Feykir - 17.09.2009, Page 6

6 Feykir 34/2009
Árni Friðriksson
er nýkominn heim frá Indlandi
Fór nokkra
áratuqi
aftur 1
tímann
Herdis, vinkona Árna og Þuríðar var með i för. Hér eru þau Herdís, Árni og Þuriður fyrir utan Taj Mahal.
Árni Friðriksson, eða Árni
Malla eins og hann er
kallaður, er nýkominn heim
frá Indlandi þar sem hann
dvaldist með sambýhskonu
sinni Þuríði Hörpu
Sigurðardóttur sem þar
gengst undir stofnfrumu-
meðferð. Á Indlandi uppUíði
Árni mikið menningarsjokk
samhliða því að fylgjast með
miklum framförum Þuríðar
sem er lömuð frá brjósti.
Feykir settist niður með
Árna og fékk brotabrot af
ferðasögunni.
Árni dvaldi með Þuríði fyrstu
fímm vikurnar í meðferð
hennar sem stendur í tæpar níu
vikur að þessu sinni en Þuríður
gæti þurft að fara til Indlands á
þriggja til fjögurra mánaða
fresti á meðan á meðferðinni
stendur eða eftir samkomulagi
við lækna. Aðspurður segir
Árni að koman til Indlands hafi
verið ákveðið menningarsjokk.
-Þetta var svolítið eins og að
fara aftur í tímann. Bæði hvað
varðar aðbúnað og eins hvernig
fólk hugsar þarna. Fátæktin er
gríðarleg og maður verður var
við hana alls staðar. Bara fyrir
utan sjúkraheimilið þar sem
við bjuggum voru betlarar á
götunni og sorp út um allt og í
það sóttu kýr, hundar og jafnvel
villisvín og á eftir þeim komu
síðan fátæklingarnir, útskýrir
Árni.
Eins segir Árni að aðbúnað-
ur á hjúkrunarheimilinu hafi
verið langt frá því sem við
þekkjum hérna heima á íslandi.
-Það er ekki nokkur spurning
að við höfum það ands.... gott
hérna á íslandi miðað við það
sem maður er búinn að upplifa
þarna úti. Vissulega eiga margir
hér um sárt að binda vegna
kreppunnar og fólk skuldar
mikið og lífið er erfitt hjá
mörgum, en hér hafa flestir í sig
og á og fólk hefur húsaskjól,
mér finnst við lifa í algjörum
lúxus hér heima miðað við
þarna úti.
Tók það ekki á að horfa upp á
alla þessa eymd og geta ekki
hjálpað? —Jú, auðvitað er það
erfitt en maður gerir sér líka
grein fyrir því að maður getur
ekki bjargað öllum, það gengur
aldrei upp. Ég held að það verði
að koma einhver róttæk
breyting í þetta samfélag til þess
að fátæktin minnki og sam-
félagið hreinlega gangi upp. Það
er fullt af fólki sem hefur það
gott á Indlandi en það fólk er
bara eins og örlítið brot af
þjóðinni og þarna er mikil
stéttaskipting.
En hvernig var maturinn? -
Maturinn sem var verið að
bjóða upp á á hjúkrunarheim-
ilinu hentaði okkur ekki og ég
held að ég sé ekki að ljúga neinu
þegar ég fullyrði að það líkaði
fáum ef nokkrum af okkur sem
þarna dvöldum maturinn. Við
vorum því mikið að sækja
okkur mat annað auk þess sem
núðlurnar og súpurnar sem við
tókum með okkur að heiman
komu sér vel.
Þið hafið þá ekki getað keypt
ykkur mat til þess að elda?
-Nei, það var bara svo allt
annað vöruúrval þarna heldur
en hér heima auk þess að allt
sem er innflutt er mjög dýrt
þarna úti, dýrara en hér heima.
Allt sem framleitt er á Indlandi
er hins vegar á þokkalegu verði.
Heilagar kýr og
reiótur á fíl
Við höfum mikið heyrt talað
um hina heilögu kýr en
aðspurður segir Árni að sér hafi
ekki fundist vera borin mikil
virðing fýrir kúnni því að um
leið og hún hættir að mjólka
eigendum sínum er hún leyst
og rekin á götuna þar sem hún
má bjarga sér sjálf. -Þær gengu
því mikið um göturnar og
virtust lifa á sorpi, eins var með
hundana og jafnvel apa en af
trúarlegum ástæðum virðast
Indverjar ekki fella þessar
skepnur heldur frekar láta þær
á vergang. Hins vegar voru
þessar skepnur ekki til mikilla
vandræða því þær voru yfirleitt
í vegkantinum og þó þær væru
að þvælast fyrir var bara
stoppað. Á Indlandi eru menn
alltaf fastir í traffik og virðast
ekki kippa sér mikið upp við
það. Umferðin þarna er
ólýsanleg, ég hef aldrei upplifað
aðra eins umferðamenningu. I
Delhí búa yfir 20 milljón
manns, umferðin er því mikil
og gengur hægt og ef það rignir
þá tekur allt 10 sinnum lengri
tíma. Þá er bara um að gera að
reyna að chilla, segir Árni og
glottir.
En hvemig skyldi Áma Malla
ganga að chilla í indverskri
umferðamenningu? Spurning-
in uppsker glott. -Við
íslendingar erum svo bráðlátir
við viljum að hlutirnir gangi
hratt fyrir sig hvort sem er í
umferðinni eða öðru, maður
vandist því ílautinu og
traffíkinni. 1 Reykjavík eru allir
lagstir á flautuna ef ekki er strax
tekið af stað á grænu ljósi. Á
Indlandi er það hins vegar bara
normið að liggja á flautunni til
að láta vita af sér í umferðinni
en samt eru þeir ekkert
stressaðir.
Fötluóum eru allar
bjargir bannaóar
Á milli meðferða hjá Þuríði
reyndu þau að breyta til og fara
á hina ýmsu staði, en þau
skoðuðu meðal annars Taj
Mahal. Það segir Árni hafa
verið mikla upplifun en það
hafi komið sér á óvart hve mikið
af betlurum sé þar fyrir utan og
hvað öll aðstaða íyrir fadaða er
lítil eða engin í landinu. -Hér
heima gengur allt út á að gera
þann fatiaða sem mest sjálf-
bjarga en þarna úti eru hinum
fatiaða allar bjargir bannaðar.
Hvergi sáum við t.d. nothæf
salerni fýrir fatiaða, þannig að
fólk gæti bjargað sér sjálft eins
og hér. Hins vegar mega
Indverjar eiga það að þeir eru
mjög hjálpsamir og þeir voru
alitaf boðnir og búnir að
aðstoða okkur. Við sóttum eitt
kaffihús mikið sem var stutt frá
hjúkrunarheimlinu, þjónarnir
þar komu stökkvandi út til að
aðstoða okkur upp tröppurnar
þegar þeir sáu okkur koma,
segir Árni og brosir.
Nú og svo prófaðir þú að fara
á bak á fíl ekki satt? -Jú, það
var svona allt í lagi, ekki nein
stórkostieg upplifun þó. Það er
gaman að vera búinn að prófa
þetta en ég er ekkert spenntur
fyrir því að fara aftur.Ég fékk
ekld að stjórna fQnum sjálfur en
sat klofvega á baki hans ofan á
laki en fyrir ffarnan mig sat
Indverji sem stjórnaði fílnum
með tánum sem hann potaði á
bak við eyru fiQsins auk þess
sem hann var með járnstöng
sem hann pikkaði í fílinn þegar
hann var ekki nægjanlega
einbeittur, útskýrir Árni eins og
það að skella sér á fílsbak sé
eðlilegasti hlutur í heimi.
Tungumálaörðuleikar voru
aðeins að trufla þau þarna úti
en helst á þann hátt að
Indverjarnir svörðuð öllu með
”Já herra” og brosi og síðar kom
í ljós að þeir höfðu kannski ekki
hugmynd um hvað þau Árni og
Þuríður voru að segja. -Við
gátum því ekki pantað neitt sjálf
í gengum síma en vinsælt er að
panta mat, ég fór alltaf niður í
anddyri og fékk starfsfólk þar
til þess að panta það sem
vantaði og oft þurfti mildð
handapat til þess að gera sig
skiljanlegan og stundum gekk
það ekld. Þama eru talaðar
margar mállýsloir og menn áttu
misauðvelt með að skilja hvað
við vorum að segja og við svo