Feykir - 03.09.2009, Qupperneq 6

6 Feylcir 32/2009
líkindum var hversu vel Ágúst
Oddsson, læknirinn hér
heima, stóð sig í upphafi þegar
hann lagði mig inn og setti
mig strax á sýklalyf.
Erfitt aó qeta ekki
faðmaó barnió sitt
Eins og áður segir var það
heilabólga sem varð til þess að
Eydís varð eins ofboðslega
veik og raun bar vitni en hvað
olli bólgunum er ekki að fullu
ljóst. -Læknirinn talaði um
herpisveiruna, þessa sem
veldur frunsum, og eins endur-
tekna hlaupabólu. Það var því
ekki endilega eitthvað eitt
sérstakt heldur sambland að
mörgu sem veldur veikindum
jafn alvarlegum og í mínu
tilfelli, úrskýrir Eydís.
Veikindin tóku verulega á
Eydísi en eitt af því sem henni
þótti erfitt var að gera ekki
sinnt þriggja ára dóttur sinni.
- Ég man eftir atviki á sjúkra-
húsinu þar sem pabbi kom
með hana í heimsókn til mín.
Ég var ofboðslega glöð að sjá
hana en var svo veik að ég gat
ekki einu sinni tekið utan um
hana heldur lá bara þarna. Ég
held svei mér þá að mér þyki
tilhugsunin erfiðari í dag en
upplifunin var á sínum tíma.
Það er erfitt fyrir móður að
geta ekki einu sinni tekið utan
um barnið sitt. Eins eftir að ég
kom heim þá var ég svo
veikburða bæði andlega og
líkamlega að ég gat lítið hugsað
um hana.
Eydís var allt í allt sex vikur
frá heimili sínu. Fjórar vikur á
Landspítalanum og síðan í
tvær vikur á Grensás þar sem
hún fór í endurhæfmgu. Hún
var síðan útskrifuð þann 14.
maí. -Endurhæfingin á Grens-
ás fólst bæði í hefðbundinni
sjúkraþjálfun þar sem ég var
mjög máttfarin effir veikindin
og eins í iðjuþjálfun. Þar reyndi
á að æfa hugann, sem tók á því
ég hafði hvorki mikið þol né
þolinmæði til þess að takast á
við þetta. Iðjuþjálfinn kvartaði
yfir því að ef ég gæti ekki
hlutina einn, tveir og þrír þá
gafst ég einfaldlega upp og
hætti.
Nú varst þú á öðru ári á
Hvanneyri þegar þú veiktist
hvernig fór þetta með námið?
-Kennaraelskurnar mínar
héldu opnum fyrir mig
fögunum og ég var að taka
prófin í þeim núna rétt um
daginn en ég er að taka tvær
bs-gráður. Það að taka prófm
núna reyndist erfiðara en ég
Eydís Ósk Indrióadóttir í Feykisviótali
Lífiö breyttist á
einu auaabraaói
Eydís Ósk Indriðadóttir frá
Grafarkoti í Húnaþingi
vestra veiktist illa síðastliðið
vor með þeim afleiðingum
að hún eyddi sex vikum á
spítala og á tímabili var
tvísýnt um líf hennar. Eydís
hefur í sumar náð
ótrúlegum bata og horfir
bjartsýn fram á veg. Feykir
settist niður með Eydísi og
fékk að heyra sögu hennar
sem við deilum nú með
lesendum.
Eydís Ósk er nemi í Land-
búnaðarháskóla íslands á
Hvanneyri þar sem hún leggur
stund á búvísindi og
hestafræði. Eydís Ósk á litla
dóttur, Júlíu Jöru, og voru þær
mæðgur heima í páskafríi
þegar Eydís veikist. -Ég hélt
að ég væri með ælupest en ég
fékk ofsalegar höfuðkvalir og
kastaði upp. Ég var búin að
vera veik heima í fjóra daga
því ég vildi ekki vera að fara til
læknis út af ælupest, rifjar
Eydís upp. -Það var síðan á
laugardaginn fyrir páska að
þau foreldrar mínir gefast upp
og hringja á lækni enda þurftu
þau orðið að hafa lokað fyrir
alla glugga því ég þoldi ekki
neina birtu. Ég var farin að
hallast að því að þetta væri
frekar mígreni enda var ég
með stöðug uppköst og gat
orðið varla svo mikið sem
hreyft augun án þess að þurfa
að kasta upp. Eins voru öll
verkjalyf hætt að verka en ég
var bæði að taka parkodín
forte og eins ibufen 600 mg,
tvær af hvoru. Eítir að
læknirinn kom þurfti hann
ekki að líta nema einu sinni á
mig til að sjá að hann vildi
leggja mig beint inn sem og
hann gerði. Ég var lögð inn
hér á Hvammstanga þar sem
ég lá í einn sólarhring áður en
ég var flutt í skyndi á Akranes
þá komin með 42 gráðu hita.
Á Akranesi stoppaði ég
ekki nema rétt nóttina því mér
hrakaði mjög og var flutt
þaðan til Reykjavíkur þar sem
ég var lögð inn á gjörgæslu-
deild. Sjálf man ég ekki eftir
Akranesi né fyrstu tveimur
vikunum á spítalanum fyrir
sunnan. Mér er sagt að líf mitt
hafi staðið tæpt á tímabili og
það sem bjargaði mér að
hélt. Ég er ofboðslega eirðarlaus
eftir veikindin og á erfitt með
að setjast niður og einbeita mér
að einhverju einu. Ég er engu
að síður að vonast til þess að
þetta hafi gengið. Eins er
talsverður tími síðan ég var í
þessu fögum svo það var mikið
sem ég þurfti að rifja upp.
Eydís segir að veikindin
hafi breytt sér mjög mikið og
hún hugsi allt öðruvísi í dag
en hún gerði áður. Eins þurfl
lítið til þess að gleðja hana.
-Þá fer ég strax að hlæja og
mér finnst allt svo ofboðslega
skemmtilegt í dag. í sumar var
ég að ríða yfir Þingeyrarsand
og ég hreinlega táraðist yfir
því hvað þetta var allt æðislegt.
Hrossin voru frábær, veðrið
var æðislegt og þetta var í einu
orði sagt dásamlegt allt saman,
segir Eydís og hlær sínum
smitandi hlátri. Síðan verður
hún allt í einu alvarleg og
heldur áfram; -Þetta er ótrú-
lega erfitt allt saman. í raun
mun erfiðara en ég hefði
ímyndað mér. Ég get ekki enn
tekið þátt í öllu eins og ég vildi.
Ég starfa hægar en áður, hugsa
hægar og þarf í raun umhugsun
við einföldustu hluti sem ég
hreinlega framkvæmdi hér
áður. Eins er ég ofsalega við-
kvæm og lítil í mér. Ætli megi
ekki segja að ég sé lífhrædd
eftir veikindin. Kannski erþað
líka af því að batinn var ekki
alveg hnökralaus því eftir að
ég kom af Grensás fór ég aftur
að fá mikla ógleði og í fimm
vikur langaði mig lítið að
borða og ég var stöðugt með
ógleði og vanlíðan. Sem varð
til þess að í endaðan júní var
ég lögð inn á aftur, enda náði
ég ekki að koma meltingunni í
gang á nýjan leik. Það að vera
lögð inn aftur var ofsalegt
sjokk fyrir mig, enda hafði ég
ekki einu sinni ímyndað mér
að það gæti gerst. En eftir
fimm daga á sjúkrahúsi vildi
ég heldur ekki fara þaðan því
ég var svo hrædd um að allt
færi í sama farið þegar heim
kæmi, rifjar Eydís upp.
Áður en Eydís útskrifaðist
af Grensás talaði við hana kona
þar inni um að hún yrði að
passa upp á andlegu hliðina og
mætti búast við að fá eftir á
sjokk en það gerðist í flest
öllum tilfellum. -Það gekk eftir
að þegar heim kom hrundi ég
andlega en þar sem ég hafði
verið vöruð við því var ég betur
i stakk búin að takast á við það
auk þess sem það hjálpaði mér
að vera opinská með líðan
mína sem ég tel að hafi hjálpað