Iðjuþjálfinn - 01.12.1996, Blaðsíða 13

11
daginn og hrópaði eins og slæmt samband
væri við norðurpólin og á nóttunni sat hún
úti í garði og keðjureykti. Hún var með full-
an skáp af mat sem hún snerti þó aldrei, því
einstök tilfinning coca cola nægði henni al-
veg. Það fór ekki á milli mála, með tilliti til
útlits og hegðunar, að eitthvað amaði að
konunni. Þetta reyndist gífurlegt álag fyrir
„terapista" í mastersnámi. Það var aldrei að
vita upp á hverju hún tæki næst, kona á
mála hjá FBI. Fyrst kynnti hún sig sem nema
í félagsráðgjöf, síðan sem lögfræðinema
með „lookið" á hreinu, en í lokin fóru grím-
umar að falla og hún fór að koma á bleikum
náttslopp og hvæsa á stelpurnar er þær
reyndu að fá hana til að taka tillit og æpti:
„I'll sue you" og „I'll see you in court, Ingi-
björg".
Meðan allt þetta gekk yfir sóttum við
námskeið sem fjallaði um áhrif umhverfis á
líðan fólks og nauðsyn þess að tillit sé tekið
til ólíks uppruna. Námsefnið fór að sjálf-
sögðu beint í æð og hópurinn þjappaðist
saman við þessar mannraunir. Reynslan var
því góður undirbúningur fyrir það sem í
vændum er og vandamál sem upp kunna að
koma, hljóta að verða aðeins litlir Þrændur í
Götu miðað við þetta.
Við vorum þarna á þeim árstíma sem
loftslag er mjög rakt og heitt. Stundum kom
skýfall. Besta leiðin, ef ekki var tími að bíða
meðan skúrin gekk yfir, var að troða sem
mest af fötunum sínum og skóm í skólatösk-
una og hlaupa eins og byssubrenndur heim.
Svo brá manni heldur í brún þegar að einn
kennarinn sagði frá hve margir hefðu látist
af völdum eldinga á þessum slóðum.
Stundum var erfitt að vera úti vegna hitans,
en oft létu sexmenningamir sig samt hafa
það og lásu úti. Strákarnir mínir héldu sig
að mestu inni, nema þegar farið var í skipu-
lagðar matarinnkaupa- eða skemmtigarða-
ferðir sem Jón sá um á meðan ég lærði
heima með þeim minnsta. Strákamir vom
fljótir að læra auglýsingarnar og pöntuðu
allt sem auglýst var og áttu sínar uppá-
haldsbúðir.
í upphafi voru stelpurnar mjög skipu-
lagðar og byrjuðu á heilsufæði og fyrir-
myndarlíferni. Ég dáðist að skipulagshæfni
þeirra, samvinnuanda og uppbyggilegum
og styðjandi samræðum. Fæðið fór þó eitt-
hvað að breytast í lokin því alltaf bættust við
nýjar „cookies" og annað ruslfæði í skáp-
ana. Einhvers staðar urðu þær að fá orku
blessaðar til að halda uppi námsdampinum,
því alltaf bættist við verkefnin. Svo til að
halda jafnvægi skokkuðu þær allar sex
eldsnemma á hverjum morgni. Með því
móti tókst þeim að komast hjá því að verða
fluttar heim sem amerískir hamborgarar fyr-
ir tilboðsdaga í Hagkaupi.
Þetta var auðsjáanlega mjög samheldinn
hópur. Sem dæmi má nefna að í lokin, þegar
allir voru að kikna undan álagi og undirrit-
uð orðin óhuggandi, var haldin veisla og
öllu snúið upp í grín. Reykjalundarandar
svifu yfir vötnunum og þétta varð eins og
vel heppnuð árshátíð með skemmtiatriðum,
dansi og söng. Þetta kvöld var svo nemun-
um afhent skrautrituð prófskírteini; meist-
aragráða fyrir hæfileika sem nemarnir
höfðu sýnt í dvöl sinni á Flórida s.s. slöngu-
veiðar, aðlögunarhæfni (sjá mynd), - en
undirrituð fékk meistaragráðu í ýmis konar
„Flæði". Táraflæðið breyttist því í hláturs-
kast og endorfínvímu.
Ein námsgreinanna var um leiðir til að
fyrirbyggja sjúkdóma og efla hreysti. Ég gat
náttúrulega ekki haldið þekkingunni innan-
borðs og fékk útrás við að deila henni með
Jóni á kvöldmálstímum. Meðan ég snæddi
matinn hans, yfirleitt vel holdugar stórsteik-
ur, rennandi af smjöri og rjómasósum og