Skólavarðan - 01.03.2011, Blaðsíða 11

11
Skólavarðan 1.tbl. 2011
skýra aukninguna að hluta. „Að hluta skýrist þetta líka af því að þrýst
er á um að skólarnir taki inn fleiri nemendur nú vegna svokallaðrar
fræðsluskyldu í lögunum frá 2008. Þetta veldur því að framhalds-
skólakerfið er skyldað til að taka við öllum undir 18 ára sem vilja
fara í skóla,“ segir Guðrún og bætir við að FB hafi reynt að verða við
óskum ríkisvaldsins um þetta. „Sérstaða okkar hér er að meðalaldur
nemenda er hár. Þetta er kannski hluti af þessari óskilvirkni í íslenska
menntakerfinu. Fjöldi fólks sem lýkur stúdentsprófi kemur síðan
seinna í verknám. Það er mjög algengt í dag að iðnnemar séu með
stúdentspróf. Af þessu er auðvitað mikið óhagræði bæði rekstrarlega
og samfélagslega. Svo erum við líka að taka við töluvert mörgum
nemendum sem einhverra hluta vegna hafa heltst úr lestinni og misst
fótanna í öðrum skólum. Skólinn er mjög opinn og fólk hér er með
stórt hjarta. Það eru margir nemendur sem hafa fundið sig hér í þess-
um skóla sem ekki hafa fundið sig annars staðar. Almennt eru nem-
endur mjög ánægðir hérna. Það gildir bæði um ungu krakkana og þá
sem koma inn eldri. Vegna stærðarinnar hér og áfangakerfisins tekur
alltaf smá tíma fyrir nýja nemendur að finna sig en þeir virðast samt
aðlagast á ótrúlega stuttum tíma.“
Finnur fyrir þunga meðal kennara
Starfsmannavelta í Fjölbrautaskólanum í Breiðholti hefur verið mjög
lítil en um 100 stöðugildi kennara eru við skólann og Guðrún Hrefna
segir vel ganga að manna stöður við skólann. „Það eru margir kennarar
sem eru búnir að starfa hér mjög lengi. Hérna er almenn starfsánægja
og góður starfsandi. Það hefur verið fjöldi umsókna um þau störf
sem hafa verið auglýst og við erum í mjög góðum málum varðandi
starfsfólk. Guðrún segir að niðurskurður fjármagns til skólans hafi
aukið mjög álagið á kennarana og allt starfsfólk. „Ég finn fyrir þunga
í fólki en nú kemur það til góða að vera með mjög reynda og góða
kennara. Þeir hafa ekki kveinkað sér en maður finnur að starfið er mun
erfiðara núna en það var fyrir tveimur árum. Við höfum þurft að fjölga
í nemendahópum sem eykur álag á kennara, það er minni yfirvinna
sem skerðir laun fólks og það er ekki lengur hægt að leyfa sér það
að kenna fámennum hópum. Það er erfitt í skóla sem er með svona
mikla fjölbreytni. Eftir því sem ofar kemur í náminu þynnast hóparnir
og þetta þýðir að stundum er ekki hægt að bjóða upp á lokaáfanga.“
Guðrún Hrefna segir þó ekki hafa komið til þess að sleppa hafi þurft
kennslu í heilu greinunum. Framboðinu verði að halda stöðugu.
„Reyndar tókum við ekki inn nýnema í janúar í rafiðnagreinum, húsa-
smíði og sjúkraliðanámi. Við höfum alltaf tekið inn nýnema í þessum
greinum bæði að hausti og í janúar en vegna sparnaðar verða þeir, sem
ætluðu að hefja nám í þessum greinum eftir áramót, að bíða til hausts.“
Hún segir þetta einfaldleg vegna þess að peninga skorti, aðsóknin í
þessar námsgreinar sé næg. „Við tálgum líka utan af allri almennri
þjónustu og skoðum sparnað alls staðar,“ segir Guðrún Hrefna.
Kennarinn er hverjum skóla dýrmætastur
Það er álit Guðrúnar Hrefnu að horfa þurfi á íslenskt menntakerfi
í heild. „Lykilatriði er að menntakerfið þjóni einstaklingum en við
megum ekki gleyma því að það á að þjóna þjóðfélaginu líka. Þess
vegna er mikilvægt að við skoðum þetta allt í samhengi en tökum
ekki einhverjar tilviljanakenndar ákvarðanir. Það er ekki unnið nógu
markvisst að því að ræða hvers konar nám þetta samfélag þarf. Ég er
þeirrar skoðunar að það megi nota það fjármagn sem er til ráðstöfunar
betur. Kennarastarfið er lykillinn að því að góð menntun sé veitt. Pawel
Bartoszek skrifaði góða grein í Fréttablaðið á dögunum og talaði um
að láta góða kennara kenna meira. Það dýrmætasta í hverjum skóla
er kennarinn. Við þurfum að spyrja okkur hvernig við nýtum krafta
kennara sem best? Hvernig getum við haldið kennurunum í kerfinu
gegnum súrt og sætt og hvernig getum við veitt þeim viðunandi kjör
og nýtt þeirra góðu krafta til fulls? Þetta þarf allt að skoða og líka
hvað á að kenna og hvað skóli þarf að vera stór til að vera hagkvæm
rekstrareining. Kennarar þurfa að geta lifað af launum sínum. Þeir
eru háskólamenntaðir og mega ekki vera á lægri launum en aðrir
með sambærilega menntun úti í þjóðfélaginu. Borgum kennurunum
almennilega fyrir það sem þeir kunna best sem er að kenna. Því miður
erum við komin í öngstræti í öllum þessum málum og þurfum að taka
á þeim í samhengi svo þeir sem síst skyldu, nemendurnir, þurfi ekki
að blæða fyrir,“ segir Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir, skólameistari
Fjölbrautaskólans í Breiðholti.
„Við höfum þurft að fjölga
í nemendahópum sem
eykur álag á kennara“
SkóLAStARF