Alþýðublaðið - 18.11.1924, Blaðsíða 3
ALÞYÐUBLAÐIÐ
trúl ég þvf, að. það sé ástæða
til þess að nefna mlg sérstaklega
í þessu satnbándi, og ég held, að
sízt íarist Kristjáni það, sem
taiar um að >glíma boiatega<
(eios og naut?) og kvartar undan
því, að í Alþbi. hafi skrifað >ó-
valdir kjáftaskúmar< (þótti hon-
um betra að þeir væru valdir?) (Ni)
Ólafur Iriöriksson.
Frá DanmOrkn.
(rilkynning frá sendiherra Dana.)
í læknafélaginu hefir prófessor
Knud Faber haldið fyrirlestur
um berklavelkl og gat þess jþar,
að í Danmörku séu að eins 9.5
dauðsföil af hverjum 10000 af
orsökum berklavelki, og er það
lægra en nokkurs staðar annars
staðar í öllum heiminum; t. d.
séu þau í Englandi 110, Hol-
landi n,5, Skotiandi 11,8, ís-
landi 14 8, Sviþjóð 15, þýzka-
landi 16, Sviss 18 o. s. frv.
Próteasorinn hélt, að óhætt myndi
að ætia samkvæmt rannsóncum
þeim, sem gerðar hafa verlð, að
það sé fyrst og fremst bein smit-
un, sem orsaki mestan tjölda
berklaveikistilfellanna.
Næturlæknir er í nótt Hall-
dór Hansen, Miðstrætl 10, sfmi
256.
Sjð landa sýn.
(Frh.)
Jafn-mentuð verklýísstétt sem
prentarar mun . og jafnan kosta
kapps um að gæta hagsmuna
sinna með ráðum og dáð, bæði
hagsmuna stéttar sinnar og þjóðar
og þar á ofan alþjóðlegra h|gs-
muna á báðar hendur. Andi sam■
heldninnar, sem verkiýðssamtökin
hafa sífelt eflt, heflr því miður
beðið tjón við stríðlð; taumlaus
eigingimi heflr, einkum fyrstu árin
eftir stríðið, fengið vald á miklum ;
hluta verkalýðsins, og hann hefir
því miður ekki til fullnustu unniö
bug á henni enn þá. Að vísu er
eigingirnin mannlega náttúrleg, en
verkalýðsmilljónir menningarland-
anna eru samkvæmt stéttarað-
stöðu slnni til þess knúðar að
gæta hagsmuna sinna i samein-
ingu. far sem hagsmunir ein-
staklingsins rekast á hagsmunl
heildarinnar, verða hinir fyrr nefndu
að víkja. Það var í upphafl þýzku
verklýðshreyflngarinnar fyrir 50
til 60 árum talið sjálfsagt í þeim
litlu hópum, sem þá fylgdu hreyf-
ingunni og sáp hugsjón jafnaðar-
stefnunnar koma upp sem morg-
unroða nýrra tíma. Nú, þegar
milljónir standa í baráttunni fyrir
betri framtið, æðri mennirgu, er
óbrigðul samheldni naubsynlegri
en nokkru sinni fyrr, og þessi
andi samheldninnar verður að
breiða sig frá einu landi til ann
ars, því að í öllum menningar-
löndum eru verkainennirnir háðir
sams konar hagsmunum. . . .
Hveffs vegna
er bezt -að auglýsa í Alþýðublaðinu?
Vegna [þess,
að það er allra blaða mest lesið.
að það er allra kaupstaða- og dag-
blaða útbreiddast.
að það er lítið ogr þyí ávalt leaið^frá
upphafi til enda.
að nakir alls þeesa koma auglýBÍngar
þar að langmostum notum.
að þess eru dsemi, að menn og mál-
efni hafa beðið tjón yið það að
auglýsa ekki í Alþýðublaðinu.
Hafið þér ekki lesið þetta?
Kaupið >Manninn frá Suður-
Amerfku«. Kostar að eins kr. 6 00.
L&ufásvegi 15 Sími 1269.
fví betur sem menn hugsa um
skelfingu síðustu liðinna tíma,
því máttugri verður alls staðar
viljinn til þeBs að hindra með
öllu móti slíkar ógnir. Meðal veika-
lýðs Þýzkalands er orðtakið þetta:
>Aldrei stríð framar\< og bráð-
lega mun öflugt bargmál þess be'r-
ast hingað frá öðrum löndum.,..
í öllum löndum verður að gánga
hart að stjórnunum, svo að þjóð-
irnar vérði ekki af nýju að leik-
soppi þjóðmáíaskúma, sem vilja
láta heiminn snúast um sig eina
og líta á þjóðirnar eins og peð á
taflboiði stjórnmálanna. Gegn því
verbur að béinast baráttan fyrir
eflingu friðarins, sem er ómiss-
andi skilyrði fyrir lausn verka-
lýðsstóttarinnar. Því betur sem
Dan Griffiths: Hfifuðóvinurinn.
„Hvaða gagn er að þvi aö gera sér rellu ut af
þessu? Hvernig œtlarðu að breyta þvi?“ spyrja þeir
oss. Þeir skilja ekki, hvernig og hvers vegna ástandið
er ástand. Þeir gera sér þess enga grein, hvernig
ástandið varð eins og það er, eða hvers vegna það
heldur áfram að vera eins 0g það er. Þá Vantar
imyndunarafi. Þeir hugsa ekki. Þeir hafa ekki skilið
hin miklu sannindi þróunarinnar. Þeir sjá ekki, að
lífið er látlausar breytingar og byltingar. Þeir læra
ekki af sögunni að rannsaka nútímann i ijósi liðins
tima.
Auðvitaö hefir ástandið ekki alt af verið eins. Vér
höfum ékkl alt af búiö I húsum og feröast i járn-
brautarvögnum. Vér höfum meira að segja ekki alt
af lifað fjölskyldu-lifi. Vér höfum sem betur fer ekki
alt af haft konunga, skipaeigendur, námueigendur
og undirförula stjórnmálamenn. Vér höfum vissulega
ekki alt af unnið fyrir hagnaði annara. Örbirgðin
hefir ekki alt af verið hlutskifti vort. Fátæklingarnir
urðu til með menningunni.
Þegar vér hugsum um aldur heimsins, er auðvaldið
að eins dæg-urfluga. Iönaðarkerfið er að eins 150 ára
gamalt. Það er að eins fyrir skömmu, að vér opnuð-
um fyrstu verksmiðjuna. Á örfáum árum hafa hinir
riku orðið rikari og hinir fátæku fátækari. Ástandið
hefir ekki alt af verið eins 0g það er. Hugleiðum það.
Hve margir eru þeir vor á meðal, sem velta fyrir
sér réttlæti eða ranglæti hinna ýmsu stofnana vorra?
Landeign lávarða er ekki gömul. Eins er um dóma-
skipunina og kaupgjaldið. Jörðin hefir ekki alt af
verið eign fárra manna. Vér greiðum nálega sjö
vikna vinnu til gagnslausra lávarða fyrir leyfi til að
hafast við á jörðinni að 'eins vegna þess, að þetta
eru „lög.“
Og lög i lýðræðislandi eins og voru eru nær ein-
göngu vilji eöa viljaleysi kjósandanna.
Lögin eru sett af þinginu. Og þingið er skipað af
þjóðinni, — og meiri hluti þjóðarinnar er verkamenn.
Lögin eru það, sem við skipum fyrir eða látum við-
gangast. Það er fjarstæða að segja, að vér getum
ekki breytt þeim.