Jón á Bægisá - 01.12.2005, Blaðsíða 23

Bréfið sem gleymdist
og þar hafði önnur greifadóttirin djúp áhrif á hjarta skáldsins..." Þessi
Barck greifi var hirðmarskálkurinn Niels Anton Barck, kvæntur Mariu
Sofie Beck Friis í Börringklaustri um 30 kílómetra fyrir vestan Málmey.
Þau hjónin áttu einn son og tvær dætur, Matildu og Louise Matildu Barck.
Skáldið heldur áfram: „Við komum saman ... á Börringe hjá Beckfries (!)
greifa þarsem ég las úr Kynblendingnum við góðan orðstír, en tók líka eftir
því að hjartað stóð sig einnig vel þarsem ég hallaðist ýmist að Matiidu
Barck eða Louise Barck...“ H.C. Andersen heldur áfram frásögn sinni af
því, hvernig hann er hylltur af skánska aðlinum. ,Alstaðar könnuðust
menn við Kun en Spillemand sem virðist hafa gert mig vinsælli en
Improvisatoren. “
Almennt má segja að Andersen hafi verið talsvert dýrkaður í Svíþjóð á
þessum árum, og þó líklega hvað mest á Skáni. Þannig var í Málmey
tryggur aðdáandi skáldsins, dr. Bernhard Cronblom, sem stofnaði
dagblaðið Sndllposten, en var einmitt á þessu skeiði ritstjóri Malmö
Allahanda, og hann skrifaði árið 1840: „Sem skáld tilheyrir Andersen ekki
Danmörku einni, heldur allri Norðurálfu... Sönn aðdáun og bróðurleg
tryggð skal mæta honum hvar sem hann drepur niður fæti á fósturjörð
vorri, gömlu Svíþjóð."
Nokkrum dögum eftir bréfið til vinkonunnar í Óðinsvéum skrifar
Andersen (3ja júlí) annarri bréfavinkonu, Henriette Wulff: „Ó, mitt gamla
hjarta - ætti ég nægilegt fé, skyldi ég verða ástfanginn í hárri elli.“ Þess má
geta að ‘háa ellin’ var 34 ár!
Hinn 23ja apríl 1840 ritaði þessi bréfaglaði ævintýrahöfundur tvö bréf.
Það fyrra var - að því er ætla má — til Matildu Barck greifadóttur og
hljóðaði svo:
Kera ungfrú!
Af innilegri þrá sendi ég þessa litlu bréfdúfu yfir hafið til að feera yður og
hinni elskulegu ungfrú Stackelbergþakkir mínar og kveðjur fyrir að leyfa mér
enn einusinni að sjáyður — við brottfór mína. Ég hef þegar teiknað litla mynd
í Myndabókina (Myndabók án mynda, sjötta kvóld) þarsem þér og systir yðar
akið í tunglskini yfir sléttuna á Skáni, bara að ég hefði getað teiknað
andlitsmyndir, þáyrði þetta mynd affegurstu verum. Fteriðyðar ágtetu móður
virðingarfyllstu og innilegustu þakkir mínar: hún var svo góð og elskuleg við
migþessar fáu stundir sem við vorum saman. Hvemer fie ég að sjáyður afiur?
Ó, komiðþér bráðlegayfir hafið til okkar! Égþori því miður ekki að koma til
Sviþjóðar fyrst um sinn — svo mjög er ég þar borinn á hóndum. Segið
ungfrímni, systur yðar, að takayður við hónd sér, og nágrannakonan fer með
ykkur, ogþá er ykkur þremur óhtett að leggja útá hafið!
ffid/t d . JÉœyt/óá - Til i>ess i>arf skrokk!
21