Morgunblaðið - Sunnudagur - 20.09.2015, Qupperneq 45

Á þessu stigi málsins hafði Franch Mic-
helsen borið kennsl á allmarga muni sem
hann saknaði eftir ránið en þeir voru í
vörslu lögreglu. Taldi hann þá muni vera
um 9 þúsund króna virði og taldi fyrir vikið
að enn vantaði muni að virði 15 til 16 þús-
und krónur, miðað við útsöluverð.
Eftir þetta skiluðu Aron og Gylfi hvor
sínu úrinu til viðbótar. Í skýrslu lögreglu
kveðst Gylfi hafa látið föður sinn hafa eitt
úr til. „Ég reyndi að tala um það við hann
í dag, en hann var í því ástandi að ég gat
ekkert við hann rætt.“
Kolbeinn skilaði fjórum úrum til viðbótar.
Ekkert benti til glæpamennsku
Rannsóknarlögreglunni og bresku öryggis-
lögreglunni var kunnugt um að sjóliðinn
G.A. Bentley þekkti íslenska stúlku, við
skulum kalla hana Margréti. Staðfesti hún
það við skýrslutöku. Hafði kynnst George
Bentley á skemmtisamkomu hjá breska sjó-
liðinu í apríl 1945 og hittust þau reglulega
eftir það. Margréti féll ágætlega við Bent-
ley og fann ekkert í fari hans sem benti til
glæpamennsku beinlínis. Þó var ýmislegt
skrýtið við hann, til dæmis stal hann einu
sinni strætisvagni til að aka Margréti úr
herbúðunum og heim til hans. Þá hafði
hann oft meiri peninga umleikis en Mar-
gréti þótti eðlilegt fyrir mann í hans stöðu.
Fljótlega eftir að þau kynntust gaf Bentley
Margréti armbandsúr.
Að því kom að Bentley ákvað að strjúka
úr herbúðunum og faldi sig eftir það heima
hjá Margréti. Sagði hún hann hafa tekið
föggur sínar, meðal annars tvo poka sem
þau földu í sameiningu undir skýli við
sundlaugarnar. Hugmyndin var að sækja
pokana síðar. Margrét sagðist aldrei hafa
litið í pokana og hélt að þar væri einungis
fatnað Bentleys að finna.
Seinna sama kvöld var Bentley handtek-
inn á heimili Margrétar og hafði hún ekki
séð hann eftir það. Hún fékk að vísu bréf
frá honum, þar sem hann bað hana að hafa
uppi á pokunum og koma þeim til sín. Í
bréfinu kom fram að Bentley væri í haldi í
herbúðunum.
Lánaði hermanni úrið
Margrét játaði að hafa tekið hring og arm-
bandsúr úr tösku sem Bentley skildi eftir
hjá henni. Lögregla lagði síðar hald á
töskuna. Hringinn var hún með á sér við
skýrslutökuna og skilaði honum. Úrið
kvaðst hún hafa lánað bandarískum her-
manni og nafngreindi hann. Margrét sótti
úrið síðar til hermannsins og skilaði því til
lögreglu.
Margrét benti á aðra stúlku sem Bentley
umgekkst á undan henni. Hún er hér köll-
uð Hólmfríður. Þau Bentley höfðu kynnst
um jólin 1944. Fátt kom fram við skýrslu-
töku yfir henni, nema að Bentley hafði
reynt að gefa henni úr sem Hólmfríður
vildi ekki þiggja vegna þess að þau voru
ósátt. Síðar sá Hólmfríður Margréti með
þetta sama úr.
Bentley hafði gefið Margréti úrið og skil-
aði hún því, að beiðni lögreglu. Þetta úr,
eins og öll hin fyrri, mátti rekja til versl-
unar Franchs Michelsens. Þar með lofaði
Margrét að vera búin að afhenda allt sem
Bentley hafði gefið henni, nema eina ljós-
mynd sem hún vildi halda.
Þar með lauk afskiptum lögreglunnar í
Reykjavík af málinu enda kom í ljós að
George Bentley var snúinn aftur til Bret-
lands. Þar var hann handtekinn skömmu
síðar og málið tekið fyrir í herrétti í Ro-
syth 2. október 1945 og dæmt. Bentley var
dæmdur í eins árs þrælkunarvinnu, rekinn
úr hernum og sviptur öllum rétti til heið-
ursmerkja. Franch Michelsen var við-
staddur réttarhaldið að frumkvæði breskra
yfirvalda. Flaug utan með sprengjuflugvél.
Meira og minna skemmdir
Í skaðabótakröfu sem Franch Michelsen
sendi leigumála- og skaðabótaskrifstofu
breska flughersins á Íslandi 9. desember
1945 segir meðal annars: „Nokkrir af mun-
um þeim, sem stolið var, hafa fundist og
hefi ég veitt þeim móttöku. Flestir af þess-
um hlutum eru nú meira og minna
skemmdir og mér því minna virði en þá er
þeim var stolið. Þá hafa og úr lækkað all-
mikið í verði og get ég því ekki selt þau
fyrir sama verð og hefði getað ef þeim
hefði ekki verið stolið. En það er fullvíst að
ég hefði getað selt þessi úr, þar eð ég hefi
marg oft fengið stórar úrasendingar síðan í
sept. 1944 og hafa öll þau úr selst. Ég vil
því leyfa mér að gera eftirfarandi skaða-
bótakröfur fyrir þessum vörum ásamt
vörum þeim, sem ekki hafa fundist og fl.“
Franch Michelsen sundurgeinir vörurnar
og fer samtals fram á 15.361 krónur og 84
aurum betur í skaðabætur. Eftir at-
hugasemd frá hernum lækkaði hann kröfu
sína um kr. 5.218, eða sem nam smásölu-
álagningu.
Að því er Morgunblaðið kemst næst
fékkst krafan ekki greidd áður en leigu-
mála- og skaðabótaskrifstofu breska flug-
hersins á Íslandi var lokað sumarið 1946.
Þar með var mál þetta úr sögunni.
Franch Michelsen úr-
smíðameistari að störf-
um á Vesturgötu 21A.
Franch Michelsen fyrir
utan verslun sína ásamt
Málfríði Jónsdóttur.
Sýningargluggi úra- og skrautvöruverslunar
Franchs Michelsens á Vesturgötunni.
* Margra grasakenndi í pok-unum. Þar voru meðal
annars hrein og óhrein
nærföt, skór, sokkar,
enskar sígarettur,
brjóstsykur og raká-
höld. Auk margra úra,
gamalla og nýrra,
kvenhringa og vind-
lingaveskis.
20.9. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 45