Morgunblaðið - Sunnudagur - 20.09.2015, Síða 10

10 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20.9. 2015
Það er gott kaffið á Segafredo í Leifsstöð ogstarfsfólkið hjálplegt og þægilegt. Svipaðviðmót og á Kaffitári, fyrirtækinu frá
Reykjanesbæ, sem áður þjónustaði kaffiþyrsta í
Leifsstöð. Það var áður en þjónustustarfsemin var
öll stokkuð upp, að sögn af erlendu ráðgjafafyrir-
tæki, sem hafði fengið það verkefni að gera Leifs-
stöð nútímalega íslenska flugstöð, með áherslu á ís-
lenska. Leifsstöð átti að verða íslenskari en nokkru
sinni.
Ef ég man rétt þá voru þessi boð látin út ganga
þegar sefa þurfti okkur sem gagnrýndum að Kaffi-
tári og fleiri íslenskum fyrirtækjum væri bolað útúr
Leifsstöð. Í staðinn komu Joe and the juice og öll
hin fyrirtækin sem maður sér á flugvöllum um
heim allan. Hann virðist vera furðu lítill og lokaður
þessi heimur, flughafnaheimurinn; einhæfur og
staðlaður.
Eflaust finnst mörgum þetta vera í góðu lagi og
jafnvel hallærislegt að bera hag íslenskra fyrirtækja
fyrir brjósti. Hvað þá að vilja gera íslenskum fyrir-
tækjum hærra undir höfði en öðrum á okkar heima-
velli. Mér finnst það ekki hallærislegt, heldur sjálf-
sagt að í höfuð-flughöfn Íslands séu heimamenn
hafðir í fyrirrúmi. Ekki síst ef þeir hafa staðið sig
sérlega vel en annað verður ekki sagt um Kaffitár.
Í tengslum við svokallaða Þjóðarsátt fyrir aldar-
fjórðungi var hrint af stokkunum átaki um að
kaupa íslenskt. Markmiðið var að efla íslenska
framleiðslu og þar með íslenskt atvinnulíf. Atvinnu-
leysi var byrjað að banka uppá og samfélaginu þótti
það bera ábyrgð sem samfélag. Auðvitað voru þau
til þá sem sögðu að bannað væri að fara út í búð
nema með bundið fyrir augu, að öðru leyti en því að
kíkja á verðmiðann. Ekkert samfélagsrugl takk,
markaðurinn ráði!
Ég held að þau sem vilja láta hugsa á samfélags-
vísu séu ennþá til og sennilega fleiri en margan
grunar. Og getur ekki verið að þegar allt kemur til
alls vilji margir á markaðstorginu, hvar sem það er
að finna, einmitt fá að njóta fjölbreytilegs vals; að
fjölbreytileikinn sé með öðrum orðum markaðs-
vænn.
En þetta gerist ekki af sjálfu sér. Jafnvel þótt
fyrirtæki bjóði upp á góða vöru og þjónustu á sam-
keppnishæfu verðlagi eru því allar bjargir bann-
aðar ef því er meinaður eða torveldaður aðgangur
að markaðstorginu. Og þegar plássið er takmarkað
skiptir máli á hvaða forsendum er úthlutað.
Segir ekki skynsemin að gott sé fyrir íslenskt
samfélag að efla íslenskt atvinnulíf? Og er það ekki
beinlínis góður bisniss fyrir ferðamannasamfélag
að rækta sérkenni sín auk þess sem augljóst er að
fyrir bragðið verður heimurinn líka skemmtilegri!
Fjölbreyttur heimur er eftirsóknarverðari en ein-
hæfur heimur.
Ég sannfærðist um það á sínum tíma að einmitt
þetta vekti fyrir stjórnendum Leifsstöðvar, að sýna
sérkenni Íslands og greiða götu íslenskra frum-
kvöðla – líka þeirra sem vinna ofan í okkur kaffið og
meðlætið. Niðurstaðan varð ekki sú.
Brottrekstur Kaffitárs, Epals, sjálfs merkisbera
íslenskrar hönnunar (!), og fleiri íslenskra fyrir-
tækja úr Leifsstöð er táknrænn um vegferðina
þangað sem heimurinn stefnir hraðbyri: Risakeðj-
ur og einhæfni. Eftirsóknarvert? Nei, þess vegna
fyrirsögnin.
Þyngra en tárum taki
* Segir ekki skynseminað gott sé fyrir íslensktsamfélag að efla íslenskt
atvinnulíf?
ÚR ÓLÍKUM ÁTTUM
Ögmundur
Jónasson
ogmundur@althingi.is
Össur Skarp-
héðinsson deildi
þessum hugrenn-
ingum sínum með
vinum sínum á
Facebook í gær-
dag: „Hvað sem mönnum finnst um
samþykkt borgarstjórnar um að
sniðganga vörur frá Ísrael er út í
hött að nefna það til marks um
andúð á gyðingum. Aðskiln-
aðarstefnan í S-Afríku var brotin á
bak aftur með viðskiptabanni.
Dettur einhverjum í hug að undir-
rót þess hafi verið hatur á hvítum
mönnum?“
Ritstjórinn Atli
Fannar Bjarka-
son skrifaði svo
um sama mál á
Twitter: „Óháð
tilgangi og mann-
réttindasjónarmiðum er tillaga
Reykjavíkurborgar um að snið-
ganga vörur frá Ísrael vandræða-
lega óvönduð stjórnsýsla.“
Fyrr í vikunni
deildi Rósa
Guðbjarts-
dóttir bæj-
arfulltrúi stór-
skemmtilegri
uppákomu á
Facebook sem hún lenti í fyrir utan
Grosvenor-hótelið á Park Lane í
London um síðustu helgi. „Frægir
og fínir skunduðu á glamúrball og
voru myndaðir í gríð og erg. Allt
ætlaði um koll að keyra þegar
Pippa Middleton mætti á bleika
dregilinn en eins og glöggt má sjá á
meðfylgjandi, geislandi mynd sem
ég tók var hún í glæsilegum fagur-
bláum síðkjól! Leikkonan Fran-
cesca Hull var líka flott með marg-
litan keip. En viti menn, svo komst
íslenski papparazzinn sjálfur í
breska fjölmiðla eins og hér má sjá.
Mikið er ég fegin að ekki sást í HM-
pokann sem ég var með á öxlinni.“
Og einn líflegasti penni Face-
book, rithöfundurinn Elísabet
Kristín Jökuls-
dóttir, varpaði
þeirri spurningu
fram á samskipta-
miðlinum hvernig
hún gæti skráð sig
út af honum sem notandi og fékk
nokkrar leiðbeiningar. Kankvís
svaraði Elísabet stuttu síðar: „Sko
einu sinni setti ég út svona status
og þá komu allir og sögðu, ekki fara
ekki fara… nú er annað uppi á ten-
ingnum.“
AF NETINU
Heimilislegir Sunnudagar eru fastur dagskrárliður alla sunnudaga á Kex
Hostel í vetur og fer dagskrárliðurinn alla jafna fram í Gym & Tonic en með
stökum undantekningum. Í dag, sunnudaginn 20. september, mun Rakel
Kristinsdóttir frá dansskóla Birnu Björns stýra stuðinu og kenna krökkum
dans í tveimur hollum. Mikil ásókn er í þessi námskeið og er eindregið mælt
með því að fólk mæti tímanlega. Fjögurra til sjö ára krakkar byrja klukkan
13 og átta ára og eldri klukkan 13:30. Allir eru velkomnir í dansinn og enginn
aðgangseyrir.
Krökkum kenndur dans
Þakkaði útvarps-
stöðvum
í Philadelphiu
Morgunblaðið/Golli
Tónlist hljómsveitarinnar Of Monsters and Men hefur
slegið í gegn um heim allan en í viðtali við eina stærstu út-
varpsstöð Philadelphiu segir Nanna Bryndís Hilm-
arsdóttir að það sé alltaf einstök tilfinning að heyra aðdá-
endur sem skilji hvorki né tali íslensku syngja engu að
síður með lögum hljómsveitarinnar, orð fyrir orð.
Hljómsveitin er nú stödd vestanhafs þar sem hún leikur
á tónleikum í borginni en Nanna segist Philadelphiu æv-
inlega þakklát þar sem tónlist hljómsveitarinnar hafi
fyrst verið spiluð á útvarpsstöðvum þar í borg.
„Enginn vissi hver við vorum. Við höfðum ekki plötu-
samning. Við vorum að taka okkar fyrstu skref og þá fór
Philadelphia allt í einu að spila tónlist okkar,“ segir söng-
konan í viðtalinu og segir það því alltaf einstaka tilfinn-
ingu að koma fram á tónleikum í borginni. Það sé virki-
lega skemmtilegt. „Takk fyrir að taka okkur svo vel svona
snemma,“ bætti hún við.
Nanna Bryndís
Hilmarsdóttir
segir það ein-
staka tilfinningu
að spila í Phila-
delphiu.
Vettvangur