Morgunblaðið - Sunnudagur - 16.08.2015, Blaðsíða 42

Kristín kampakát eftir sigurinn í töltinu. Hún segir enga pressu hafa verið á sér á mótinu.
Kristín og Þokki frá Efstu-Grund á Heimsleikum íslenska hestsins í Herning. Kristín lýsir Þokka sem venjulegum sveitahesti sem aldrei hafi farið í nudd eða hnykkingar. Hann er nú sestur að í Þýskalandi.
Ljósmynd/Óðinn Örn Jóhannsson
Hólum. Kristín segir tímann á Hólum hafa
verið dásamlegan, námið hafi verið gott og
hún kynnst frábæru fólki.
Á meðan Kristín var í námi á Hólum festu
þau Guðbrandur kaup á Syðri-Fljótum. Guð-
brandur, sem er Borgfirðingur, er húsasmið-
ur að mennt en líka með traustan bakgrunn
í hestamennsku.
Tamningar aðalstarfið
Syðri-Fljótar er í senn sauðfjár- og hesta-
ræktarbú. Um 450 fjár er á bænum og á
bilinu tíu til fimmtán hestar. Þar er líka
tamningastöð, þar sem hjónin temja fyrir
sjálf sig en þó aðallega aðra. Þau byggðu
nýtt hesthús 2003 og árið 2007 var byggð
700 fermetra reiðhöll við hesthúsið. Þar eru
þau bæði í fullri vinnu (og rúmlega það) við
tamningar.
Frá 1995 til 2006 var Kristín í hálfu starfi
sem læknaritari á Kirkjubæjarklaustri en
síðan hefur hún helgað býlinu alla sína
krafta.
Spurð hvort hrunið hafi komið illa við þau
segir Kristín þau hafa verið með erlent lán á
reiðhöllinni og það hafi til að byrja með rok-
ið upp úr öllu valdi. Þau náðu þó að standa í
skilum og á endanum var lánið leiðrétt.
„Þetta blessaðist allt og aðstaðan í reiðhöll-
inni skiptir auðvitað sköpum fyrir tamninga-
starfið,“ segir Kristín en meðan á sauðburð-
inum stendur er hluta af reiðhöllinni breytt í
fæðingardeild.
Þau eru að jafnaði með um þrjátíu hross í
tamningu í einu.
Það er svo merkilegt að Kristín og Guð-
brandur hafa aldrei auglýst tamningaþjón-
ustu sína. Þess hefur ekki þurft, eft-
irspurnin er svo mikil. „Við fjölguðum
rollunum 2008 vegna þess að við bjuggumst
við bakslagi í tamningunum en það hefur
ekki orðið. Þvert á móti hefur verkefnum
fjölgað.“
Blakið hættulegra
Kristín segir það taka að minnsta kosti tvo
mánuði að temja hest og margir þurfa lengri
tíma. „Í flestum tilvikum geta vanir hesta-
menn tekið við eftir tvo mánuði en það eru
alls ekki allir vanir af þeim sem leita til okk-
ar. Mín vinnuregla er að fara ekki út á
hrossinu fyrr en ég treysti því,“ segir Krist-
ín.
Tamningar eru ekki hættulaus iðja en
Kristín segir meiðsli þó sárasjaldgæf. „Ég
hef verið ótrúlega heppin. Sjö, níu, þrettán!
Þetta er atvinna mín og fyrir vikið má ég
ekki við því að taka áhættu. Ef þú treystir
trippinu, þá treystir trippið þér!“
Hún rifbeinsbrotnaði að vísu í fyrrahaust
en jafnaði sig fljótt. „Síðan missteig ég mig
illa í vor – en það var í blaki. Þetta var
þremur dögum fyrir Þá allra sterkustu [sem
er árleg ístöltskeppni til styrktar íslenska
landsliðinu í hestaíþróttum, innsk. blm.] Ég
gat varla gengið en ekki að ræða það að ég
tæki ekki þátt.“
Hún hlær.
Búskapur er eðli málsins samkvæmt mjög
bindandi og Kristín upplýsir að fjölskyldan
hafi aldrei farið eins lengi frá og núna vegna
heimsleikanna, tvær vikur. „Fyrir tveimur
árum fórum við í frí í viku til Kanarí og ætli
það sé ekki það lengsta sem ég hef verið án
hesta á ævinni,“ segir hún hlæjandi en frí
fjölskyldunnar fer iðulega í að keppa á eða
fylgjast með hestamótum.
Allur í Messi
Kristín byrjaði ung að keppa á mótum og
vann A-flokkinn fyrst fimmtán ára gömul.
Fjölmargir bikarar hafa komið í kjölfarið
eins og sjá má heima á Syðri-Fljótum, skáp-
ar og borð bókstaflega svigna undan öllum
gripunum.
Svanhildur, dóttir Kristínar og Guðbrands,
er komin á kaf í hestamennsku. Meira að
segja byrjuð að temja. Hún ætlar á hesta-
braut í Fjölbrautaskóla Suðurlands á næsta
ári og setur svo stefnuna á Hóla, eins og
móðir hennar.
Sonurinn, Lárus, er lítið í hestunum, all-
tént enn sem komið er, en hefur þeim mun
meiri áhuga á knattspyrnu. Hann æfir með
Viðtal
42 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16.8. 2015