Feykir - 17.09.2009, Síða 7

34/2009 Feykir 7
Ekki eru öll farartæki vélknúin á Indlandi.
Rúm Þuriöar er hækkaö upp með múrsteinum. Þarna er ekki bruölaö neitt meö rafmagn.
Herdis og Árni komin inn i mosku og með tilheyrandi höfuöbúnaö.
náttúrlega hvað þeir voru að
segja.
Áranqur
meóferóarinnar
framar vonum
En að meðferðinni sjálfri, er
hún að virka? -Já, það leynir sér
ekki,
þarna er fúllt af fólki sem finnur
breytingar og margir eru að fá
mikið til baka. Þarna er breiður
hópur fólks í meðferð og alls
ekki bara fólk með mænuskaða
heldur einnig ýmsa sjúkdóma
og fólk er að koma víða að til
þess að fá þessa meðferð.
Hvað með Þuríði sjálfa er hún
að ná einhverjum bata? -Já,
kannski tók ég ekki alltaf jafn
mikið eftir þvi þar sem ég var
alltaf með henni en vissulega
voru þetta þó nokkrar breyt-
ingar sem komu á þeim tíma
sem ég var úti með henni. Hún
hefur styrkst mikið auk þess
sem hún virðist vera að fá
svolítinn vöðvakraft. Hún var
farin að geta gert æfingar sem
hún hafði fyrirfram sagt að hún
kæmi ekki til með að geta gert.
Sjálf segir hún að hún hafi gert
sér ákveðnar væntingar þegar
hún var að fara út og hún telji
sig vera búin að ná fram meiri
breytingu á hennar ástandi en
hún hafði fyrirfram gert ráð
fyrir að fá í fyrstu ferð.
Hvemig var að fara heim og
skilja Þuríði eftir þarna úti?
-Það var auðvitað gott að koma
heim en það var að sama skapi
erfitt að skilja hana þarna eftir
vitandi hvað hún þarf mikla
aðstoð við daglegar athafnir við
þær aðstæður sem hún býr við.
En mamma hennar og hennar
maður eru henni þarna til
aðstoðar þannig að hún er í
góðum höndum. Hún kemur
síðan heim núna um mánaðar-
mótin og ædar þá að heimsækja
Grensás til þess að leyfa
teyminu þar að taka sig út. Þar
á bæ fylgjast menn spenntir
með meðferð Þuríðar sem er
mjögjákvætt.
Síðan Árni kom heim fýrir
rúmri viku síðan hefur Þuríður
tekið nánast daglegum fram-
förum. Árni segir að þarna sé
um smá breytingar að ræða en
engin rosastökk. -Þetta er að
koma smá saman og miðað við
hversu stutt er síðan meðferðin
hófst er alveg magnað að örlítil
hreyfigeta og tilfinning skuli
vera komin. Síðan þarf hún að
halda áfram að þjálfa sig og
byggja sig upp. Hún er búin að
vera lömuð það lengi að það
kemur til með að taka vöðvana
langan tíma að byggja sig upp á
nýjan leik og eins þarf hún að
læra að senda skilaboðin réttar
leiðir.
Hvenær er síðan næsta ferð?
-Ég held að það þurfi að líða
þrír til fjórir mánuðir. Læknir-
inn var að tala um febrúar en ég
held að hún sé sjálf meira
spennt fyrir að reyna að komast
í janúar. Síðan erum við að tala
um að fara allt að 3 sinnum á
ári en þar sem meðferðin
kostar mikla peninga þarf að
meta árangur af hverri með-
ferð fyrir sig áður en tekin er
ákvörðun um framhaldið. En
alla vega á meðan framfarirnar
eru þetta miklar er ekki
spurning um að halda þessu
áfram, segir Árni að lokum.
Ferðalag Þuríðar Hörpu til
bata er gríðarlega dýrt og hafa
þau hjón treyst á samferðafólk
sitt til þess að gera ferðina að
veruleika. Vel gekk að safna
fyrir fyrstu ferð Þuríðar og nú
þarf smá átak til þess að koma
henni í næstu ferð.
Þuríður og Árni vilja koma
á framfæri þakklæti til allra
þeirra fjölmörgu sem hafa
veitt þeim stuðning. Sérstak-
lega nefndi Árni börnin sem
verið hafa óþreytandi við
stuðning sinn bæði hvað
varðar söfnun Óskasteina og
ekki síður allar tombólurnar
sem haldnar hafa verið í
Þuríðar nafni.
Þeim sem vilja styðja Þun'ði er
bent á að söfnunarreikningur er í
Nýja Landsbankanum
0161-15-550165
eða
Sparisjóði Skagafjarðar
1125-05-250067.
Kennitala viðtakanda er
010467-5439.
Kristján Sigfússon.
Spjallaó vió bændur
Búiö að
taka brenni-
vínskirtlana
úr mér
Kristján Sigfússon bóndi
á Húnsstöðum í Austur-
Húnavatnssýslu ætlar að
hætta í beljunum en fjölga
hrossunum. Enda á besta
aldri eins og hann segir
sjálfur, orðinn 75 ára.
Kristján býrmeð holdakýrsem
eingönguerutil kjötframleiðslu
en langt er síðan hann var í
mjólkurframleiðslu. -Ég er
með nokkrar holdakýr eða
um tuttugu og fimm og þegar
allir kálfar og aligripir eru
taldir með eru þetta um 70
stykki allt í allt, segir Kristján
en hann stundar milliliðalaus
viðskipti við kaupendur eða
það sem kallað er „beint frá
býli“.
Ég læt slátra á Blönduósi
en sel sjálfur, segir Kristján
og leggur áherslu á að hann
telji allt fram. -Fólk er mjög
ánægt með vöruna enda um
fyrsta flokks afurð að ræða.
Afkoman er þokkaleg segir
Kristján en lítið má útaf bera
til að afkoman breytisttil verri
vegar. -Það má gleyma því
að standa í ræktun ef þetta
fer ekki í fyrsta flokk. Það
er svo mikill verðmunur á
lægri flokkum. Á árum áður
var Kristján með á þriðja
hundrað fjár en eitthvaó
hefur það dregist saman
því eins og hann orðar það
sjálfur er hann núna með
ákaflega nett fjárbú. -Þetta
eru um þrjátíu kindur, svona
rétt fyrir plskylduna, segir
Kristján en bætir við að meira
hafi verið stússast í kindum
hér áður fyrr en hann keyrði
líflömb landshorna á milli fyrir
sauðfjárvarnir ítæp þrjátíu ár.
-Ég var með tvo bíla á fullu á
haustin.
Kristján segist vera með
um sjötíu hross bæði til
slátrunar og einnig selur hann
folöld til lífs. -Ég er nýfarinn
að fjölga hrossunum enda
ætla ég að hætta í beljunum.
Þegar hann er spurður hvort
einhver vinnumaður sé á
bænum eða einhveijir sem
hjálpa honum við bústörfin
segir hann að honum finnist
betra að hafa góð verkfæri
og engan vinnuman enda á
besta aldri, orðinn 75 ára.
-Annars eru mestu elli-
merkin hjá mér að mér finnst
orðið gott að vera heima,
segir Kristján og hlær. Nú í
haust fór Kristján í göngur á
Auðkúluheiði sem endranær
og hélt upp á fjörtíu og fimm
áragangnaafmælisitten hann
hefur gengið allt síðan árið
1964. -Þvi miður gat ég ekki
skálað við gangnafélagana
vegna þess að það er búið
að taka brennivínskirtlana úr
mér, segir Kristján að lokum.