Alþýðublaðið - 11.12.1919, Síða 2

2
stæðum líkama, svo að vér ekki
fylgjum athugalaust hugsun ein-
stakra persóna, hugsjónum, sem
eru rígskorðaðar við persónulega
þröngsýni og rangláta eigingirni
-©instaklingsins. Því það er vegur,
sem alt af liggur til glötunar,
sjálfstæðismissis, sorgar og myrk-
urs. Þar sem aftur á móti grund-
völlur til gleði og mannástar er
sameiginleg hagsmunaþrá.
Að endingii bið eg alla sanna
og hugsandi mannvini, að bæta
okkar íslenzku löggjöf. Mér væri
það stórt gleðiefni, ef eg sæi ein-
hverjar athugasemdir, tillögur eða
endurbætur við þessa nýgræðings-
hugsjón mína, þar sem mér væri
það aftur á móti sorgarefni, ef
enginn vildi taka þær til greina.
Trotzkij.
(Grein þessi er að mestu tekin
eftir „La Russie bolcheviste" eftir
Étienne Antonelli. Paris 1919,
hlutlausri bók um ástandið í Rúss-
landi fyr og nú frá pólitisku sjón-
armiði séð).
Lev Davidoft Bronstein, stund-
um kallaður „Nicolas Trotzkij*,
„Trotskij", „Ivanoffskij" etc., er
sonur nýbyggja í stjórnarumdæm-
inu (gouvernement) Kherson, Júði
að ætt. Hann er fæddur 1877.
Eíns og aðrir frelsisvinir rúss-
neskir, þótti hann snemma ákafur
í garð stjórnarinnar, og 1898 var
hann kærður ásamt fleiri meðlim-
um „Suðurrússneska verkamanna-
félagsins" (Syndicat ouvrier du sud
de la Russie). 10. okt. 1899 var
hann dæmdur tjl 4 ára Síberíu-
vistar. Þaðan tókst honum samt
að flýja eftir nokkra dvöl.
1905 var forseti verkamanna-
sambandsins í Petrograd, Plekhan-
off tekinn fastur og var þá Trotzkij
kosinn i hans stað, en það þótti
aerin sök, og 13. okt. 1906 var
hann móti lögum og rétti dæmd-
ur til útlegðar í Síberíu og fluttur
til Tobolsk. 20. febrúar 1907 flýði
hann þaðan og komst til Wien.
Þar dvaldi hann nokkurn tíma,
en fór síðan til París. Eftir að
stríðið braust út „agiteraði" haun
Þar fyrir friði, en það var ekki
ALí*ÝÐUBLAÐIÐ
vinsælt af dómstólunum og því
var hann gerr landrækur. Hann
hélt síðan til Ameríku, en í Can-
ada var hann handtekinn og haldið
í varhaldi, þar til Nikolas keisara
var steypt úr stóli, þá fór hann
til Rússlands og gerðist þar for-
ingi hinna ákafari socialista.
Trotzkij er maður hár vexti,
snarplegur og gáfulegur. Augun
eru skær og tindrandi, munnur-
inn stór, hárið mikið og strokið
aftur á bak. Hann er mesti gáfu-
maður, mælskur með afbrigðum
og áhrifamikill. Hann er tilfinn-
ingamaður mikill og skapstór.
Kurteis er hann og þægilegur við-
móts og kann vel að haga orðum
sínum, hver sem í hlut á, enda
bera blaðamenn þeir sem náð hafa
tali af honum, honum það orð,
að hann sé gleðimaður mesti, og
að því leyti ólíkur Lenin, sem er
dulur og ekki við almenningsskap.
Dugnaðarmaður er hann og hers-
höfðingi mikill og kann vel að
halda uppi aga í her sínum.
Þegar Bolsivíkar mynduðu
hina fyestu stjórn sína varð hann
utanríkisráðherra (þjóðfulltrúi ut-
anríkismála), en er nú hermála-
ráðherra.
+
Ireindýr á lellisbeiði.
Nýlega sáust að sögn fimm
hreindýr í hóp á Hellisheiði.
Hreindýr hafa nú verið algerlega
friðuð um nokkurra ára skeið,
og hefir að sögn fjölgað mikið.
Hreindýr eru á tveim stöðum á
landinu: hér á Reykjanesfjaligarði
frá Lönguhlíð upp á Hengil, og
á öræfunum norðaustan við Vatna-
jökul. Er einkum mesti fjöldi af
þeim á síðarnefnda staðnum, og
fara þau oft á vetrin niður á
Fijótsdalshérað og jafnvel niður i
fjörðu.
Hreindýr voru fyrir 1829 á
mikið fleiri stöðum. T. d. á afrétt-
inni upp af Rangárvallasýslu, og
á Vaðlaheiði, milli Eyjafjarðar og
Fnjóskadals, en á báðum stöðum
var þeim algerlega útrýmt f fyrsta
skifti sem hreindýr voru ófriðuð.
Skrajið um heimsetiði.
Morgunblaöið flytur grein í gær,
þar sem það er að breiða yflr
greinina, sem það flutti um heims-
endi, og jafnframt að reyna að
draga úr hræðslu þeirri, sem það
— ásamt Yísi — hefir vakið hjá
fjölda fólks, sem einnig er skilj-
anlegt, þar eð almenningur er
afarófróður um stjörnufræðisleg
fyrirbrigði.
Morgunblaðið flytur lesendum
sinum fyrst nú, að þetta heims-
endaskraf sé amerískt blaðaþvað-
ur, fundið upp til þess að ginna
menn til þess að kaupa blöðin,
sem flytja það. En hvers vegna
flutti Morgunblaðið þá sjálft fregn-
ina með þumlungs háu fyrirsagn-
arletri? Auðvitað af sömu ástæðu
og amerísku blöðin; það vildi
vekja eftirtekt á sér með skrafi,
sem það með greininni í gær
viðurkennir að sé ekki annað •»
vitleysa.
Annars má segja, að fyrir þá,
sem hafi fest einhvern trúnað á
þetta heimsendisskraf blaðsins, þá
sé fremur litil huggun í þessari
gærdagsgrein, þó það sé tilgangur
hennar. Tvennu er þar haldið
fram, til hughreystingar þeim, sem
lagt hafa trúnað á skrafið (auk
þess að þetta séu amerískar blaða-
lygar): Að vísindin viti ekkert i
stjörnufrœði, og geti því ekkert
sagt um þetta, og að þeir, sem á
annað borð vilji trúa því, að
dómsdagur komi snögglega, þeir
megi reiða sig á, að hann komi
eins og »þjófur á nóttu«, eins oy
ritningin segi. Hvorug þessi stað-
hæfing er eiginlega til þess fallin,
sem Morgunbl. ætlast. Um hina
síðari skal ekki annað sagt hér,
en að fæstir munu það vera nú
orðið, sem trúa 'bókstaf biblíunnar.
En um hina fyrri staðhæfingu er
það að segja, að hún er beinlínis
staðleysa. Vísindin vita fullvel, að
áhrif plánetanna á jarðlífið hljóta,
sökum fjarlægðarinnar, að vera
hverfandi, eða svo tekið sé dæmi:
áhrif plánetanna á lífið hér á jörðu
munu viðlíka mikil — eða róttara
lítil — eins og áhrifin yrðu á
vindil, sem hr. Árni Óla blaða-
maður við Morgunbl. stæði með i
Bankastræti, þó kveikt væri á eld-
spýtu inni i Öskjuhlíð,
Annars er auðséð á fleiru, að