Jón á Bægisá - 01.11.1994, Síða 29

mun vera yður þakklátur, jafnvel þótt mér verði hafnað. Þá mun ég sættast
við örlög mín.“
Chang Lao hafði búið í nágrenni Wei Shus frá því að hinn síðarnefndi hætti
störfum og settist þar að með fjölskyldu sína. Hann hafði annað hvort séð
dóttur Wei Shus bregða fyrir, eða hafði að minnsta kosti heyrt um fegurð og
góða kosti stúlkunnar. Þess vegna hafði hann einsett sér að biðja hennar.
Að lokum var hjúskaparmiðlaranum farin að leiðast þrákelkni Chang Laos
og hélt ófús til Wei Shus. Eins og hún hafði búist við brást Wei Shu hinn versti
við, þegar hann heyrði tillöguna:
„Er ætlun yðar að móðga mig!“ öskraði hann. „Ætti ég að þurfa að gifta
dóttur mína lágkúrulegum garðyrkjumanni vegna þess eins að ég er að verða
fátækur? Honum er hægt að fyrirgefa slíka hugaróra, en hvemig getið þér,
sem þekkið mig og ætt mína mætavel, lagt fyrir mig svo fráleitt bónorð? Wei-
ættin er fjölmenn. Haldið þér að nokkur í henni liði slíka hneisu?“
„Fyrir aila muni haílð hemil á bræði yðar, herra,“ baðst hjúskaparmiðlarinn
afsökunar. „Ég vissi að þetta væri af og frá og harðneitaði að bera upp erindið.
En Chang Lao heimtaði að ég kæmi hugmyndum hans á framfæri við yður!
Hann sagðist verða ánægður, jafnvel þó svar yðar yrði »nei!«“
„Nei? Auðvitað nei!“ hneykslaðist Wei Shu. „Segið honum, að geti hann átt
fnnm hundruð strengi cash-a handa mér eftir einn eða tvo daga, þá skuli ég
gefa honum dóttur mína! “
Þetta átti að vera kaldhæðni vegna þess að Wei Shu var algjörlega
sannfærður um það, að Chang Lao, fátækum garðyi’kjumanni, gæti aldrei tekist
að ná saman fimm hundruðum cash-a, jafnvel á heilu ári. Vitanlega var
hjúskaparmiðlarinn líka fullviss um þetta.
„Allt í lagi,“ sagði Chang Lao þegar honum var borið svarið sem átti að
heita skilmálinn fyrir hjónabandinu. Að morgni næsta dags hlóð hann vagn
sinn allri upphæðinni sem krafist var, og ók heim til Wei Shus.
Öllum heimilismönnum var brugðið. „Þetta var bara brandari!" veinaði Wei
Shu.
„Ég hélt, að garðyrkjumanni væri ógemingur að ná saman svo miklu fé.
Núna eru peningarnir hér. Hvað á ég að gera? Hvað get ég gert?“
Hann sendi þjónustustúlku til þess að þreifa fyrir sér um viðhorf dóttur
sinnar. En honum til furðu sagði stúlkan aðeins: „Þetta eru örlög mín.“
Dóttirin hafði verið alin upp í samræmi við kenningar Konfúsíusar og hlýddi
ævinlega óskum foreldra sinna. Faðir hennar var ærukær maður. Hún vildi
ekki að hann gengi á bak orða sinna hennar vegna.
Hjónabandinu var komið í kring. Eftir giftinguna hélt Chang Lao áfram að
vinna í garðinum, þar sem hann ræktaði grænmeti til þess að selja á markað-
inum. Kona hans hjálpaði honum við störf á borð við að vökva og reyta illgresi.
Hún vann heimilisverk sín án þess að mæla stakt kvörtunarorð af vörum.
Hjónin virtust bera mikla umhyggju hvort fyrir öðru, þrátt fyrir tuttugu ára
aldursmun. Stundum sátu þau á sumarkvöldum eftir daglangt strit, hvíldust í
reyrstólum og nuta þess að spjalla saman í svalandi andvaranum. Þau voru
fullkomlega hamingjusöm.
Aðeins ættingjar herra Weis voru óánægðir, því þeim fannst enn þá
á ~ LESIÐ MILLI LÍNA
29