þetta tiltæki ætti að þýða?
„Ég gerði ráð fýrir að þeir ættu
hægara með að ná saman fúndi
efþeir væru allirsömu meginn,”
svaraði Davíð.
Sigurbjörn Rögnvaldsdóttir var
svarfdælsk kona, oft nefiid
Begga gamla. Hún komst
stundum sérkennilega að orði
s\'o sem eftirgreind dærni s>hia.
Eitt sinn var henni gefinn
ósviðinn kindarhaus. Hún
konr með hausinn að Hofi, þar
sem húsfreyjan, Arnft-íður
Sigurhjartardóttir, var að svíða.
Er Begga kom í kallfæri hrópaði
hún til Arnfríðar. ,Æ elsku
Fríðan mín, taktu nú af mér
hausinn og svíddu hann.”
Stúlka í Gullbrignu eignaðist
barn og komu tveir menn til
greina sem feður. Annar
þeirra var Dagbjartur, hálf-
bróðir Beggu. Henni þótti
mikilvægt að bróðir sinn
gengist við barninu og fór að
kanna málið. Er hún kom til
baka og var spurð frétta
svaraði hún. „Ég bar barnið
undir hann Dabba og það
passaði ekki.”
( j Heilbrigðisstofnunin
'ÚgfV ScuðáfkrÓki
Frá Heilbrigðisstofnuninni
Sérfræðikomur í október:
Vika 41
Sigurður Albertsson
skurðlæknir
Vika 42
Haraldur Hauksson
æðaskurðlæknir
Vika 43
Anna M. Helgadóttir
kvensjúkdómalæknir
Tímapantanir í síma 455 4022

: • >■lit