Feykir - 14.05.2009, Blaðsíða 6
6 Feykir 19/2009
OPNUUMFJÖLLUN Feykis
Heldra fólk í Skagafirói
Söngur og gleói hjá
eldri Skagfirðingum
Sönghópur Félags eldri
borgara í Skagafirði er að
leggja upp í söngferðalag
austur á land nú á næstunni.
Sigurlaug Guðrún
Gunnarsdóttir formaður
hópsins skrifar hér smá
hugleiðingu fyrir ferðina en
það er greinilegt að ferðir
þessar leggjast vel í
mannskapinn. Einnig er
ferðasaga frá því í fyrra en þá
var farið á Vestfirðina.
Ferðasagan er mest í bundnu
máli og er það hinn kunni
hagyrðingur, Jói í Stapa, sem
skráði hana og þó hún sé frá
fyrra ári þá má samt segja að
hún sé tímalaus og á því
alveg eins vel við núna.
Það er glatt yfir sönghópi eldri
borgara í Skagafirði þegar hann
leggur upp í sína árlegu
söngferð, en nú erum við að
leggja upp í eina slíka til
Vopnafjarðar. Hópurinn telur
um 45 félaga, söngstjóri er
Jóhanna Marín Óskarsdóttir
og einsöngvari Þorbergur
Skagíjörð Jósefsson. í fyrra
fórum við til ísafjarðar. Ekki
vorum við komin í næstu sýslu
þegar fyrsta vísan kom. Það
eru margir hagyrðingar í
hópnum og hlegið um alla
rútuna þegar hæst ber.
Við erum svo heppin að
veðrið er alltaf gott í ferðunum
okkar, lof sé honum þarna
uppi. Við leggjum af stað á
laugardag, syngjum á sunnu-
degi og hittum eldri borgara og
eigum með þeim góða stund.
Það er mjög ánægjulegt að hitta
fólkið á viðkomandi stöðum
og ná saman í tali og tónum.
Starfsfólk hótelanna hefur ekki
brugðist okkur, öðru nær, við
höfum fengið mjög góða
þjónustu og ekki skemmir að
við höfum fengið sal til að
syngja í og skemmta okkur
fram að miðnætti á sunnu-
dagsvöldinu. Á mánudags-
kvöld erum við mætt til okkar
heimkynna. Alltaf þakkar
maður þegar vel hefiir gengið
og allir komast heilir í höfn,
jafnvel þó skrokkurinn sé
eitthvað lemstraður.
Við sendum bílstjórum
okkar bestu kveðjur og þakkir.
S.G.
Ferð Sönghóps eldri
borgara 2008
Farið var til ísafjarðar og lagt af
stað 24. maí klukkan 8 frá
Sauðárkróki.
Á Vatnsskarði varð fyrsta
vísan til.
Okkur bjóðast indcel kjör
ei skal framkvæmd tafm.
Með söng í huga og söng á vör
senn erfórin hafm.
Á leið út með Húnaflóa, í
afburða góðu veðri.
Líður blœr um loftin há
Ijóst má ylinn greina.
Húnaflóa bylgjan blá,
buldrar hljótt við steina.
Á leiðinni vestur um Strandir
fengum við leiðsögumann,
sem sagði okkur til vegar og
ýmsar sagnir af Ströndum.
Síðan hóf hann að spyrjast fýrir
um hvort ekki væri í hópnum
kona sem hægt væri að fá í
vinnu, það vantaði konu í
mötuneyti hjá eldri borgurum
á Hólmavík.
Hérfór einn með orðagný,
en afar hœpnum flriði.
Krœfur vidi hann krækja í
konu úr okkar liði.
Þegar komið var á Hólmavík,
vildu sumir líta inn í
kaupfélagið, en þegar komið
var að dyrunum sýndist þeim
verslunin lokuð og á dyrunum
var spjald sem á stóð BILAÐ.
Ennþá hefur okkarfor,
arði litlum skilað.
Á Hólmavík er kraft um kjör
og kaupfélagið bilað.
Ekki er vitað um frekari
vísnagerð á leiðinni vestur um
Djúp, utan upphaf að litlu ljóði
sem kviknaði á leiðinni um
Skötufjörð.
Sá atburður varð á ísafirði að
kona ein fór að bursta tennur
sínar en fannst einkennilegt
bragð að tannkreminu enda
kom í ljós að hún hafði tekið
giktaráburð í staðinn fyrir
tannkrem.
Ýmislegt til óþurfta
vill athöfnina brjála.
Efkemurgikt í kjálkana
á konum óðamála.
Konur í hópnum þóttust sjá að
Garðar héldi óvenjulega þétt
utan um konu sína og höfðu á
orði að hann myndi vera
hræddur um hana fýrir
„Þríeykinu", en það voru þrír
karlar sem gistu í sama herbergi
og fengu þessa nafngift.
Garðar sín má gœta nú,
í grimmri ferðahrinu.
Og verja sínafógrufrú
fyrir Þríeykinu.
En grunur lék á að af afbrýði
gætti hjá þessum ágætu
konum.
Hjá sér engafundufrið,
fyrri sakna kynna.
Þar sem nemda Þríeykið
þeim vildi ekkert sinna.
Þegar lagt var af stað frá ísafirða
var skorað á menn sem gætu,
að yrkja visur.
Efað vantar einhvern kraft,
andann til að styrkja.
Þá er ráð að þenji kjaft,
þeirsem kunna aðyrkja.
Út á þetta komu fljótlega
nokkrar stökur.
Lítinn sjóð og léttan mal,
leitt er að bjóða gesti.
En andann Ijóða skenkja skal
og skapið góða í nesti.
Fleyri létu í sér heyra.
Lítill er minn Ijóðasjóður,
launin vart égþarf að kynna.
Því að enginn andans gróður,
er í mér að sjá néfinna.
Samt égþetta set á blað,
svo að lýðirfái
litið það sem ekki að
œtti að vera á stjái. SH
Mörg er stakan gegn oggóð,
sem gaman er aðflíka.
En úrþví Stebbiyrkir Ijóð
égœtlaaðreynalíka. HJ
Ekki batnar ástand vort,
á þó líði vöku.
Ég hefgetað aldrei ort
óbrenglaða stöku. SB
Enn er égseinn til svara,
sálarþrotinn kraftur.
Allt er tilfjandans aðfara
nema fádæma góður kjaftur.
SG
Eftir Mímis mjaðarþamb,
mjög er karlinn slyngur.
Jói eins og lítið lamb,
leikur við hvern sinn fingur. SJ
Heldur þótti höfundi vand-
ræðalega takast til með sam-
líkinguna þar sem lambið hefði
klaufir en ekki fingur. Úr því
þóttist Jói bæta.
Kenningþessi virðing vann,
við erum heil í trúnni.
Þar sem Kiljanfrægurfann,
fimgurna á kúnni.
Andargiftin ekki dauf,
þó öðru virðist tapa.
Leikur nú við hverja klauf,
karlanginn frá Stapa.
Þetta féll í góðan jarðveg.
/ hnittna stöku hungrar menn,
hugann til að seðja.
Kveddu áfram Jói enn,
okkur til að gleðja. KÞ
Þegar komið var að Reykjanesi
var oklcur tekið af sérstakri alúð.
Þar fengum við ljúffenga súpu
til að seðja okkar soltnu maga.
Afalúð þakkar okkar lið,
áningu á ferðavési.
Sannarlega saddi kvið,
súpan góð á Reykjanesi.
Einn úr hópnum brá sé á tal við
konu eina þar á staðnum, og
hún ræddi meðal annars um
fólksfækkun á staðnum og
þeirri þróun þyrfti að snúa við.
Gárungarnir gerðu sér mat úr
því.
Þróun stiúa þyrfti við,
því hefég ætlun djarfa.
Karl sem vill hér leggja lið,
og Ijósmóður til starfa.