Morgunblaðið - Sunnudagur - 23.08.2015, Síða 43

Morgunblaðið/Árni Sæberg
sviði. Þetta var í Leðurblökunni og Snorri
Wium átti það til að vera mjög fyndinn í
leik. Við Bergþór (Pálsson) vorum saman á
sviðinu og fengum hláturskast. Það var ein-
hvern veginn hægt að bjarga sér út úr því.
Ég gat hlegið og sungið um leið,“ segir hún
og skellihlær. Önnur saga kemur upp í
huga hennar. „Ég veit ekki hvort ég á að
segja frá því. Ég söng Violettu í La Trav-
iata og í lokin liggur hún í dauðateygjunum.
Alfredo er grátandi yfir henni og liggur
með höfuðið á maga mínum. Ég lifði mig
svo inn í hlutverkið og leysti smá vind. Það
má með sanni segja að þegar mannfólkið er
að skilja við er úr því allur vindur!,“ segir
hún og hlær hátt. „Maður er mannlegur!
Hann gat ekkert gert, hann varð bara að
liggja þarna á maganum á mér og klára
sinn söng! Það er ýmislegt sem gerist, al-
máttugur.“
Hún segist eiga mjög auðvelt með að
læra texta. „Eiginmaður minn kallar mig
textavélina. Oft á kvöldin þegar ég er lögst
á koddann er ég að muldra textana. Ef það
kemur fyrir að ég gleymi texta, þá bara
prjóna ég. The show must go on!“ segir
hún hlæjandi.
Elskar að vera á sviði
Diddú fann sig vel í óperusöng. „Mér finnst
óperan magnaðasta listformið. Maður sam-
einar svo margt þar. Ég elska að vera á
sviði, mér líður hvergi eins vel. Það er ein-
hver guðsgjöf. Við erum öll svona systkinin
og foreldrar okkar voru svona líka. Ófeimin
og elskuðu að syngja fyrir framan fólk,“
segir hún og er alltaf full tilhlökkunar áður
en hún fer á svið. „Þetta er okkur svo eðl-
islægt í familíunni,“ segir hún.
Diddú hefur ákaflega gaman af því að
koma sér í hlutverk, fara í búninga og allt
sem því tilheyrir. „Mér finnst það svo
heillandi við óperuna. Þetta er svo ólíkt því
að syngja á tónleikum. Þarna fullkomnarðu
allt með leikrænum tilburðum,“ segir hún.
Talinu er vikið að uppáhaldsverkum.
Diddú segir það hafa verið mikla lífsreynslu
að takast á við Luciu di Lammermoor eftir
Donizetti. „Það hlutverk var mjög krefjandi
raddlega, mæddi mikið á leiktilburðum en
stúlkan sturlast í lokin. Að takast á við það
var mikil áskorun,“ segir hún. Eitt hlutverk
nefnir hún, sem ennþá er á óskalistanum.
„Já, það er Norma eftir Bellini, það er
mjög dramatísk ópera og músíkin alveg
mögnuð. Það væri mikil áskorun að fást við
það einhvern tímann áður en maður dregur
sig í hlé,“ segir hún. Það virðist ekki vera á
dagskrá. „Það er mikið eftir af sumrinu í
mér, eins og kellingin sagði.“ Gömul mynd af fjölskyldunni. Diddú, Þorkell og dæturnar Salóme, Valdís og Melkorka. Diddú segir það hafa eflt sig sem listamann að eignast börn.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Sigrún Hjálmtýsdóttir söng hlutverk Luciu di Lammermoor í Íslensku óperunni. Hún segir það hafa
verið eitt mest krefjandi og um leið gefandi hlutverk sem hún hefur sungið. Systkinin Páll Óskar og Diddú Hjálmtýsbörn hafa bæði lagt sönginn fyrir sig og taka stundum lagið saman.
Morgunblaðið/Golli
Diddú söng með José Carre-
ras í Laugardalshöll árið 2001.
Í dómi Morgunblaðsins stóð:
„Á söng meistarans, Carreras,
og Sigrúnar Hjálmtýsdóttur
bar engan skugga.“
23.8. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 43