Feykir - 14.05.2009, Page 5

19/2009 Feykir 5
MINNINGARGREIN
Gísli Jónsson
bóndi í Miðhúsum
Vorið var á næsta leyti
þegar bóndin og
veiðimaðurinn Gísli
Jónsson í Miðhúsum settist
niður við eldhúsborðið
heima í síðasta sinn.
Stoltur maður og frjáls,
sjálfum sér nægur í hárri
elli. Fylgdi örlögum sem
enginn getur flúið og eru
jafn viss og eðilsávísun
farfuglanna.
Sunnanþeyrinn barst yfir
hafið, lyfti undir vængi
vorboðanna, sem vitja
nóttlausa vorsins í norðri.
Tugþúsundir gæsa stróka sig
niður á akrana. Refir sækja
um lágnætti björg í bú,
sjóbirtingur rennur upp ár
og selir elta. Skagfirskir
bændur - sem vinna langan
dag á vorin að hjálpa drottni
við sköpunarverkið -
ættingjar og vinir komu
saman í kirkjunni á
Miklaæbæ í Akrahreppi að
kveðja Gísla.
Við singdum yfir kistuna,
þökkuðum gamla
manninum fyrir liðna daga
og rifjuðum upp minningar.
Albert hafði farið á skytterí
um morguninn og fannst
það vel við hæfi. Þeir Gísli
skutu hundrað gæsir á
einum morgni þegar best
lét. Að mér hvarflaði
bernskukminning þegar við
strákarnir söfnuðum
hagabyssupatónum eftir
metveiði Gísla og Hvata á
Stöðinni á túni heima í
Flatatungu. Svo komu
kallarnir inn drukku kaffi
og reyktu pípur í eldhúsinu.
Gísli sagði veiðisögur.
Önnur augabrúnin á skaust
langt uppfyrir hina og hann
hallaði sér fram, “maður
lifandi! Hvati tók undir með
veiðimannsblik í auga “Og
já, já, elskan mín”. Á
bæjarhlaðinu stóð grár
Willis með kerru fulla af
fugli. Kannski tvöhundruð
gæsir.
Gísla valdi fyrir mig
fyrstu byssuna og tók hana á
leyfið sitt. Hann gerði þetta
fyrir okkur bræður því við
vildum eiga byssur og veiða
en vorum of ungir. Gísli var
eini maðurinn sem mátti
taka heim með sér
skotvopn úr verslun á Krók
til að prófa og velja úr. Fyrir
vikið fengum við úrvals
byssur. Hann lagði okkur
einnig lífsreglur í
stangveiðinni.
Á sínum tíma tókum við
Kári bróðir minn að okkur
grenjavinnslu í Akrahreppi.
Ungir og fákunnandi. Gísli
hafði sinnt þessu lengi og
var óþreytandi að gefa
okkur ráð. Einu sinni lágum
við á greni á Akradal og
vorum í erfiðri viðureign
við lífsreynda og ljónstygga
læðu. Sem endaði þannig að
gamli hershöfðinginn í
Miðhúsum stýrði aðgerðum
í gegnum talstöð og þar hitti
lágfóta fyrir oíjarl sinn. Við
upphaf veiðiferðar var
yfirleitt komið við í
Miðhúsum og oft líka á
leiðinni heim. Ég á góðar
minningar úr eldhúsinu á
Miðhúsum. Hjónin Gísli og
Guðrún Stefánsdóttir voru
að mörgu leyti ólík en áttu
vel saman. Hún var frábær
kona, greind og orðvör.
Kliðurinn frá helsingjunum
á sléttunum neðan við
Miklabæ truflaði upprifjun
mína og ég hugsaði að ef
Gísli væri þarna núna væri
hann ábyggilega líka að
spekúlera í gæsunum og
hvernig væri hægt að
komast að þeim.
Ég er þakklátur fyrir að
hafa kynnst þeim
hjónunum, notið vináttu og
gestrisni og á eftir að sakna
þeirra. Félagsskapur þeirra
var mannbætandi og
ævistarfið óeigingjarnt. Og
þegar ég leit yfir
afkomendahópinn stóra,
börn, tengdabörn, barna-
börn og barnabarnabörn var
margt í svip og háttum sem
minnti á þau. Almættið
hefur skilað áfram þeim
ríku og fjölbreyttu
hæfileikum sem Gísla og
Guðrúnu voru gefin.
Blessuð sé minning þeirra.
Árni Gunnarsson
Er eitthvað að frétta?
Hafðu samband - Síminn er 455 7176
(ÁSKORENDAPENNINN )
Sr. Hildur Inga Rúnarsdóttir á Skagaströnd skrifar
Kynslóóin sem kreppan bjargaói
Undanfarna mánuði
hefur mikið verið rætt
um þessa kreppu sem
nú tröllríður öllu. í
fjölmiðlum velta menn
sér sí og æ upp úr
öllum hugsanlegum
neikvæðum afleiðingum
hennar og áhrifum.
Þær fámennu raddir,
sem vilja benda á
hugsanleg jákvæð áhrif
kreppunnar, drukkna í
harmkvælum fjöldans.
Ég var að ræða þetta við
góðan vin um daginn
og saman komumst við
að þeirri niðurstöðu að
sennilega myndi kreþpan
bjarga okkar kynslóð.
Við erum nefnilega af
þeirri kynslóð sem ekki
varspurð, að loknum
menntaskóla, hinnar
sígildu spurningar: "Hvað
langar þig að verða
þegar þú verður stór?”
Heldurvarspurt: “Hvað
ætlar þú að gera til að
verða ríkur?”
Okkurvarsannarlega
gert það auðvelt. Við
áttum greiðan aðgang
að háskólanámi og
þangað streymdi stór
hluti kynslóðarinnar í
viðskiþtagreinarnar,
sem áttu að gera
hvern þann ríkan er
þarlyki námi. Þeirsem
álpuðust í bókmennta-
eða stjómmálafræði,
félagsráðgjöf eða aðrar
greinar, sem ekki voru
taldar gefa eins vel
í aðra hönd. Mættu
gjarnan skilningsleysi
kynslóðarinnar og
vorkunn. Vorkunn -því
öruggt var að þeir
væru að gera sér Iffið
fjárhagslega erfiðara en
nauðsyn bartil.
Svo átti að standa
undir þeim kröfum
sem gerðar voru til
ofurkynslóðarinnar.
Kynslóðarinnarsem ólst
uþp við betri aðstæður
en nokkurn tíman hafði
áður þekkst og hafði
þaðsvogott. Kauþa
bíl -helst nýjan. Eiga
börn -sem fýrst, helst
meðan verið var í námi.
Kaupa íbúð -helst
nógu stóra til að rúma
vísitölufjölskylduna
og vera vænleg
til veisluhalda og
fylla hana með
flottum húsgögnum
og flatskjáum. Og
fyrir náminu, bílum,
börnunum, íbúðinni og
innvolsinu átti bara að
taka lán, lán, lán og
afturlán og svo svolítinn
yfirdrátt til að geta staðið
í skilum með lánin.
Nýútskrifuð kom
stór hluti kynslóðarinnar
skuldum vafin á
vinnumarkaðinn. Með
brenglað verðmætamat
ogjafn vel milljón kall
í mánaðarlaun, missti
yfirdráttarkynslóðin sig
gjörsamlega við að hafa
fé milli handanna og
spreðaði aurunum sínum
óspart í dauða hluti.
Dauða hluti, sem nú
leystu fagnaðarerindið
af hólmi og áttu að veita
mönnum lífshamingjuna.
Síðan hrundi
spilaborgin og nú
stendur viðskipagrei
nayfirdráttalánakynsl
óðin á orginu eins og
frekur krakki. Alveg vita
brjáluð yfir því hversu
illa er búið að fara með
hana. Brjáluð yfir þeim
óraunhæfu kröfum sem
gerðarvoru bl hennarog
engin leið varaðstanda
undir. Brjáluð yfir því að
enginn skyldi hafa haft
vit fyrirhenni.
En hver krafði
kynslóðina? Hver
ætlaðist til þessa af
henni, annaren hún
sjálf ítilraun sinni til að
gera lífið að amerískri
Hollywood-mynd?
Hafði engin vit fyrir
henni? Eða skellti
hún skolleyrum fyrir
varnaðarorðum elstu
kynslóðanna, sem alltaf
brýndu fýrir kynslóðinni
að eiga fyrir því sem
verið væri að kaupa?
Að það væri annað og
meira sem gæfi lífinu
gildi ogfærði hamingju
en nýr bíll, stór íbúð og
flatskjár.
Eins ogalliraðrir
frekir krakkar mun
kynslóðin hætta að
orga. Taka sig saman
í andlitinu og takast á
við lífið eins og það er í
raun og veru. Temja sér
GAMALT og heilbrigðara
verðmætamat en
hún hafði. Læra að
hamingjan verður
ekki keypt. Læra að
fara með peninga og
hugsanlega ala börnin
sín upp í að forðast lán
eins og heitan eldinn
með mannvirðingu,
heiðarleika, dugnað,
elju- og NÆJGUSEMI að
leiðarljósi.
Ég skora á Sr. Sigríði
Gurmarsdóttur
sóknarprest á
Sauðárkróki að koma
með næsta pistil.

Húnavatnshreppur auglýsir starf matrdðs við
Húnavallaskóla lausttil umsóknar.
Starfið fellst í rekstri skólamötuneytis fyrir um hundrað kostgangara,
matseld, verkstjórn og innkaup hróefnis.
Óskað er eftir einstaklingi með menntun ó þessu sviði og reynslu af störfum í mötuneyti.
Einnig er auglýst eftir starfsmanni í mötuneyti
Húnavallaskóla.
Laun eru samkvæmt kjarasamningi Launanefndar sveitarfélaga
ogStarfsgreinasambands Islands.
Umsóknafresturertil og með 1. júní 2009.
Starfstími frd miðjum ógúst 2009.
Upplýsingar um starfið eru veittar d skrifstofu Húnavatnshrepps að Húnavöllum.
Sími: 452 4661 Netfang: jens@emax.is
HÚNAVATNSHREPPUR
V.
J