Alþýðublaðið - 12.11.1924, Blaðsíða 3

rúœfega 60 fslenzkutn fuglum.
Það er sagt frá þvf, hvar tar-
fuglarnir dvelja að vetrinum, á
hverju þeir llfa, hve þeir eru
stórir, hvar þeir byggja hreiðrin,
og hvaða efni þeir nota f þau,
á hvaða tfma þeir verpa, hve
eggin eru morg, hvað tuglar eru
lengi að unga út, hvernig þelr
annast ungana o. fl.
Mörgum börnum í Reykjavík
getst sjaidan eða aldrei tækifæri
að kynnast fuglalffinu i náttúr-
unni eða að minsta kosti ekki
f þeim héruðum iandsins, þar
sem það er fegurst og fjölbreytt-
ast. En aftur á mótl dylst það
ekki fyrir þeim, að hingað til
bæjarina eru fluttir áriega dauðir
viliifuglar, svo“sklftirjhundruðum
og hafðir tll sölu f búðum og á
götum úti og egg þelrra lfka
hötð á boðstólum. Börn fá Ifka
vitneskju um. að menn drepa
friðlýsta fugla bæði nær og
tjær höiuðstaðnum. Sökudólgarnir
f keyta lítið um. þó að börn verði
sjónarvottar að slfkum lagabrot-
um. Með þessu fá þau hugmynd
um, að fuglarnlr séu tilfinninga-
laus dýr og ekkl til annars en
drepa þau mönnum til matar eða
skemtunar. Og þegar þau svo
geta farið að valda byssuunl, er
ferðinni heitið upp um helðar og
fjöll eða út á vfkur og voga til
að leita uppi þessi saklausu börn
□áttúrunnar og murka úr þeim
lífið.
Ettir að börnin hafa leslð bók
þessa um fuglana, munu "þau
komast að raun um, að undir
ijaðrahamnum bærist hjarta, sem
finnur tll sorgar og gleði, og að
þar býr móðurást engu minni en
sú, sem börnin sjálf njóta f
föðurhúsum.
G. D.
Sjö landa sýn.
(Frh.)
Aðalinngangur í ráðhúsiö er
undir turninum, en uppi yfir inn-
ganginum er á turnstöplinum stein-
flísamynd af >Hammóníu<, ímynd
Hamborgar. Kom Þar til dyra
skrautbúinn Þjónn og fylgdi gest-
unum inu í anddyrið; rís bar
voldug hvelfing á 16 súlum, en
ALÞYBUBLABIÐ
uppi yflr innganginum er mjög
einkennileg stundaklukka, þar sem
dauðinn slær heilar og hálfar
stundir, en barn á skauti móður
sinnar stundarfjóiðirnar. Úr and-
dyrinu liggja breiðir og háir stigar
upp í forsal einn mikinn, er kail-
ast ráðstofan, en þaðan er inn-
gangur. í hátíðasalinn; yflr dyr-
unum. sem smíðaðar eru úr bronzi,
steudur: >Hönd í hönd — feðra-
borg íöðurland<. Þar var gestun-
um vísáð inn. Hátíðasalur þessi
er afarstór og skrautlegur. Á
veggjunum eru stórfengleg málverk
í flmm köflum, er sýna aðaldrætt-
ina í sögu Hamborgar, fyrst Alster
og Elflna, áður en byggð er numin
þar, þá hjarðmenn, farmenn og
flskimenn, er taka sór bólfestu þar,
þá boðun kristindómsins, þá Ham-
borg á miðöldum og loks Ham-
borgarhöfn, eins og hún er nú.
Fyrir gafli eru skrautlega útskorin
hásæti fyrir öldungaráðið og ræbu-
stóll. en yflr salinn breiðist gull-
fjölluð rósahvelflng.
þegar gestirnir komu inn, gengu
á móti þeim annar borgarstjöri,
Otto Stolten, og margir öldunga-
ráðsmenn og borgarþingsmenn.
Heilsaði borgarstjóri forseta Al-
þjóafundarins og bauð hann og
fundarmenn velkomna og síðan
hverjum af öðrum, en forseti
nefndi nöfn og ættlönd. Sagði
borgarstjórinn nokkur orð viðhvern,
og þegar að mér kom, varð hon-
um að orði: >Nú, en hvað maður
kynnist hór mönnum úr öllum
löndum og þaö frá íslandi.< Þegar
kveðjur höfðu fram farið, skip-
uðust gestirnir öðrum megin í
salnum og borgarmenn hinum
megin, en borgarstjóri gekk tii
ræðustóis og flutti ræðu til gest-
anna. en forseti alþjóðafundarins
þakkaði með ræðu. Siðan var
gestunum boðið til kaffidrykkju í
forsalborgarþingstofunnar. og gengu
þar um beina borðalagðir þjónar í
rauðum einkennisbúningum með
hvíta vettlinga á höndum. Eftir
kaffldrykkjuna var gestunum fylgt
um húsakynnin. Gat þar að líta
skrautsali marga, allavega prýdda
með líkönskum skreytingum og
málverkum. Einna einkennilegast-
ur var viðtalssalur borgarstjóra.
Eru nöfn allra borgarstjóranna frá
upphafl og stjórnartíð þeirra skorin
þar á veggina í breitt belti úr
rauðaviði, en á borði í útskoti
5
Lægsta verð í bænam:
Strausykur kr. °\55 l/s k8> f
verz’. SímoDár Jónssonar, Grett-
isgötu 28, sfmi 221.
Ú«bp«;8i8 AIþý8ubla8i8
hvar mum |sið spiaS og
hwept som þ'.8 topii!
Hálfs- og heils- sultutau-krukkur,
tómar, keyptar hæsta verði á
Grettisgötu 40 B.
nokkru liggur bók í umbúnaði úr
skiragulli.
Þegar gestirnir höfðu litast um,
sem þá lysti, fóru kveðjur fram í
fundarsal öldungaráðsins, en gesta-
Uópurinn fór þaðan niður í kjall-
ara ráðhússins, sem er ein af
frægustu vistarverum ráðhússins.
í anddyri hans er afargamalt
líkan úr steini af Baeeusi, krýnd-
um víaviðarsveig. augafullum og
hlæjandi út að“ eyrum. Kjallarinn
er afarstór veitingasalur, og liggja
þar á borðum bundnar bækur í
arkarbroti. Eru það vínskrár geysi-
langar og svo gerðar, að á öðru
hverju blaði eru litmyndir af sögu-
legum atburðum alt frá miðöldum,
er gerst hafa í veizlum borgar-
stjóra í kjallaranum, en á hinum
blöðunum eru taldar upp vínteg-
undir þær, er i kjallaranum fást,
og eru þær svo margar, að jafn-
vel hinir víðförulstu prentaranna,
er þarna voru saman komuir,
höfðu aldrei fengið hugmynd um
annað eiDS áður. Eftir stutta dvöl
þarna sundraðist hópurinn til næsta
morguns.
Yar svo um garð genginn þessi
gestafagnaður öldungaráðs >frjálsa
og hansa-staðarins Hamborgar<,
sem blöðum borgarinnar þótti held-
ur en ekki tíðindi, með því að
þetta var fyrsta skifti, sem borg-
ríkisstjórnin hafði fagnað fulltrúum
verklýðssamtaka. Sögðu blóðin all-
ítarlega írá þvi og birtu ræðurnar,
er meginhluti þeirra fer hór á
eftir í þýðingu '— með fram til
þess, að lesendur geti haft borg-
arstjóraræðuna til samanburðar
við ræður manna í líkum stöðum
hér á landi. (Frh.)