Jón á Bægisá - 01.11.2000, Qupperneq 77

Föðurást
„Sharon?“ Ég vil vera verður þessarar konu. „Mér þykir þetta leitt,
Sharon." Þetta er ekki neinum að kenna. Maður þarf líka örvandi til að
komast í gegnum friðartíma.
„Komdu pabbi. Flýttu þér.“
„Þú ert of veik til að halda niðri mat, clskan. Hreiðraðu um þig hér.
Bara smástund?"
„Ég mundi gubba, pabbi."
„Ég skal bera þig aftur yfir í herbergi. Ég skal lesa fyrir þig. Viltu það?“
Eng horfir stíft á mig þegar ég lyfti af mér voðinni. „Ertu með einhver
ör sem þú hefur ekki sýnt mér ennþá? Mamma var með stórt ör á öðrum
fætinum. Sprengjuflísar. Búmm búmm. Ég er með ör. Viltu sjá? Ég er
með heilmörg sár.“
Ég tek veslings stelpuna mína í fangið og ber hana með náttkjólinn
flaksandi yfir í herbergið hennar. Sharon hafði búið það stelpuhúsgögn-
um meðan lífið var einfaldara. Biðin eftir Eng gerði okkur gott. Sharon
sagði sjálf að hún væri góð fyrir sambandið. „Gætirðu fært okkur ávaxta-
safa og verkjatöflu?" kalla ég af ganginum.
„Hún læknast ekki af verkjatöflu," heyri ég Sharon kalla. „Ég ætla að
hringja í Kearns lækni.“
Ég heyri Sharon tala í símann niðri. Hún er ekki að tala um flensuveir-
ur. Hún er að tala um félagsráðgjafa og geðlækna. Stelpan mín er ekki
geðveik, hún hefur smitast í skólanum eins og gerist og gengur.
„Handleggir barnsins eru allir í rispum," segir Sharon. „Nei, það er
ekkert alvarlegt. Þær líta út eins og... já, þær eru eins og pínulitlir hring-
ir og saumar.“ Stundarkorn heyrist ekkert. Svo segir hún: „Nei, hættu
nú, Jason sér ekki sólina fyrir henni! Það er ekki það sem ég á við! Hvað
er að gerast í þessu landi? Heldurðu að við sóum einhverjir öfuguggar?
Ég er að segja að stúlkan hafi gert þetta sjálf.“
„Við hvern ertu að tala?“ kalla ég niður. „Hvað varð um verkjatöfl-
una?“
Ég halla mér eins langt út yfir handriðið og ég þori svo ég sjái hvað
Sharon er að gera. Hún er að klæða sig í kápuna og skóna. Hún á í ein-
hverjum vandræðum með hnappa og smellur. í bláleitu ljósinu frá
brotnu ljósakrónunni í forstofunni virðist hún gömul, kvalin, niðurdreg-
in. Hvað hef ég gert henni?
„Hvað er um að vera?“ spyr óg. „Ertu að fara frá mér?“
„Vertu ekki svona andskoti væminn. Ég er að fara út í búð eftir verkja-
töflu."
„Hvernig stendur á að þær eru ekki til?“
á — SYNDAFLÓÐID KEMUR EFTIR OKKAR DAG
75