Skólavarðan - 01.03.2011, Blaðsíða 7

7
Skólavarðan 1.tbl. 2011mEnntApóLItík
um göturnar iðjulausa. Mér fi nnst í sjálfu sér ekkert athugavert við að
útskrifa nemendur á þann veg að viðkomandi hafi setið í viðkomandi
áföngum í viðkomandi námsgreinum einhvern ákveðinn tíma en án
eininga og einkunnar. Við vitum að það eru svo ótrúlega margir nem-
endur með svo skerta námsgetu af ýmsum orsökum að þeir munu aldrei
geta áorkað neinum prófum. Þeir eru ekki óalandi eða óferjandi fyrir
það. Það að vera í skólanum kemur þeim áleiðis bæði þekkingarlega,
uppeldislega og félagslega þó það verði ekki endilega mælt á við-
tekna mælistiku.
Dýrt nám, eða ekki
Nýtt Ísland, nýr skóli, ný hugsun, betri skóli fyrir alla. Mér fi nnst að
við verðum að vinna að því að auka veg starfsmenntunar og verknáms,
listnáms og skapandi starfs. Styttri námsbrautir eiga fullan rétt á sér.
Oft er talað um að verknámið sé svo dýrt. Hefur verið reiknað út
hve dýrt það er að halda nemendum inni á bóknámsbraut með fall í
áföngum önn eftir önn eða hefur verið reiknað út hve dýrt máttlítið
stúdentspróf er sem aðgöngumiði að háskólanámi? Við þurfum að
hugsa þetta allt upp á nýtt. Einnig menntun og laun kennara.

Þarfi r nemenda í fyrirrúmi
Að lokum vil ég segja að kannski liggur vandi framhaldsskólans í því
að honum hefur verið ætlað of víðfeðmt hlutverk. Í reynd má segja að
framhaldsskólinn hafi tekið yfi r gamla gagnfræðaskólann, iðnskólann,
menntaskólann og líka alla þá nemendur sem áður hefðu ekki farið í
neina skóla. Kannski þyrfti að skilgreina hlutverk hans betur og vera
óhræddari við meiri niðurhólfun. Það á ekki síður við um grunnskól-
ann. Það þyrfti að láta af pólitískri rétthugsun sem mér fi nnst hafa verið
mikill dragbítur á allt skólastarf. Börnum, jafnt sem fullorðnum, líður
best innan um jafningja sína. Þar geta þau fundið til styrkleika síns,
blómstrað og notið sín. Að vera í hópi þar sem maður er alltaf minni
máttar dregur úr manni allt fjör, allan kjark, alla gleði. Ég er þess full-
viss að meiri niðurhólfun þar sem þarfi r nemenda eru í fyrirrúmi muni
bæta starfsgleði bæði nemenda, kennara og ánægju foreldra. Við
myndum skapa betri skóla. Mér fi nnst t.a.m. mjög jákvætt og gott að
framhaldsskólarnir séu ekki allir steyptir í sama mótið – nemendur
okkar eru nefnilega ekki heldur allir eins og það er ekki hlutverk
skólans að gera þá alla eins.