Feykir - 03.09.2009, Blaðsíða 4

4 Feyklr 32/2009
Sauðákrókur
( ÁSKORENDAPENNINN )
Undirskriftalisti af-
hentur sveitarstjóra
Hulda Jónsdóttir og dóttir
hennar Rebekka Ýr
Huldudóttir, afhentu
Guðmundi Guðlaugssyni
sveitarstjóra Svf. Skaga-
Qaröar undirskriftalista í
vikunni með 236 nöfnum
þar sem skorað er á
sveitarfélagið að beita sér
fýrir þvf að ná niður
umferðarhraða f bænum.
Listinn lá frammi í helstu
verslunum á Sauðárkróki auk
þess sem Hulda mætti við
skólann við Freyjugötu og bauð
fólki að skrifa nafnið sitt og
styðja hana í baráttunni um
bætta umferðamenningu í
bænum. Er þá helst verið að fara
fram á að umferðahraði við
skóla verði lækkaður.
Stefán Vagn Stefánsson
yfirlögregluþjónn á Sauðárkróki
segir þetta ffábært framtak hjá
Huldu og segir embættið taka
undir áhyggjur hennar því
úrbóta sé þörf. -Það eru götur í
bænum sem þola ekki 50 km
hámarkshraða og ég vona að
hægt verði að gera eitthvað í því
strax, segir Stefán.
Undirskriftarlistinn fær í
framhaldinu hefðbundna með-
ferð í Umhverfis- og sam-
göngunefnd.
Húnaþing vestra
Mikil aukning í Bardusu
Mikil aukning hefur verið á
straumi ferðamanna í
Húnaþingi vestra í sumar en
í Gallen Bardúsu á
Hvammstanga komu jafn
margir feróamenn í júh' í
sumar og allt sumarið í fyrra.
Alls leggja um 60
húnvetnskir handverksmenn
vörur sínar inn í galleríið en
eingöngu er tekið á móti
fyrirfram völdum vörum. Alls
hafa rúmlega 200 einstaklingar
lagt vörur sínar inn í galleríið
frá upphafi en þeir koma allir
frá Húnaþingi vestra.
Ólöf Birna Björnsdóttir skrifar úr Húnavatnssýslu
Ánæqja er mikilvæq
lífslina og gefur kjark
Núverandi staða bænda
og landsbyggðarsam-
félagsins hvetur
unga bóndakonu til
umhugsunar um stöðu
greinarinnar. Það
er augljóst að staða
bænda hefur versnað
til muna nú síðustu
misseri og Ijóst að
breytingar eru að
verða á einni elstu
atvinnugrein landsins.
Bændur hafa tekið á
sig gríðarlegar hækkanir
á aðföngum eins og á
áburði, rúlluplasti, olíu og
fóðurbæti, auk þess sem
rafmagn og hiti hefur
hækkað til muna. Þessar
hækkanir eru auðvitað
ekki einsdæmi og
margar aðrar starfsstéttir
eru að fást við það
sama. En að auki hafa
sauðflárbændureinnig
tekið á sig skerðingu í
nýgerðum samningi við
ríkið og var það þeirra
framlag tii bættrar
stöðu efnahagslífsins.
En staða bænda var
fyrir framangreindar
hækkanirmjög veik.
Hagur þeirra var fyrst
og fremst að geta
búið á býlum sínum í
sátt og samlyndi við
þann auð sem okkur
bændum hlýstaf
búsetu okkar og veru
sem landnotendurog
náttúruverndarsinnar,
auk þess að halda úti
matvælaframleiðslu af
gríðarlegum metnaði
og dugnaði sem drífur
flesta bænduráfram.
Bændur vilja að
neytendur versli
vörurnar þeirra, njóti
afurðanna og borgi
sanngjarnt verð fyrir.
Sem sauðfjárbónda
finnst mér alltaf jafn
sorglegt að líta á
framleiðslu mína í
kjötborði verslanna.
Verðlagið er ótrúlegt,
bóndinn fær um það
bil 7-9000 krfyrir
lambskrokkinn, sem er
kannski ekki svo slæmt
ef við bændursæjum
að neytandinn fengið
afurðina okkará nálægu
verði. í verslunum
getur neytandinn
keyþt eitt lambalæri
fyrir 5000-7000 kr.
Framleiðandinn (þ.e.
bóndinn) færtæþlega
40% af verðinu,
afurðastöðin um 20 %
og að lokum verslunin
rúmlega 40 %. Þetta
er afar slæm þróun og í
hæsta máta óréttlát að
mínu mati. Neytendur
verða að hafa vai um að
versla vöru á hagstæðu
verði og bændum verður
að vera kleift að selja
afurðir sínar á þann hátt
að fólk hafi efni á að
kaupa þær.
Bændur, höldum áfram
með baráttuandann að
leiðarljósi og höldum
í þá gleði og ánægju
sem starfið gefur okkur.
Ánægja er mikilvæg
lífslind og gefur kjark,
þorogdugtil aðtakast
á við þá erfiðleika sem
við horfumst í augu við
daglega.
Neytendur vil ég hvetja
til að versla íslenskt og
njóta alls þess besta
sem íslensk framleiðsla
hefur upp á að bjóða.
Góðar íslenskar stundir.
Ég skora á frænku
mín Guðrúnu
Guðmundsdóttir,
stórbónda og
dugnaðarfork á
Guðlaugsstöðum í
Blöndudal að koma
með pistil í Feyki.
Framhaldssaga Feykis
Verðandi skuld
Feykir mun núfarn afstað með
framhaldssögu Feykis en hversaga
mun verða íjjórum köflum skrifuð af
fjórum höfundum.
Höfundarnirfá úthlutað efni en að
öðru leytifá þeirfrjálsar hendur.
1. sagan erskrifuð afmeðlimum í
Sturlungahópnum og er um nútíma
Sturlungu að rceða.
Það erAgnar Gunnarsson sem skrifar
1. hluta en í næstu viku kemurBjörg
Baldursdóttir meðframhald. Sigurður
Hansen og Sigríður Sigurðardóttir
munu síðan skrifa tvo síðustu kafla
sögunnar.
Það er upphaf sögu þessarar að á
jslandi hafði ríkt mikið góðæri, skuld-
ir við útlönd á hröðu undanhaldi svo
hinir vígreifu skuldarar voru hálf
miður sín yfir skilvísi íslendingsins.
Það hefur löngum verið viðfangsefni
íslendinga að fást við óáran, t.d.
hafís, eldgos, síldarskort, vínbann og
fleira, sem hefur orðið til að efla og
styrkja þjóðina í þeirri viðleitni að
vera til.
Á þessum dögum var forseti lands-
ins Axlarbjörn II; var hann nokkuð
við alþýðuskap og reyndi meðal annars
að ganga í augu þjóðarinnar með
útreiðum. Ekki fóru þeir Axlarbjörn og
hestarnir sem hann taldi sig sitja á alltaf
sömu leiðina og var það Axlarbirni
nokkuð til skaða. I sínu innsta eðli
var Axlarbjörn þó hallur undir hina
betur stæðu og ferðaðist gjarnan á
þeirra vegum um himinhvolfin, veitti
jafnvel þeim verðlaun sem mest sóuðu
af almannafé. Um sumt minnti hann á
hinn franska sólkonung, Loðvik 14.
Aðal valdafólk þess tíma er hér
um ræðir voru þau Golíat og Helga
frá Fuglatjörn. Golíat var skörungur,
réð öllu og allir hans flokksmenn lutu
honum í mjúkri auðmýkt.Orð Golíats
voru lög, ekki mátti spyrja nema
ákveðinna spurninga, annars varð
hann sár og taldi sér misboðið. Helga
frá Fuglatjörn komst mjög til áhrifa
með Golíat þótt hún væri ekki leiðtogi
í sínum flokki.
Það var tíðindalítið í landinu svo
einn mogun segir frúin frá Fuglatjörn
við Golíat: „Æ, Golíat, ég er svo leið
á þvi hvað allt er dauflegt, eigum við
ekki að gera eitthvað skemmtilegt,
t.d einkavæða bankana?" Það kom
smá hik á Golíat, en eftir nokkra
unhugsun svaraði hann: „Jú.þetta væri
skemmtilegt, en hver getur keypt ? “
Fuglatjarnarfrúin setti á sig
kartöflusvip og segir: “ Ja, ég veit það
nú ekki.” Allt í einu færðist bros yfir
stórt andlit Golíats og hann segir:
“ Nú dettur mér eitt í hug, hann
1
HLUTI
Varúlfur gamli í teinóttu fötunum og
með affurgreidda hárið getur keypt,
hann er búinn að græða svo mikið
i einhverjum útlöndum. Þá kom
þóttasvipur á Fuglatjarnarfrúna og
hún segir með talsverðum þjósti: „Jú,
en hver af mínum mönnum á þá að fá
eitthvað ?“ „Ja, segir Goliat, gæti hann
Þyrill ekki keypt, hann er að minnsta
kosti nægilega vel stæður til að fá hann
eltiskinns Jón til að spila afmælislagið
sitt.“
Það færðist fagurt bros á frúna frá
Fuglatjörn: „Já, nú erum við að skilja
hvort annað.“
Bak við hurð lágu þau á hleri, þau
sem ætluðu að taka við þegar allt væri
komið til fjandans, þau Grábrók og
Bjargar. Grábrók hallaði sér að Bjargari
og sagði : „Bjargar minn, minn tími
mun koma og hann verður með þér.“
Framhald í næsta blaði.
Agnar H. Gunnarsson.