Jón á Bægisá - 01.12.2005, Blaðsíða 24

Ernst Philipí
son
Ó, efþ ér vilduð nú hugsa til skáldsins, og þó ekki vœri nema hálft á viðþað
sem skáldið hugsar til yðar. Ég óska að þér megið verða margrar gleði
aðnjótandi í sumar; eftir viku er skógurinn víst orðinn grænn, og fyrsti
nœturgalinn færir yður kveðjur frá mér.
Aföllu hjarta
yðar einlægur
aðdáandi
H. C. Andersen.
Seinna bréfið þennan dag var til Henriette Hanck:
... hin langa ‘kyrra vika’ stóðfyrir dyrum og mér fannst ofleiðinlegt að dúsa í
Kaupmannahöfh. Voila! Það var mánudagsmorgunn og gufuskipið átti að
fara til Málmeyjar seinnipartinn, égfékk mér fiarseðil og ákvað að heimsækja
ftölskyldu Wrangels baróns í Hyby á Skáni.
Maður lætur sér detta í hug að Wrangel hafi aðeins verið átylla til að geta
komist til Börringklausturs, og vitanlega setur maður upp samsærisbros!
Það var í þessari ferð, i)da til 2oasta apríl, sem Andersen var ákafast hylltur
í Málmey, ekki síst af stúdentunum í Lundi sem vildu hylla hann í söng:
„Því koma andans vinir og knékrjúpa fyrir meistaranum.“ En jafnframt
þessari vafalausu ánægju Andersens með viðhöfn úr öllum áttum varð
hann að þola sárar kvalir. „En meðan á öllum þessum gleðiópum og
viðhöfn stóð, þjáðist ég af skelfilegri tannpínu." Vafalaust hefur hann jafn-
framt þjáðst af þrá eftir endurfundunum við ónefnda greifadóttur!
Hann fór frá Kaupmannahöfn til Málmeyjar á mánudegi og komst ekki
alla leið til Barcks greifa fyrren á sunnudag næstan. Og þegar daginn eftir
lagði hann af stað heimleiðis. „Þegar ég á mánudagsmorgun steig á
skipsfjöl, voru hinar ungu greifadætur á bryggjunni og veifuðu hvítum
vasaklútum sínum til skáldsins, meðan ég féklc greint þær frá borði.“ Það
er því alveg greinilegt að Matildu Barck hefur ekki verið sama um H.C.
Andersen.
Hinn 2ista júlí 1840 sendi Andersen greifadótturinni annað bréf:
Kæra greifadóttir!
Eina litla bréfdúfu verð ég að senda með bróður yðar til kæra Skáns, og ef
égsendi aðra verður hún helst að fljúga til Bórringe til að heilsa þeirri hinna
elskulegu dætra Barcks greifta, sem ég fékk ekki tækifæri til að heilsa
vingjarnlega uppá í Kaupmannahöfn. Ég hef nú lokið við harmleik minn,
22
á .íHayr/óá - Tímarit þýðenda nr. 9 / 2005